(EMMY)
I'm....i'm quiting... i can't do it anymore. Hindi ko na kaya ang hirap.
"Don't be so stiff Emmy. Just relax." Relax your ass.
Ilang araw na ba akong nahihirapan dahil sa pag-arteng 'to?
"From the top again " utos ng president acting club ng school, nagpatulong kasi ako or rather tinutulungan nila ako dahil sa awa.
--Flash back--
Kakapasok ko palang ng room ko ay bungad na agad ang mga chismosa kong classmate. Seriously? Mga news reporters ang nasa class ko.
"Emmy, balita ko may project daw kayong tatlo. Ano 'yung sa'yo?" Tanong ng ni Patrick ang club president ng acting club ng school.
"Eh... don't bother--"
"Woah, female main character sa isang bagong movie at magiging guest sa isang cooking show. Madali lang naman ang dalawang 'to. Kaya mo 'yan " Tinignan ko ng masama ang dumukot sa folder na hawak-hawak ko kanina. Si Alfren and daldalero kong classmate at magaling din 'tong mag-snatch ng mga gamit, tulad ngayon.
"Eh.. ha-ha-ha, madali? Siguro?. Ha-ha." Pilit kong tawa. Actually gusto kong umiyak.
"Eh? Bakit pilit 'yung tawa mo? Sabihin mo... Hindi ka marunong umarte noh?" Panunukso ni Alfren, ang sarap niyang ihagis palayo sa planet earth sana 'di nalang siya nagsalita.
"Ows? 'Di ka marunong," -Patrick.
Umiling ako bilang sagot at napayuko nalang.
"Weh? HAHA!" Tawa naman ng tawa si Alfren. Palibhasa kaya nilang lahat 'yan. Sorry ha amateur palang kasi ako hindi katulad niyo.
"Hayaan mo na, since classmate, kaibigan at club president ako ng acting club, tutulungan kita sa pag-arte kaya 'wag kang mag-alala."
Napatingin naman ako sakanya at nagpasalamat, pero nakaka hiya parin, ang taong wala pa sa mundo sa entertainment ay siyang magtuturo sa akin.
"What's this?" Napalingon kaming pareho ni Patrick sa pinto at huminto si Alfren sa pagtawa. Ang bitch kong classmate at ang kanyang mga alipores, Chattney and friends.
"May project si Emmy na acting at.." -Girl 1
"Hindi siya marunong umarte."
Natawa naman sa matinis na boses si Chattney, kapal talaga ng babaeng 'to kung sipain ko kaya siya?
"Ikaw? How can you be in a great entertaining company if you can't even act?! *laugh*"
Sorry hindi kasi ako ipinanganak na artista, singer lang ako.
"Stop it Chattney."
"Tsk, you should quit your E.C and stop dreaming to becoming a famous idol. It doesn't suit you. Dapat ako ang nasa pwesto niyong tatlo at hindi kayo." Sabi niya at umalis sa harap ko.
Hindi siya tinanggap ng kahit anong entertainment company dahil sa ugali niya, she's acting high and mighty, masyado siyang ma-pride.
"'Wag mo na siyang pansinin, kaming bahala sa'yo tutulungan ka namin." Ngumiti ako bilanh sagot kay Patrick.
--End of Flashback---
At doon nagsimula ang lahat, naiinis parin ako kay Chattney, quit my ass. Pangarap kong maging idol tapos siya lang ang sisira aba hindi naman yata p'wede 'yun.
"Too stiff. Try it again." Utos ni Patrick. Binigyan ko naman siya ng masamang tingin, kailan kaya 'to matatapos? Pagod na ako eh.
Prina-practice namin kasi ng acting club ang isa sa mga old scripts nila para kahit papaano eh ma-practice ko ang pag arte. Pero ilang araw na kami dito hindi parin tapos.
"Ok. Break muna tayo. Emmy." Sinenyasan ako ni Patrick na lumapit sakanya ginawa ko naman.
"Just relax, isipin mo walang tao sa harapan mo, isipin mo nasa harap ka lang ng isang salamin at kinakausap ang sarili mo. 'Wag ka kasing masyadong kabahan."
It's easier said than done.
"Fine." Sagot ko sakanya.
*knock knock*
"Emmy-chan?" Lumingon ako sa nagsalita. Si Shuji pala, ano kaya'ng kailangan ng isang 'to.
"Wait lang ha." Paalam ko kay Patrick.
"Yo. Any problem?" Pagtatanong ko sakanya.
"Uh... Nothing, are you free?"
"Yep."
Hindi siya sumagot at bigla nalang akong hinila kung saan hinayaan ko nalang siyang hilain ako. Makalipas ang ilan pang minuto ay nakarating kami sa rooftop.
"So what do you want?" Pagsisimula ko.
"Nothing."
Tinaasan ko siya ng kilay.
"Seriously?" Tumango siya bilang sagot. Nung una akala ko eh wierdo siya pero confirmed wierdo nga, bigla akong hihilain kung saan tapos wala naman palang kailangan.
"How's the project?"
"Fine... i guess?" Sagot ko at nagpakawala ng buntong hininga.
"Acting is so hard, you need to show that it is true even though you don't feel that way. I'm not good in lying, that's why i don't have any talent in acting."
"Acting is different from lying. Acting is showing or performing one's character, lying is what's in you. You got it?"
Umiling ako bilang sagot, hindi ko gets eh.
"It's already time. Let's go back." Aya niya sumunod naman ako sakanya. Habang nasa hallway kami ay may narinig kaming conversation.
"--it's been a week, she can't act no matter what you do, Patrick. So stop."
Sumilip kami sa pinanggagalingan ng convo. Si Patrick at isang Acting club member.
"No, i'm not going to stop, if someone needs help then i'll lend her help."
"Then you're going to use the whole acting club just to teach her on how to act? You're going to use us? We're not robots, Patrick, we're humans. We get tired. Even though you teach her in your whole life she can't.. She can't okay? So stop it. She's just a crap."
Long silence...
"You might be right."
Iniwan ko na si Shuji doon at tumakbo papunta nanaman sa rooftop pero hindi pa ako nakakalabas ng pinto papunta sa rooftop ay may pumigil sa akin. Si Shuji.
"Where're you going?"
"To hell? Coming?" Sarkastiko kong sagot sakanya. Feeling ko maiiyak na ako sa kahit na anong oras.
"Don't take it seriously."
"I don't."
"If you don't then why are you crying?"
Pinunasan ko agad ang luha ko. Bwisit. Masakit kasi eh, alam ko namang wala akong talent sa pag arte pero 'wag naman nilang ipamukha sa akin.
Pero... baka hindi ako 'yun? Hindi. Ako ang pinag uusapan nilang 'yun.
"Its just that... they're... they're looking down on me. It hurts if they look down on me just like a crap."
"What they said might be true. You know what? When we're still in Japan--Nico and the three of us.--- Nico is always blabbing about the three of you, telling us that you don't give up just because of little things that came into your life, he admired the three of you. And i said to my self, i don't want that Nico is always talking and admiring those three girls, i wan't him to admire us too so, i acted to be you."
Tinignan ko siya ng may kunot sa noo, hindi ko siya gets. Hindi ko makita ang point niya.
"What's your point?"
"My point is, if you're going to give up now just because of what they said then, you're not worthy to be my rival."
"What rival?"
"You'll know soon. But for now, go back there and practice. I know you can do it."
Hindi ko gets lahat ng sinabi niya pero tumango ako sakanya at bumalik sa acting club room. Lahat sila nandoon na at nakatingin sa akin.
"Saan ka galing?" Bungad ni Patrick.
"Ah. Sa C.R?" Sagot ko habang naka yuko.
"Ilang oras ka nag CR? 20 minutes lang ang break natin pero ikaw 35 minutes sa CR? LBM ba?" Nasapok ko naman ng wala sa oras si Patrick.
"Guys. Alam kong wala talaga akong talent sa pag arte at naaantala ko pa kayo sa studies niyo. Pero kung naghihirapan na kayo sa pagturo sa akin ay sabihin niyo lang, hindi ko kayo pipiliting turuan ako."
Natahimik naman sila at nakatingin labg sa akin.
"Saan 'yan nanggaling?" Tanong ni Patrick.
"Wala lang."
Nagkibit balikat nalang siya sa akin at sinimulan na namin ang practice.
Hindi parin naman ako maayos umarte, pero gagawin ko ang makakaya ko para maka arte ako. Hindi ako papayag na nay mag maliit pa ulit sa akin.
"CUT! YOU'RE TOO STIFF!"
Sigaw nanaman ni Patrick, natawa nalang ako sakanya. Ganun din naman sila.
------
CORRECTION PO PALA SA ☆TUNE FORTY FOUR SI SHUJI PO ANG HUMALIK SA PISNGI NI EMMY. XD SORREY PO.
SALAMAT PO SA PAGBASA. :D
