Started with a Fake Relationship (COMPLETED)

Chapter 32

Ethan Bartolome is on the side ----> Gwapo ni L *u*

--

We stayed on that position, hindi mawala yung ngiti sa labi ko sobrang namiss ko siya, para akong nangulila sa isang bagay na matagal na nawala sakin. Sabik. Yun' ang nararamdaman ko, para akong batang sabik sa yakap nang isang magulang.

"Im sorry for being so rude baby, im sorry if i chose to believe that evil brat over you." Ani Ethan habang nakayakap padin sa likod ko.

Huminga ako nang malalim, ang sarap huminga, ang luwag luwag nang pakiramdam ko ngayong okay na ulit kami.

"It's done okay? Tapos na, ang mahalaga we're okay na ulit. :)" sabi ko habang nakangiti, ngumiti din siya at binigyan ako nang mabilis na halik sa labi.

ETHAN's POV

Sobrang sarap nang pakiramdam ko, sobrang saya nang puso ko nang maging okay na ulit kami ni Shaira, god knows how much i really missed her existence. Nakaupo na kami ngayon at nakasilong sa ilalim nang puno, nakahiga siya sa dibdib ko at nakayakap ako sa beywang niya, madilim na din ang paligid at kita na ang mga bituing nagniningning sa langit, nakatanaw kami don' ni Shaira, bigla siyang napasigaw nang may makita siyang shooting star.

"Let's wish Ethan!" Sabi niya at pumikit, tinitigan ko lang siya habang bumubulong nang wish niya.

"Anong hiniling mo?" Tanong niya nang magdilat na siya nang mga mata.

I shook my head and smile.

"Wish granted na baby, kasi nasa tabi na kita, di ko na kailangang humiling." Nakita kong namula ang magkabilang pisngi niya. Napangiti ako, tatakpan niya na sana yung mukha niya pero naunahan ko siya, i cupped her face, pinagtagpo ko ang mata namin.

"Wala na akong ibang hihilingin pa, dahil nandito kana ulit sa tabi ko. Pangako, di na ako ulit mawawala sayo." After i say that, i gave her a long and passionate kiss.

She bid my goodbye to me, nang maihatid ko na siya sa bahay nila, binigyan niya ako nang isang mahigpit na yakap at mabilis na halik sa labi bago tuluyang pumasok sa loob. Sinimulan ko nang paandarin ang sasakyan ko, nang makarating na ako sa bahay ko dumiretso agad ako sa kwarto at humiga na. Sa pagpikit ko nang mata ko bigla kong naalala yung huli naming pag-uusap nila Mom.

"Please anak, alam kong mahirap para sayo but you have to do this, it's for our own sake, for  our family ." pagmamakaawa niya sakin. Tumingin ako sa ibang lugar, i don't want to see my mom begging me to marry that stupid girl, hindi ko kaya. Gusto kong gawin yung gusto nila dahil tama namang para sa pamilya namin to pero what should i do? I really love my girl and i don't want to hurt her once again.

"Im sorry mom, hindi ako magpapakasal sa kanya kahit pa anong gawin at sabihin niyo." sabi ko habang di nakatingin sa kanya, i don't want to see her reaction, baka maawa ako at mapapayag ako bigla.
Inalis ko yung pagkakahawak niya sa kamay ko at tumalikod na. When i start to walk i still hear my mom's sob. Hindi ko napansing nagsimula nang tumulo ang luha ko, pero sinawalang bahala ko nalang yon.

Bigla akong nabalik sa realidad nang mag-ring yung phone ko, tinignan ko ang caller's id, bigla naman akong napangiti nang nakarehistro ang pangalan niya don.

"H-hi Ethan, t-thank you pala kanina." nauutal niyang sabi, napatawa ako nang bahagya.

"Ilang beses mo nang sinabi yan simula nung magkasama pa tayo." natatawa kong sabi.

"Wala lang, i feel like i need to repeat it all over again. That was a perfect night for me, i mean everytime im with you it feels so perfect." hindi ko napigilang ngumiti, weird mang sabihin pero nakaramdam ako nang kilig.

"I feel the same way too baby' i do really love you and i can do anything just to make
you happy. I love you sweetheart." i said and i smile genuinely as if she see it.

"  Thank you Ethan, i am really lucky to have you in my life, i love you too."

--

Woah! HAPPY 4k+ reads! Yiee salamat po talaga nang madami, sobrang love ko kayo :* Anyway, who wants dedication? Just comment down and i will dedicate one chapter to you :*

Thank you talaga guys' from the bottom of my heart. Hihi :*

|•Eightfinity•|