"Δεσποινίς Χατζημιχαήλ!" Η Λουΐζα κοίταξε πίσω της και αντίκρισε την γυναίκα που την είχε βοηθήσει πριν λίγους μήνες να κατευθύνεται προς το μέρος της. "Δεσποινίς Χατζημιχαήλ!"
"Κυρία Μαρία..." Χαμογέλασε η κοπέλα. "Πόσο χαίρομαι που σας βλέπω!"
"Δεσποινίς Χατζημιχαήλ. Πώς είστε;" Η γυναίκα με τα μαύρα μαλλιά υποκλίθηκε μπρος της και παρέμεινε με σκυφτό το κεφάλι.
"Κυρία Μαρία, τι κάνετε; Μα σας παρακαλώ σηκωθείτε." Η Λουΐζα προσπάθησε να την κάνει να σηκωθεί, αλλά η γυναίκα παρέμεινε στη θέση της. "Κυρία Μαρία, σας παρακαλώ..."
"Δεν ήξερα ότι γνωρίζατε τον κύριο Ιωαννίδη. Αν το γνώριζα νωρίτερα..." Μουρμούρισε η κυρία Μαρία.
"Τι λέτε; Δεν καταλαβαίνω." Η Λουΐζα αναζήτησε το βλέμμα της γυναίκας.
"Ο νεαρός άρχοντας Ιωαννίδης..." Η κυρία την κοίταξε.
"Εννοείτε τον Στέλιο;" Ρώτησε η Λουΐζα και η γυναίκα κούνησε το κεφάλι καταφατικά. "Δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει ο Στέλιος με εσάς." Η Λουΐζα χαμογέλασε μπερδεμένη. Γιατί η κυρία Μαρία αναφερόταν στον Στέλιο και πώς ήταν δυνατόν να τον γνωρίζει;
"Μου ζήτησε να σας βοηθήσω να επιλέξετε την τουαλέτα που θα φορέσετε αύριο." Η Λουΐζα συνοφρυώθηκε και η κυρία Μαρία την κοίταξε έκπληκτη. "Δεν σας ενημέρωσε;" Ρώτησε και η Λουΐζα κούνησε το κεφάλι αρνητικά. "Αυτό το παιδί, πάντα κατεργάρης..."
"Γνωρίζετε τον Στέλιο;"
"Αν τον γνωρίζω λέει; Εγώ τον μεγάλωσα! Και τον νεαρό άρχοντα και την εξαδέλφη του!"
"Την εξαδέλφη του;"
"Φυσικά. Το δίδυμο αυτό ήταν φοβερό και αχώριστο πριν από είκοσι χρόνια. Μαζί δεν έκαναν και χωριά δε μπορούσαν, που λέει η παροιμία." Η Λουΐζα προσπάθησε να συλλέξει τις πληροφορίες με τις οποίες την είχε βομβαρδίσει η κυρία Μαρία. Δεν περίμενε ότι ο Στέλιος ήταν ήσυχος σαν παιδί δεδομένου ότι τώρα όχι μόνο προκαλούσε την τύχη του ίδιου, αλλά και της Λουΐζας. Δε μπορούσε να τον φανταστεί να έχει σύνεργο στο έγκλημα- μπαγαποντιές του. Δηλαδή μπορούσε, αλλά δεν το ήθελε. Οι καημένοι οι γονείς του και το προσωπικό που τον μεγάλωσαν... θα πρέπει να τον κυνηγούσαν. Κυριολεκτικά. "Τέλος πάντων. Δεν έχει σημασία τώρα αυτό. Είμαι σίγουρη πως ο νεαρός άρχοντας θα σας εξηγήσει τις προθέσεις του σύντομα." Η κυρία Μαρία την επανάφερε στο σήμερα. "Δεν έχουμε καιρό. Είμαι σίγουρη ότι η κυρία Ανδρονίκη θα μπορέσει να μας βοηθήσει!"
YOU ARE READING
Κάποτε το 1918 #TYS2023
Historical FictionΗ Λουΐζα είναι ένα φτωχό κορίτσι από την Αθήνα. Η οικογένειά της με δυσκολία βγάζει τα προς το ζην. Γι' αυτό η Λουΐζα ελπίζει να παντρευτεί έναν άντρα που θα την αγαπάει και που θα την βοηθήσει να φροντίσει την οικογένειά της. Μετά τον θάνατο, όμω...
