Perfect Strangers

Chapter H - Nakakainis.

Chapter H

 

"God. I love you." Aniya at niyakap ako ng mahigpit.

Sobrang saya niya nang sabihin kong anak niya si Angelo. The way his face lit up pagsabi ko nun.

I told him the truth, alright.

Wala akong balak itago ang anak namin sakanya. He has all the right to know.

Nang kumawala siya sakin ay may nilabas siyang pamilyar na bagay mula sa bulsa niya. Nanlaki ang mata ko.

Unti-unti siyang lumuhod at kinuha ang kamay ko.

Damn shet!

Walang tigil yung luha ko.

"I know you have your issues about your past. I know you have your fears. I know you left me because you're protecting your heart. But babe, Kathy, I would do anything, babe anything, to have you back. I would do anything to take away your fears." Aniya.

Napahikbi na ako.

How can he still love me after ko siyang iwan noon?

"Three years. I lived thinking that you were with your ex. That you left me for him. That it was so damn easy for you to leave me because you have Kit. But hell I was wrong." Sabi niya at hinigpitan ang pagkakakapit sa kamay ko.

Hinalikan niya ang mga kamay ko. "I love you. Always have. Always will." Aniya.

Inangat niya ang bagay na hawak niya sa isang kamay niya.

"Will you be my forever, babe? Will you marry me?" Aniya.

Tinitigan ko siya.

Itong lalaking nasa harap ko, minahal ako ng buong buo. Iniwanan ko siya noon pero eto at hindi nagbago ang gusto niyang mangyari noon pa man.

Ang makasal kami.

Unti-unti akong tumango.

This time, Im wiling to take the risk. This time, magiging matapang na ko.

Kasi alam ko na this time, hindi na ako iiwan ng taong mahal ko. Hindi na mauulit yung nangyari noon. Naniniwala akong hindi niya ako iiwan.

Kasi eto ang tama.

Kasi eto ang sinasabi ni puso ko.

Kasi wala na akong pakialam kahit wala akong kaalam alam sakanya.

Kasi wala na akong pakialam kahit madalian ang lahat ng to.

Kasi mahal ko siya at mahal niya ko.