He's My Cousin!

[Ch.15] Obscured Hearts

[Ch.15] Obscured Hearts

// Ayanna's Point of View

 

"Prinsesa ko," the next thing I knew, he was enclosing me tightly in his arms. I could feel his warmth. Halo halo ring emosyon ang nananalaytay sa akin. Dumbfounded, I hugged him back. Trick, Trick was a very good friend of mine. My protector.  My saviour. How could my Trick be Paolo Salvatorre?

"Pa-paano?" I asked. "Bakit hindi mo sinabi agad?" nabigla ako nang nakarinig ako ng mga hikbi, umiiyak na pala ako. I tried to hold back my tears but I couldn't. I missed Trick, I missed him and I wanted to see him again. Was that the reason why I was dreaming about Trick these past few weeks? Trick's here all along.

"Para saan pa, Aya? Hindi ba't galit ka sa akin?" yumuko siya. Yes, as far as I can remember we argued the last time we spent our day together. Away bata lang naman iyon.

I laughed, "kuya, napakasimpleng bagay lang nun." That scene flashed back into my mind. Nasugatan ako noon dahil hinahabol ko siya. Then that was the day I promised him that I will never chase him again, I never thought that that scenario would cause him this much impact.

Lumayo siya sa akin noon dahil sa tingin niya ay lagi na lang akong napapahamak nang dahil sa kanya. Nakatatawa kung iisipin, isang napakaliit na away bata lamang iyon pero nilayuan niya ako nang dahil doon? 

"But Princess, I promise you now, hinding hindi na ulit kita iiwan. Pangako," matapos niyang sabihin iyon ay hinawakan niya ang dalawa kong kamay at inilagay sa dibdib niya.  "At sana, huwag mo rin akong iiwanan."

I closed my eyes at isnandal ang ulo ko sa dibdib niya. I could hear his heartbeat. Ang bilis nito ay tila kasabay ng bilis ng kabog sa dibdib ko. "Dahil hindi ko kakayanin," patuloy niya. Mas lalong lumakas ang kabog sa dibdib ko. Hindi ko alam kung bakit. Para bang may dumadaloy na kuryente sa buo kong katawan.

"Hinding hindi kita iiwan."

Mahal ko talaga siya kahit alam kong mali ito. Sinubukan ko naman, hindi ba? Sinubukan kong baliwalaiin yung nararamdaman kong ito para kay kuya pero ano pang magagawa ko? Hindi naman ito napipigilan. Bakit kasi sa milyon-milyong tao sa mundo, bakit pinsan ko pa yung minahal ko? Iisang angkan lang ang pinanggalingan namin. Pinsang buo ko siya. Ano bang mali roon? Meron nga ba? Bakit, si Zeus nga ikinasal sa kapatid niyang si Hera. 

Sige lang, Aya. Kumbinsihin mo lang ng sarili mo sa mali.

Andito na eh, wala na tayong magagawa.

"Aya," still wrapped in his arms, iniangat niya ang ulo ko at hinawi ang buhok ko.

"Bakit, Kuya?" tanong ko.

"Mahal kita," halos tumigil ang mundo ko noong mga oras na iyon. Ang sarap pakinggan ng mga salitang iyon na nanggaling sa taong sobra kong mahal... kahit alam kong haggang magpinsan lang kami.

Alam kong ano mang oras ay may tutulo ng luha mula sa mga mata ko, "mahal din kita... KUYA."

Ѽ

"Good night, Princess."

"Good night, Kuya." He kissed me on my forehead.

Noong gabing iyon ay sabay lang kaming natulog. Magkatabi. Magka-akap.