Κάποτε το 1918 #TYS2023

Kεφάλαιο 21⁰

"Προσοχή!" Η φωνή του Λοχαγού ήχησε τρομακτική στα αυτιά της Λουΐζας.

Όλοι οι στρατιώτες στάθηκαν σε στάση προσοχής. Κανείς δεν κουνήθηκε. Ήταν σαν να μην ανέπνεε κανείς τους, σαν να ήταν όλοι των αγάλματα.

"Ανάπαυσις." Ο Λοχαγός σταύρωσε τα χέρια του πίσω από την πλάτη και κοίταξε τους στρατιώτες έναν προς ένα. "Ο Συνταγματάρχης θα καταφτάσει από στιγμή σε στιγμή. Φροντίστε να δείξετε τον καλύτερό σας εαυτό και θα επιβραβευτείτε γι' αυτό. Ο Συνταγματάρχης κατέστησε σαφείς τις προθέσεις του νωρίτερα σχετικά με τον σκοπό της εν προκειμένω επίσκεψης."

"Δεν είναι η πρώτη φορά που μας τιμά με την παρουσία του." Ειρωνεύτηκε ο Στέλιος.

"Τι είπες, Ιωαννίδη;" Τα μάτια του Ταγματάρχη γυάλισαν επικίνδυνα, αλλά ο Στέλιος αγνόησε επιδεικτικά την προειδοποίηση που έλαβε από τον αξιωματικό του. "Αυτή η επίσκεψη μπορεί να είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία που θα σου δοθεί ποτέ στη ζωή σου! Φρόντισε να την αξιοποιήσεις καταλλήλως." Ο Ταγματάρχης προειδοποίησε, αλλά ο Στέλιος ανασήκωσε τους ώμους αδιάφορα.

Το τελευταίο πράγμα που τον απασχολούσε ήταν το αν θα κατόρθωνε να προοδεύσει σε ένα επάγγελμα που δεν είχε επιλέξει ο ίδιος για τον εαυτό του. Ο πατέρας του τον εξανάγκασε ουσιαστικά να παρευρίσκεται εδώ στην Ακαδημία απειλώντας τον ότι αν τολμήσει να το σκάσει θα τον αποκλήρωνε. Στην αρχή, περίμενε μέχρι να καταστρώσει ένα σχέδιο ώστε να το σκάσει αλώβητος, αλλά εν συνεχεία, συνάντησε την Λουΐζα. Η πρώτη τους συνάντηση δεν ήταν και η καλύτερη. Αργότερα, όμως, η Λουΐζα κέντρισε το ενδιαφέρον του κι ανέβαλε προσωρινά την κατάστρωση του σχεδίου διαφυγής του.

Με την πάροδο του χρόνου ο Στέλιος άρχισε να απολαμβάνει όλο και περισσότερο την παρουσία της, ώσπου κάποια στιγμή ανακάλυψε το μυστικό της. Αποφάσισε, λοιπόν, να την βοηθήσει, έστω κι αν εκείνη αγνοούσε τις προθέσεις του. Ανέβαλε, λοιπόν, οριστικώς το σχέδιό του να αποδράσει και παρέμεινε στην Ακαδημία. Άλλωστε, δεν είχε να κάνει κάτι καλύτερο εκτός της Ακαδημίας. Αυτή ήταν η δικαιολογία που έλεγε στον εαυτό του στην αρχή. Μέχρι να αποφοιτήσει η Λουΐζα, τόσο θα διαρκούσε και η παραμονή του στην Ακαδημία.

Μετά... μετά σταμάτησε να κοροϊδεύει τον εαυτό του και αποδέχτηκε την αλήθεια. Νοιαζόταν για την Λουΐζα. Την σκεφτόταν συνέχεια και του έλειπε, παρόλο που το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας το περνούσαν μαζί. Του έλειπε όταν έφευγε για να προπονηθεί μυστικά μόνη της. Του έλειπε όταν μερικές φορές ο Λοχαγός του ανέθετε διαφορετικά καθήκοντα, σκοπιές και αγγαρείες.