Κάποτε το 1918 #TYS2023

Κεφάλαιο 17 (β' μέρος)

Πριν μερικά λεπτά, όταν η Μελίνα αποχώρησε για να φέρει στην Λουΐζα ένα ποτήρι φρέσκο χυμό, την πλησίασαν δύο ευπαρουσίαστοι άντρες, όχι πολύ μικρότεροι από τον πατέρα της. Προς μεγάλη της απογοήτευση, οι δύο έγιναν τέσσερις και οι τέσσερις οκτώ.

Η Λουΐζα δεν είχε συνηθίσει να τραβά τόση προσοχή πάνω της. Πάντοτε προσπαθούσε να περνάει απαρατήρητη. Για τον λόγο αυτόν, όλη αυτή η προσοχή την έκανε να νιώθει άβολα και μάλλον σε μειονεκτική θέση.

Όλοι οι άντρες- οι ευγενείς που συγκεντρώθηκαν γύρω της, προσπάθησαν να τραβήξουν την προσοχή της. Για την κοπέλα η κατάσταση αυτή ήταν περίεργη, ασυνήθιστη. Έτσι, η Λουΐζα χαμογελούσε προσπαθώντας να μην προσβάλει κανέναν τους και παράλληλα προσπαθούσε να βρει τρόπο διαφυγής.

Ήταν πραγματικά ο ένας πιο ανυπόφορος από τον άλλον. Η Λουΐζα δεν άντεχε άλλο. Οι ανοησίες με τις οποίες την φλέρταραν ήταν ανήκουστες. Η Λουΐζα έπρεπε να ξεφύγει. Οπωσδήποτε!

"Δεσποινίς Χατζημιχαήλ, θαρρώ πως μου υποσχεθήκατε αυτόν τον χορό." Ο Στέλιος εμφανίστηκε σαν από μηχανής Θεός ανάμεσα στον όχλο με τους κυρίους που είχε συγκεντρωθεί γύρω της.

Οι κύριοι, μόλις αντίκρισαν τον Στέλιο, τράπηκαν όλοι, ο ένας μετά τον άλλον, σε φυγή, ανακουφίζοντας επιτέλους την απηυδισμένη Λουΐζα.

"Το ότι συμφώνησα να έρθω μαζί σου, δε σημαίνει ότι θα χορέψω και μαζί σου." Η Λουΐζα έπρεπε να του το ξεκαθαρίσει. Τα μαθήματα της δούκισσας την βοήθησαν να αφομοιώσει τα πολύ βασικά βήματα, αλλά η Λουΐζα δεν ένιωθε ακόμη έτοιμη να χορέψει με κάποιον ανάμεσα σε τόσο κόσμο.

"Νομίζω πως πριν από λίγες στιγμές ήσουν δεσποσύνη σε κατάσταση κινδύνου." Χαμογέλασε και την πείραξε για τον τρόπο που την είχαν περικυκλώσει οι μνηστήρες της μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα. "Εξάλλου, δεν έχεις άλλην επιλογή." Της έκλεισε το μάτι και πήρε το χέρι της μέσα στο δικό του.

"Αλήθεια δεν είναι καλή ιδέα, Στέλιο." Αντιστάθηκε η Λουΐζα, αλλά ο Στέλιος την τράβηξε στην πίστα.

"Ανοησίες."

"Δεν..." Η Λουΐζα κοίταξε τριγύρω ανήσυχη. "Δεν ξέρω πως..." Απέστρεψε το βλέμμα της, καθώς τα μάγουλά της βάφτηκαν κόκκινα από την ντροπή της. Η Δούκισσα είχε προσπαθήσει να την διδάξει, αλλά η Λουΐζα είχε αποτύχει σαν μαθήτρια... Τώρα που ο Στέλιος της ζητούσε να χορέψει μαζί του, η Λουΐζα αισθανόταν σαν να είχε ξεχάσει τα πάντα και είχε αρχίσει να πανικοβάλλεται. Φοβόταν ότι θα αποκάλυπτε την πλεκτάνη που είχε καταστρώσει με τον Στέλιο και ότι θα εξέθετε και τους δυο. "Η δούκισσα προσπάθησε να μου μάθει πως... αλλά εγώ... εγώ δεν μπορώ..."