Embracing Her (ON-GOING)

Chapter 12

Wyath

I woke up when I heared someone calling my name, and when I open my eyes I saw my doctor blankly staring at me.

She was emotionless staring at me while her face is just inches away from mine. Pero ang mas nagpagulat sakin ay ng makita ko ang kamay kong nakayakap sa beywang niya.

Fuck!

Halos mapaso ako ng mapagtanto ang ginawa ko.

I don't know why my hands are in her waist.

What have I've done while sleeping?

Gaya ng dati, habang walang tigil ang tambol ng puso ko, kabaliktaran naman ang sa kaniya. Makikita yun sa walang emosyon niyang mukha.

Fuck! Bakit ako lang?

"Mabuti naman at gising kana." She said using her cold tone.

Again.

Kinakabahan talaga ako kapag ganyan kalamig ang boses niya.

"Yeah." Mabilis na tugon ko at saka itinuon sa harap ang paningin.

"Pakitanggal ng kamay mo." Wala paring emosyong sabi nito na mas nagpagulat sakin.

Eysst! Ba't ko ba nakalimutan?

Pagkasabi na pagkasabi niya nun ay agad ko ring tinangal ang kamay kong nakapulupot ron.

"Continue your rest in your room, halika na." Doktor na doktor ang dating ng pagkasabi nito dahil sa pormalidad na meron ang utos nito.

Hindi na ako tumugon pa at agad naring kumilos.

Alam kong hindi ako 'to. Sa lahat kasi ng bagay na ayoko. Ang pinapasunod ako ang pinaka-ayaw ko sa lahat.

I'm Wyath Logromonte and no one can boss me around.

Pero aminin ko man o hindi. She is an exception. Hindi ko rin alam kung bakit ganito ang asta ko sa harap niya. Maybe because I'm afraid to be punch by a lady. To be punch by her to be exact because I know that she can do it without hesitation if ever na magmatigas ako.

Fucking shit.

Coward Logromonte.

Nauna siyang lumabas ng sasakyan habang nasa bukana naman ako ng pinto ng Van at pinanonood siya. Inaayos niya ngayon ang wheelchair na gagamitin ko.

Ayoko mang gumamit nun ay wala rin akong magagawa. Lumpo ako ngayon kahit na ayoko.

Nang maayos niya na ang wheelchair, doon na lang ulit siya lumingon sakin.

Ganun parin.

Walang emosyon.

Hindi ba marunong mainis o ngumiti ang isang 'to?

Eysst

Minuto lang ng nahuli niya akong sinusubukang lumipat ng wheelchair ng mag-isa.

"Sandali, aalalayan kita."

Pagkasabi niya nito ay agad rin siyang gumawi sa kinauupuan ko.

Gaya ng dati. Punyitik, kinakabahan parin ako.

This woman's presence made me nervous wherever she's around.

Nakakabading.

---
Gaya ng inaasahan ay inalalayan niya nga ako. Ayoko man pero pakiramdam ko talaga hindi ako makahinga ng maayos kapag ganito siya kalapit sakin.

Nakakapanghina.

"Hold on tight Mr Logromonte." Paalala nito bago itulak ang wheelchair papasok ng mansion.