NAUGHTY MATE: TAMING THE MISCHIEVOUS MAVERICK [SERIES #2][COMPLETED]✓

CHAPTER 39

PS: Brutal scenes,vulgar words and languages ahead.

[Leighra's Pov]

Right after Nanny died, kinabukasan ay inilibing na kaagad dahil iyon ang kahilingan ni Nanny that if she died, ay ilibing na kaagad.

My mom did that, panay ang iyak ni ate Nadia at ganoon naman ang pagpipigil ni kuya Lino, kahit na ganoon ay hindi pa rin hinayaan ni mommy na umalis sila ng bahay.

Sinabi niyang sa bahay pa rin sila maninirahan, hindi naman na sila umangal pa.

Hindi ko ipinakita sa kanila na nasasaktan ako ng sobra, I want to cry too pero pinigilan ko iyon at nananahimik lamang sa tabi.

Pare-pareho kaming hindi pumasok, nanatili lang ako sa kwarto ko at dinadalhan na lang ako ni Ate Rosa ng pagkain.

Sandali pa ay tumalon ang pusa ko sa kama ko.

“Meow.” He meowed and rub his paw on my cheek gently, his eyes are twinkling like he's asking for something.

Sabi nila, a cat can understand what you feel, whenever you are sad, you can sensible the cat beside you or cuddling to you.

“Not totally fine momong.” Sabi ko, assuming that he asked if I'm okay.

Pumwesto siya sa may balikat ko at isiniksik ang ulo niya sa leeg ko habang ang buntot niya'y nakapulupot sa palapulsuhan ko.

He's snoring but it didn't bother me that made me fall asleep.

Nagising lang ako nang maalimpungatan ako at nagulat ako nang makita si Zero na nakaupo sa gilid ng kama ko, tulog at hawak ang kamay ko.

At si momong ay nasa ulunan ko na.

Pinagmasdan ko siya, nangingitim ang ilalim ng kaniyang mata at may eyebags.

Pero hindi iyon nakabawas sa kaguwapuhan niya.

Napatingin ako sa orasan at alas siyete na ng gabi.

“Zero.” Tawag ko at hinaplos pa ang muka niya at nagising naman siya agad.

“Pasensya na nakatulog pala ako.” Aniya.

I smile weakly.

“Ayos lang.” I said in an incantation way.

“How are you?” He asked.

“Better now.” Sabi ko sa kaniya.

“Good to hear that baby, I heard, hindi ka daw kumain ng umagahan at panaghalian, look at that. Nasayang lang, and heto pangdinner mo, malamig na.” Aniya.

“I don't feel like I want to eat.” Katwiran ko.

“But you need to eat.” Sabi niya.

“Wala akong gana.” Pabulong kong sabi ulit.

He sighed and squeeze my hand weakly.

“Para may lakas ka.”  Aniya.

“How about you? Have you eaten yet?” I asked.

He shook his head.

“I will, later.” Sabi.

“Sabayan mo na ako kung gano'n.” Sabi ko.

He nodded kaya umupo na ako at kumain nga kami pero inuuto niya ako na ako muna kumain kaya in the end dalawang subo lang kaniya dahil mas marami siyang pinakain sa akin.