SİYAHIM

TANITIM

Sonbaharda dökülen yapraklar gibi döküldü kehribar saçların kalbime. Gülüşüne yazdığım şiirler gecelere karışmış, karanlığa alışmış. Gözlerine bakmak buz tutmuş okyanusta çıplak ayakla gezmekten farksız, hem yakıyor hem üşütüyor. Ellerimle hiç buluşmayan ellerinin hasretini çekiyorum. Kış soğuğunda dudaklarının sıcaklığına sığınan insanları düşündükçe göğüs kafesimin üzerine tonlarca yük konuyor. Biz hiç sarılmamışken gözlerimin önünde bir başka tene dokunman ruhumda tırnak izleri bırakıyor. Tozlu rafların arasında unutulmuş bir kitap gibi hissettiriyor yokluğun. Pişmanlığım, şimdi boğazımda oluşan yumruya eşdeğer. Pişmanlığım senden yana değil Siyah'ım. Pişmanlığım sustuklarıma. Dilimin ucuna geldiğinde geri gönderdiğim kelimelere. Nereden bilebilirdim ki o kelimelerin bir gün cam parçaları olup ciğerlerimi kanatacağını? Benim tatlı Siyah'ım, sen sadece benim ülkemde maviydin. Sadece benim gökyüzümde dolunaydın. Sabahları penceremden odama süzülen ilk güneş ışığıydın. İlkbaharımın yeşermiş tomurcuklarıydın. Hep başkasıylaydın ama hep benimdin. Ruhumun kalbe denk gelen sol kısmındaydın. Orada kurduğum ülkede yaşıyordun. Beni kendine köle etmiş bir kraldın. Her an biraz daha siyahına karışıyorum. Biraz daha mavi biriktiriyorum. Seni yine denize değil, gökyüzüne benzetiyorum. Çünkü ben senden öncesini unutan balık hafızalı aşığım. Denize aşık olmak yerine ulaşamayacağım, sesimi duyuramayacağım gökyüzüne aşık oldum. Yağmurlarına, kara bulutlarına rağmen vazgeçmek seçeneklerimin arasında olmadı. Asil Siyah'ım, beni fırtınalı imtihanınla sınardın, kuşlarına rüzgarını bile gösterme. Uçmaktan vazgeçerler. Onları düşündüğümden değil de, yalnız kalmandan korkarım. Sen esmek istersen bana es, ben nasıl olsa alışkınım saçlarımın rüzgarında savrulmasına.
Asya ve Baran'ın yağmurlu hikayesi çok yakında sizlerle...