My Love In Her Past (3rd Book Of 'In Her Past' Series)

Chapter 42

She's clenching her fist while they're on their way home.

No.

He won't do it.

Nagsisinungaling lang si Direct Percy.

Pilit niyang pinipigilan ang mga luhang pumapatak sa kaniyang mga mata pero kada punas niya doon ay panibagong butil na naman ang lumalandas sa pisngi niya.

Direct Percy, on the other hand, kept on glancing at her in amusement. Mukhang nasisiyahan pa ito sa nakikitang sakit na nararamdaman niya ngayon.

Napatingin siya sa langit at nakitang malapit na ring lumubog ang araw. Matagal-tagal siyang nanatili kanina kina Nanay Soledad bago pumunta kina Horatia kaya naman sigurado siyang gabi na siya makakarating sa bahay nila.

When she finally saw their house coming into view, Direct Percy suddenly stopped the kalesa.

Napalingon siya dito at mukhang naintindihan naman nito kaagad ang pagtataka niya.

"They might hear us coming. Alam mo namang mabilis magtago ang mga daga kapag nakarinig ng kaluskos.", he said while smirking. He then gestured for her to just walk so as not to attract attention.

Kahit na natatakot siyang mapatunayan ang sinasabi ng matanda ay pinili pa rin niyang bumaba ng kalesa at mahinang maglakad papalapit ng bahay.

The surrounding is dark but she doesn't care. Tanging sa bahay lamang nila ni Celso nakatuon ang kaniyang atensyon.

She slowly walked there, praying to God that the director is wrong.

Hindi iyon magagawa ng asawa niya.

Nagkakalabuan lang sila ngayon pero maaayos pa naman nila.

Marangal na lalake si Celso. Hindi nito magagawa ang sinasabi ni Direct Percy.

Nang nakalapit na siya ay agad siyang tumigil sa may harapan ng pintuan.

At first she didn't hear anything out of ordinary.

The rustling of the leaves whenever the wind blows and the sounds of night animals are the only things that she can hear.

Napangiti siya.

Direct Percy is wrong.

Siguro tulog na si Celso.

May pag-asa pa siyang maayos ang lahat.

Tuwang-tuwa na sana siya pero agad iyong nawala nang may marinig siya na kaluskos sa loob ng bahay.

Mahina lang ang mga iyon at babalewain na sana niya ngunit isang ungol ng babae ang agad niyang narinig.

She stilled after that.

That low moan was then accompanied by a manly groan.

A very familiar one.

Unti-unti siyang napatakip sa kaniyang bibig. Nag-unahang mahulog ang mga butil ng luha sa kaniyang pisngi.

No.

Please no.

Those moan and groans became louder and louder until she can actually felt it ringing inside her head.

Napaupo siya sa lupa dahil sa kawalan ng lakas.

Hindi na niya kayang punasan ang nga luhang pumapatak mula sa kaniyang mga mata. Hinayaan na lamang niya ang mga iyon.

It hurts.

It fucking hurts.

Para siyang sinaksak diretso sa puso.

Para siyang sinagasaan ng malaking truck.

Para siyang sinampal ng paulit-ulit.

Para siyang tanga habang nakaupo sa harapan ng pintuan ng bahay nila habang ang asawa niya ay may katalik na iba sa loob.

What did I do to deserve all of this?

Simula pa pagkabata niya ay pinagkaitan na siya ng pagmamahal.

She always heard from her father that he wished she was never born.

She always heard from her mother that she's a piece of trash.

Hindi niya minsan hinangad na magkaroon ng pamilya dahil kahit sariling pamilya niya ay ayaw sa kaniya. She's happy being single.

Partying.

Getting drunk.

Sex.

That's all that mattered to her.

Until Celso came...

For the first time in her life, she wanted to feel how it feels like to have a family.

Iyong masasabi mong mahal na mahal mo at confident ka ring ipagmalaki na mahal na mahal ka rin nila.

Is this her destiny?

Then fuck destiny!

Napakalaking putang-ina ng destiny na iyan.

Sino ba siya para magdikta ng buhay ng mga tao?!

Diyos ba siya?!

Wala na ba akong karapatang sumaya?!

Si Celso na nga lang ang kinakapitan ko pero kukunin pa nito ang lalake sa akin?!

"Are you ready to die?", biglang saad ng direktor sa likod niya. Hindi niya napansin ang paglapit nito sa kaniya dahil iyak pa rin siya ng iyak.

Dying seemed so sweet to hear right now.

She can escape this pain.

She can let go now.

Pagod na siya.

Pagod na pagod.

She slowly looked up to where the director is now standing and silently muttered, "Oo. Handa na ako."

°°°°°°°°°°°°°°°°°°′°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Sorry po if masyadong maikli! 😭 Don't worry itry ko po ulit mag-update mamayang gabi and ang POV sa next chapter ay kay......

CELSO!!!!!

Malalaman na natin ano bang nasa utak niya at nagawa niya ang nga bagay na iyon.