Κάποτε το 1918 #TYS2023

Κεφάλαιο 3⁰

Ο Στέλιος περίμενε τον συγκάτοικο του να εμφανιστεί στο εστιατόριο. Όταν, όμως, δεν το έκανε, απογοητεύτηκε. Σκέφτηκε ότι ίσως έπρεπε να είχε περιμένει μέχρι να δει την αντίδρασή του, μα όταν τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα και φωτίστηκαν, ήξερε πολύ καλά ότι αυτή ήταν η ευκαιρία του να το σκάσει.

Έτσι, τελείωσε το πρωινό του και κατευθύνθηκε έξω από το κεντρικό κτίριο του στρατοπέδου, όπου ο Λοχαγός είχε ορίσει ότι θα γινόταν το μάθημα. Όλοι οι συμφοιτητές του είχαν αρχίσει ήδη να συγκεντρώνονται. Όπως εμφανίστηκε ύστερα από μερικά λεπτά και ο Λούης συνοδευόμενος από τον Γιάννη.

Ο Στέλιος χαμογέλασε. Γνώριζε πολύ καλά τι θα ακολουθούσε. Ο Λούης θα φώναζε, θα έκανε κακό χαμό και όλα τα υπόλοιπα θα ήταν περιττά. Είχε πραγματικά ενθουσιαστεί με την ιδέα ότι ο συγκάτοικος του θα γινόταν το παιχνιδάκι που θα τον ψυχαγωγούσε κάθε φορά που θα βαριόταν ή θα ένιωθε πλήξη.

Η Λουΐζα σαν να άκουσε τις πονηρές και μάλλον αργόσχολες σκέψεις του, έστρεψε το κεφάλι της στα αριστερά της και τον κεραυνοβόλησε με το βλέμμα της προειδοποιητικά. Τα πόδια της ακινητοποιήθηκαν αμέσως και τα δάχτυλά της τυλίχθηκαν σε μπουνιές. Ο Στέλιος της χαμογέλασε πονηρά και ανασήκωσε ελαφρά τα φρύδια του προκαλώντας την.

"Λούη!" Τη σκούντησε ο Γιάννης. "Λούη, μ' ακούς;"

Μα εκείνη είχε σταματήσει να τον ακούει από τη στιγμή που αντίκρισε τον κακομαθημένο συγκάτοικό της. Θα τον σκότωνε. Πού να πάρει, θα το έκανε, αν εκείνος συνέχιζε να την προκαλεί!

Πραγματικά, γιατί έπρεπε να είναι αυτός;! Απ' όλους τους ανθρώπους, από όλους τους φοιτητές στην Ακαδημία γιατί έπρεπε να είναι αυτός;

Ο Στέλιος παρακολούθησε τη Λουΐζα που πάσχιζε να συγκρατήσει το θυμό της και η Λουίζα παρακολούθησε τον Στέλιο να διασκεδάζει με την αντίδρασή της. Ήταν εξωφρενικός! Λίγα μόλις λεπτά πέρασε μαζί του και ήταν ήδη εκτός εαυτού!

Η Λουΐζα άρχισε να κατευθύνεται προς το μέρος του, όταν άκουσε τη σφυρίχτρα του Ταγματάρχη. Ο Γιάννης την τράβηξε για να σταματήσει, ενώ ο Στέλιος της έκλεισε το μάτι. Η Λουΐζα έξω φρενών σήκωσε το χέρι της κάνοντας μερικές δρασκελιές προς το μέρος του, μα ο Γιάννης τη σταμάτησε ξανά.

"Όλοι μας κοιτάζουν." Ψιθύρισε ο φίλος της. "Ακόμη και ο Ταγματάρχης."

Η Λουΐζα αφού κοίταξε άγρια τον Στέλιο, κάθισε σε στάση προσοχής. Είχε ήδη συλλέξει υπερβολικά πολλές τιμωρίες μέσα σε μια μέρα εξαιτίας του Ιωαννίδη. Δεν ήθελε καμία παραπάνω!