(Zawgyi)
ရြာမလို႔ထင္ပါတယ္။ ၾကက္ေအာ္သံေတြၾကားေနရတယ္။ ဖိနပ္ကုိေကာက္ဝတ္ၿပီး အိမ္ျပင္ထြက္ဖို႔ျပင္တယ္။ ေနထြက္ေနၿပီျဖစ္ေပမယ့္ ရာသီဥတုကေတာ့ နည္းနည္းေလးေအးေနတယ္။ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၉ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဘးမွာ ေ႐ွာင္းက်န္႔မ႐ွိေတာ့တာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဗိုက္ဆာလာတာေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကုိ ရွာရပါမယ္။ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ပဲ ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္ေတာ့ လက္မွာ ဘာကိုင္ထားၿပီး ပါးစပ္ထဲထည့္ေနမွန္းမသိတဲ့ Enzo ကုိ ေတြ႔လိုက္တာမလို႔ အနားကို အျမန္သြားလိုက္တယ္။
""Enzo ေ႐ွာင္းက်န္႔ေရာ။""
""ဟမ္.. က်န္႔က ၇ နာရီေလာက္ထဲကထြက္သြားၿပီေလ။""
Enzo စကားေၾကာင့္ သူ႔မ်က္ေမွာင္ေတြၾကဳတ္သြားရတယ္။ ဒါဆိုေ႐ွာင္းက်န္႔က မနက္အေစာႀကီးထဲကထြက္သြားတာလား။
""အဲ့တာဘာလဲ။""
ၾကက္ေပါင္လိုလိုဟာကုိ ကိုက္ေနတာျမင္ေပမယ့္လည္း အရမ္းေတြေမႊးေနတာေၾကာင့္ေမးမိသြားတယ္။
""သူေတာင္းစားဘဲကင္""
""ဘာ ဘာ""
""သူေတာင္းစားဘဲကင္ရဲ႕ ဘဲေပါင္ေလ။ ရိေပၚရာ..""
""ဘာလို႔သူေတာင္းစားဘဲကင္လဲ။""
""ကြၽန္မလည္းမသိဘူးေလ။ သူေတာင္းစားအရပ္ကယူလာလို႔ သူေတာင္းစားဘဲကင္လို႔ေခၚတာလားမသိဘူး။ ရြာလူႀကီးအမ်ိဳးသမီးလုပ္ေနတာေတြ႕ေတာ့ ေမႊးလို႔စားခ်င္လာတာေၾကာင့္ တစ္ေကာင္ေတာင္းလာတာ။ စားတာေတာ့အေတာ္ေကာင္းတာသိလား။""
ေျပာလည္းေျပာ ေပါင္ရဲ႕ အသားကုိတစ္ခ်က္ဆြဲကိုက္ျပၿပီး ျပံဳးျပလိုက္တာေၾကာင့္ မနက္ကတည္းက ဘာမွမစားရေသးတဲ့ သူက တံေထြးၿမိဳခ်မိသြားတယ္။ ဟန္ေတာင္မေဆာင္ႏိုင္စြာ ထိုဘဲေပါင္ကုိသာ မ်က္ေတာင္မခပ္စတမ္းၾကည့္ေနမိသလို ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကုိလည္းလ်ွာနဲ႔မသိမသာ သပ္မိသြားတယ္။
""႐ွိေသးလား။""
ဘဲေပါင္ကုိၾကည့္ရင္းသူကေမးေတာ့ Enzo က အျမင္ကပ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့အျပံဳးနဲ႔ ျပန္ေျဖလာတယ္။
