My Love In Her Past (3rd Book Of 'In Her Past' Series)

Chapter 35

The journey home became more comfortable for the both of them. They started talking about a lot of things. Marami siyang nalaman tungkol sa lalake habang si Celso naman ay maraming nalaman tungkol sa panahon niya.

He was still a little skeptical about the things that she described about her time but he remained open-minded about it.

Somehow, Celso started to become more loving to her after hearing her story. Siguro dahil nalaman nito na may pagkapare-parehas sila ng napag-daanan. Parehas silang may mga inang mas pinapahalagahan ang karangyaan at mga amang walang pakialam sa kanilang anak.
Sadly unlike him, wala siyang Nanay Soledad para saluhin siya

Nang makita niyang malapit-lapit na sila sa bahay dahil natatandaan niya ang palikong daan na tinahak nila ay napag-isipan niyang itanong ang isang bagay na talagang curious na curious siyang itanong sa asawa.

She hesitantly looked at Celso who's still holding her hand while driving the kalesa. Tutok ang atensyon nito sa daan kaya naman agad itong napalingon nang bigla siyang nagsalita.

"Uhmm... Celso... Hindi mo ba ako tatanungin kung bakit hindi na ako birhen nang may unang nangyari sa atin?", nagdadalawang-isip niyang tanong sa lalake.

His calm expression quickly changed into a stoic one.

"Ayoko. Baka ako pa ang masaktan.", matigas nitong sabi habang agad na binalik ang tingin sa daan.

Uh oh... That didn't end quiet well...

She quickly realized that her question backfired to her when Celso let her hand go.

Tang-ina! Ang tanga mo Betty! Bakit mo pa kasi tinanong?!

Buong durasyon ng nalalabing biyahe nila ay hindi na siya pinansin ni Celso. She tried starting a conversation with him but he wouldn't give any attention to her.

When they arrived home, she was about to try to talk to him again but an unknown kalesa was parked in front of their house near the small bridge.

Nakakunot lamang ang noo ni Celso dahil sa kalesang iyon.

"Dito ka lang.", seryoso nitong saad habang sinasabihan siyang huwag pumanaog sa kalesa nila.

He swiftly got down from the kalesa and was about to walked towards the house but a strange man came out that made Celso stiffened.

Nakakuyom ang kamao nito at dahil hindi pa ito nakakalayo sa kaniya ay kitang-kita niya iyon.

"Anong kailangan mo, Garcia?", matigas na tanong ni Celso sa lalakeng kasalukuyang nakatingin sa kaniya.

Hindi pa rin siya nilulubayan ng tingin ng lalake habang sinasagot nito ang tanong ng kaniyang asawa.

"Si Beatrice.", saad nito na nagpakunot naman ng noo niya.

Ako?

Mukhang nahalata naman nito ang pagtataka niya dahil agad itong nagpakilala.

"Ako si Isagani Garcia. Asawa ni Horatia. Pinapunta niya ako dito para kunin ka.", pagpapaliwanag nito sa kaniya. "Maaari ka naming tulungan Binibining Isabel. Hindi mo kailangang mag-tiis dito.", dagdag pa nitong sabi na nagpatulos sa kaniya.

Horatia sent him!

Matutuwa na sana siya dahil sa wakas ay pwede siyang makahingi ng tulong sa iba at hindi lang nangangapa sa dilim pero ang sayang iyon ay agarang nawala nang biglang nagsalita si Celso.

"Mag-empake ka na.", he coldly said before walking directly to his stone house, leaving her there with Isagani.

He didn't even looked back at her.