Κάποτε το 1918 #TYS2023

Κεφάλαιο 37⁰

Λίγες ώρες αργότερα, ο Στέλιος βρισκόταν στο βαγόνι του τρένου, το οποίο τρένο θα τον οδηγούσε στην πρωτεύουσα. Ο Ταγματάρχης και ο ίδιος είχαν επιβιβαστεί στο ίδιο τρένο, αλλά σε διαφορετικά βαγόνια, ώστε να μην κινήσουν την περιέργεια του Πλιάκου... Σε περίπτωση που ο Πλιάκος είχε αναθέσει την παρακολούθηση του Στέλιου, ο τελευταίος πρέπει να ήταν προετοιμασμένος αναλόγως. Για τον λόγο αυτόν είχε επισκεφτεί προηγουμένως το πατρικό του και φρόντισε να δημιουργήσει κακό χαμό άνευ προηγούμενου. Αντάλλαξε με τον πατέρα του λόγια πυροδοτούμενα από τον θυμό, την οργή, την απόγνωση και τον... φόβο.

Ο πατέρας του, φυσικά, δεν έμεινε άπραγος. Έδιωξε τον Στέλιο άλλη μία φορά τον γιο, τον αποκλήρωσε μία ακόμη φορά και τον απείλησε ότι αν συνεχίσει να συμπεριφέρεται σαν αλήτης, θα του απαγορεύσει να πατήσει ακόμα και το πόδι στο ίδιο του το σπίτι!

Από την πλευρά του ο Στέλιος, ενώ είχε προετοιμαστεί υποσχόμενος και καθησυχάζοντας τον ίδιον του τον εαυτό ότι η κατάσταση αυτή θα ήταν μονάχα προσωρινή μέχρι να ξεγελάσει τον Πλιάκο και να ελευθερώσει την Λουΐζα, κάθε λέξη, κάθε φράση και πρόταση του πατέρα του διαπέρασε το στήθος του και τραυμάτισε την τρυφερή και ανυπεράσπιστη καρδιά του. Ήταν όχι μόνο ταπεινωτικό, αλλά και θλιβερό να ακούει τον πατέρα του να εκτοξεύει προσβολές εναντίον του. Αυτό, όμως, που πονούσε περισσότερο δεν ήταν η απόρριψή του και η απάρνηση του ίδιου του του παιδιού -διότι σε αυτό το σημείο τον οδήγησε ο Στέλιος, μα η διαπίστωση του ιδίου ότι ο πατέρας του δεν γνώριζε ποιος ήταν πραγματικά ο γιος του... Αυτό φυσικά εξυπηρετούσε το σχέδιό του να φύγει με μια δραματική έξοδο από το Ναύπλιο και να αναζητήσει καταφύγιο στην πρωτεύουσα σε έναν φίλο από την Σμύρνη, ο οποίος είχε επιστρέψει στην Ελλάδα για να διευθετήσει ορισμένα ζητήματα αναφορικά με την έγγεια ιδιοκτησία του.

Παρ' όλα αυτά, κι ενώ αυτό το φιάσκο θα του εξασφάλιζε την κατάλληλη δικαιολογία και άλλοθι για να ταξιδέψει στην Αθήνα, η καρδιά του μάτωσε όπως ποτέ άλλοτε. Πάντοτε γνώριζε ότι ο Στέλιος δεν ήταν ο γιος που ήθελε ο πατέρας του, αλλά ποτέ δεν περίμενε ότι φαινόταν τόσο αποκρουστικός στα μάτια του πατέρα του...

Σε όλον αυτόν τον σαματά η γλυκύτατη μητέρα του προσπάθησε να δώσει ένα τέλος, μα απέτυχε, διότι ο Στέλιος κατόρθωσε να πετύχει τον στόχο του: να φύγει κυνηγημένος, αποξενωμένος, μόνος και ταπεινωμένος... Η μητέρα του παρακάλεσε τον πατέρα του να μην τον διώξει, να τον συγχωρήσει και να του δείξει τον σωστό δρόμο. Ο κύριος Ιωαννίδης, όμως, ήταν τόσο έξαλλος με τον υιό του που η άλλοτε καθαρή και οξύτατη κρίση του είχε θολώσει ανεπανόρθωτα κι έτσι, απείλησε κι εκείνη, την ίδια του την σύζυγο. Της είπε ότι, αν ανησυχούσε τόσο πολύ για τον γιο της, είναι ελεύθερη να τον ακολουθήσει.