(Zawgyi)
Neckties ကို ျဖည္ေလ်ာ့လိုက္ၿပီး စာရြက္စာတမ္းေတြကို အိတ္ထဲ ထိုးထည့္လိုက္တယ္။ လက္က နာရီကို ၾကည့္မိေတာ့ ၇နာရီထိုးေနၿပီ။ ဘယ္လိုပဲ ေစာေစာျပန္မယ္လုပ္လုပ္ အခုရက္ပိုင္း ထုတ္မယ့္ goods အသစ္အတြက္ အျမဲတေစေနာက္က်ေနတာကိုေတာ့ စိတ္တိုမိပါတယ္။ ဝမ္ရိေပၚ ဘာေတြေလ်ွာက္ေမႊေနၿပီး ဘာေတြ စကားနားမေထာင္လည္း ဆိုတာ ကိုလည္း အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ သိကိုသိရမယ့္ အရာေတြမလို႔ ရင္ဘတ္ထဲ တဒိတ္ဒိတ္ ျဖစ္ရပါတယ္။
ကုတ္ကိုခြၽတ္လို႔ လက္မွာတင္လိုက္ၿပီး ကားေသာ့နဲ႔ အိတ္ကို ဆြဲယူမယ္လုပ္ေတာ့ စားပြဲေထာင့္မွာ တင္ထားတဲ့ ဖုန္းက ထျမည္လာတယ္။ ဝမ္ရိေပၚဆီက မ်ားလားဆိုတဲ့ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေရးေရးေလးဟာ ဖုန္းနံပါတ္စိမ္းတစ္ခုကို ထင္ထင္႐ွား႐ွား ေတြ႔လိုက္ရခ်ိန္မွာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္မိတယ္။ သက္ျပင္း ဖြဖြခ်ကာ ကိုင္လိုက္ပါတယ္။
"" ဆရာ.. ""
ခပ္တိုးတိုးလြင့္ျပန္လာတဲ့ အသံဟာ အန္တီယင္းရဲ႕ အသံမလို႔ ေသခ်ာ နားစိုက္ေထာင္မိတယ္။
"" ဆရာ.. ကြၽန္မ အမ်ိဳးသား ဆံုးလို႔။ အဲ့တာ ဝမ္ေလးဆီကို မနက္ျဖန္လာမယ္ ေျပာထားတာ။ မလာျဖစ္ေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာေပးပါ။ ""
တုန္ယင္ေသာ၊ ေျခာက္ျခားေသာ၊ လိႈက္ခါေနေသာ အသံေလးေလးနဲ႔ ေျပာလာတာမလို႔ စိုးရိမ္စိတ္ နဲနဲ ေလာက္နဲ႔ ေမးမိတယ္။ ဝမ္ရိေပၚခ်စ္တဲ့ အန္တီယင္းမလို႔ အဆင္ေျပ၊ မေျပ သူကသိခ်င္တယ္။
"" အခု အဆင္ေျပရဲ႕လား။ ""
"" ဒီလိုေျပာရတာ အားနာေပမယ့္ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းေတာင္ မသိျဖစ္ေနတယ္။ ကြၽန္မ.... ""
တ႐ိႈက္႐ိႈက္ငိုေနတဲ့ အသံေတြဟာ စို႔နစ္ဖြယ္ ၾကားရတယ္။ ဝမ္ရိေပၚသာ ဒီအေၾကာင္းေတြကိုသာ သိသြားမယ္ဆိုရင္ ေသခ်ာေပါက္ ဝမ္းနည္းလိမ့္မယ္။ ၿပီးရင္ အသားကုန္ ေသာင္းက်န္းၿပီး လိုက္ပို႔ဖို႔ ေျပာလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ ဝမ္ရိေပၚကို လံုးဝ မေျပာျပဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သလို တစ္ဆက္ထဲမွာ တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနမယ့္ အန္တီယင္းကို ေတြးမိေတာ့ ဝမ္ရိေပၚေနရာမွာ ဆိုရင္ ဆိုတဲ့ အေတြးက ဝင္လာတယ္။ နာရီကို ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ၾကည့္လိုက္ၿပီး အရမ္းမၾကာေလာက္မယ့္ ခရီးတစ္ခု မလို႔ ..။ ေဆြမ်ိဳးေတြ ဘာေတြ မ႐ွိဘူးလို႔ ဝမ္ရိေပၚက ေျပာျပဖူးတာေၾကာင့္ ...။ သူကအန္တီယင္းနဲ႔ ဦးေလးလီကို အမ်ားႀကီး ခ်စ္တယ္ လို႔ေျပာဖူးတာေၾကာင့္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မယ့္ နည္းလမ္းကိုသာ ျမန္ျမန္ေတြးၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္။
