Twenty Eight

148 14 14
                                    


Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.


Nang makauwi, si Simon agad ang hinanap ko.

I know it was stupid to think of him after what happened but honestly, when I saw Ken and not him, I got disappointed. Every now and then it was Simon who was always there to save me but now... I can't find him.

"Auntie, nasaan po si Simon?"

"Kahapon pa siya ng hapon nasa Owl City Main, Hija. Pinatawag ng Daddy mo. Bukas 'yon uuwi."

Oh! So he was gone. Tahimik akong umalis sa sala at planong magkukulong sa kuwarto.

"Kamusta ang training ng kapatid mo?"

Huminto ako, pagod at matamlay siyang nilingon. Ewan ko ba, pero kailan ba ako kinamusta nila patungkol sa ginagawa ko? Hindi nila ako binati sa pagkakapili sa double badminton. Palaging exam at pang-ilan ako sa honor all ang mahalaga sa kanila. All they concerned about me was their expectations. Nilunok ko ang nakadagang bigat sa aking dibdib.

"Mananalo po siya. Naniniwala akong mananalo siya." Pagkatapos kong sabihin iyon ay tinalikuran ko na siya at dumiretso sa aking kuwarto.

I heard knocked from my door, calling my name for dinner but I didn't move an inch on my chair as I looked on the far and dark forest. I wanted to go there but it was already late. I want to be alone and be somewhere no one could disturb me. Few minutes, Manang brought my food. I didn't touch it.

I don't have the appetite.

Actually, what happened wasn't my concern anymore. Nagtatampo ako kay Simon na hindi manlang niya ako sinabihan na aalis pala siya. Alam kong naging over ang reaction ko sa hindi pagkausap sa kanya, pero kaya naman niya akong kausapin. Maraming paraan.

Kanina, sa pag-aakala kong siya ay kamuntik pa akong mapahamak.

Hindi ko siya sinisisi pero nagtatampo ako sa kanya. Naroon na nga na muntik akong mapahamak pero sa totoo lang siya talaga ang inaasahan kong magliligtas sa akin. Ipapaliwanag niya ang sarili niya. Nahuli lang siya. Ligtas na ako at yayakapin niya.

Pero nasaan siya?

Hindi nga niya alam na muntik na akong mapahamak.

Gamit ng likod ng aking palad ay inalis ko ang aking luha. I felt the vibration of my phone, someone was calling. I didn't give a glance at it. I wasn't in the mood to talk. The vibration stopped but seconds later it vibrated again. Pissed of feeling disturb, I swiped to answer it thinking it might be Kailli or Swanda teasing me of not attending their pajama party tonight as I put the phone near my ears.

"Those pajamas are disgusting for sure," I complained.

"Pajamas?"

I moved away from the phone in my ears when I heard a different voice— a deep voice from a man. I saw the supposed audio call was actually a video call from Brandon. It was Brandon oh my god!

Naked EyeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon