Στην κηδεία μου να φορέσετε πράσινο [✓]

Σε προκαλώ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 39ο

«...Πέντε χρόνια τώρα ζω από σένα,
περνάω την ημέρα μου περιμένοντάς σε.
Όταν αργείς, νομίζω πως πέθανες,
πεθαίνω όταν σε φανταστώ νεκρό,
ξαναζώ όταν γυρίζεις
κι ύστερα, όσο είσαι κοντά μου,
πεθαίνω από τον φόβο μη μου φύγεις...» -Φρανσίς Πουλένκ

Η Μυρτώ μόλις είχε προλάβει να επιστρέψει στην πρωτεύουσα, σχεδόν είχε προλάβει να πάρει και ανάσα, οργάνωσαν ένα πάρτι με τις κολλητές της. Η Εβελίνα είχε γενέθλια 1η Σεπτέμβρη και όπως ήταν αναμενόμενο, θα έκανε ένα από τα γνωστά της πάρτι για να τα γιορτάσει. Η Ράνια ήταν αυτή που έστελνε προσκλήσεις, η Μυρτώ με τον Μάκη ετοίμαζαν τα φαγητά και την τούρτα και η Εβελίνα στόλιζε το σπίτι και τον εαυτό της.

Το θέμα ήταν πως αυτή τη χρονιά η ξανθιά κοπέλα με τα γαλανά μάτια δεν είχε όρεξη για τέτοιες μαζώξεις. Η σχέση της με τις φίλες της κρατιόταν από μία τεντωμένη κλωστή που κρατούσε κάποιος πολύ κοντά ένα αιχμηρό ψαλίδι. Δεν είχε συζητήσει ακόμα μαζί τους κάτι σχετικό με αυτά που της έλεγε ο Θωμάς όλο το καλοκαίρι -που παραδόξως έβγαζαν και νόημα. Από τη μία δεν ήθελε να τις χάσεις από δίπλα της, από την άλλη ήθελε τον χρόνο της μακριά τους. Κάτι που δεν της δόθηκε, αφού υποτίθεται έλειπε δύο μήνες από κοντά τους, τους είχε λείψει.

Το αγόρι της ο Λευτέρης δεν είχε επιστρέψει για την ώρα από τις δικές του διακοπές. Είχε παραξενευτεί με αυτή την κίνηση αφού ποτέ κανείς από την παρέα δεν έχανε γενέθλια μεταξύ τους. Ίσως εμφανιζόταν σαν έκπληξη στο πάρτι, ποιος ήξερε; Πάντως και με αυτόν δεν πολύ μιλούσε, τον απέφευγε. Ούτε ο ίδιος έκανε κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια, τα συνηθισμένα του Λευτέρη βασικά. Καμπανάκια στο μυαλό της Μυρτούς ότι αυτός ο άνθρωπος δεν την άξιζε, αλλά εθελοτυφλούσε, κλασσικά.

«Μυρτώ; Είσαι καλά;» ο Μάκης κούνησε το χέρι του μπροστά από τα μάτια της, όσο η ίδια είχε χαθεί στις σκέψεις της, όσο ανακάτευε το μείγμα με μια σπάτουλα στο μεγάλο μπολ που της είχε δώσει. Σταμάτησε ό,τι έκανε και τον κοίταξε απροσδιόριστα.

«Πιστεύεις πως ο Λευτέρης μου κρύβει κάτι;»

Έσμιξε τα φρύδια του απορημένος γι' αρχή και μετά ξεφύσηξε απογοητευμένα. «Από τη στιγμή που έχεις μπει ήδη στον πειρασμό να σκεφτείς κάτι τέτοιο, μάλλον ναι».

«Ναι, αλλά γνωρίζουμε όλοι πόσο υπεραναλύω καταστάσεις στο μυαλό μου και πλάθω σενάρια που δεν έχω καμία απολύτως βάση με την πραγματικότητα» έκανε μια παύση και στηρίχθηκε στον πάγκο της κουζίνας με την πλάτη της και τα χέρια σταυρωμένα μπροστά στο στήθος της. «θέλω να πω κιόλας, ο Θωμάς είπε πως παρατήρησε κάτι περίεργο και στη συμπεριφορά της Εβελίνας και της Ράνιας μετά τα γενέθλιά του».