YALANLAR KÖPRÜSÜ

32.BÖLÜM (1.KİTABIN SONU/$EZON FİNALİ)

                                                           Yalanlar Köprüsü      

                                            32.Bölüm.(1.Kitabın sonu) $ezon Finali  

                Güven ruh gibidir, Terkettiği bedene asla geri dönmez.

                -William Shakespeare

                                                                   Kuzey Kore 

                                                                  

   Elise karanlık bir odaya tıkılmış, berbat bir haldeydi.Oda karanlık olduğu kadar, boğucu ve kirliydi.Uzun süredir burada olduğu için gözü karanlığa alışmıştı.Parmak uçlarına sürterek geçen farelerden artık korkmuyordu, çünkü onlara alışmıştı.Ağnındaki damla damla ter kanına karışmıştı.Kendinden tam anlamıyla tiksiniyordu.Yaşamla ölüm arasındaki ince çizgiyi anlamıştı.Oturduğu mermer zemin çok soğuk olduğu için, titremesini durduramıyordu.Sesleri işitti.Onu casusluktan dolayı kaçıran ve iki senedir eziyet eden korelilerdi bunlar, eziyet saati'nin geldiğini tekrar anlamıştı.

 Mermer zemine çarpan ayakkabı seslerini duyduğunda, söyleceklerini tekrar düşündü...Sonra tekrar ingilizce bilmedikleri aklına geldiğinde büyük bir iç çekti.

  Kapı açıldığında.

Suratıma vuran ışık onu afallatmıştı.Kulağına bir ağrı girmişti, kanlı kesik elleriyle kulağına giderken.Onu tutup başka bir mermer zemine fırlattılar.Üstünde beyaz demeye şahit isteyen bir sütyen ve beyaz dantelli bir kilot vardı.Anlamayacaklarını bilerek, tekrar denedi...

"Lütfen yalvarırım, beni bırakın ben casus değilim!"

Delirmiş gibiydi...Ayni şeyi sürekli tekrar ediyor ve parmaklıklar arasından suratına vuran ışığa bakıyordu.Bir adam yanına doğru çömeldi.

"Sen casussun!" 

Onun dilini anlayan birini bulmuştu yıllar sonra, ama oda diğerlerinden yanaydı.

"İtiraf et! Çabuk!"

 Nefes nefeseyken göğüsünün sıkıştığını hissediyordu."Ben casus değilim iş kadınıyım.Walt şirketinde çalışıyorum."

Artık konuşmaya takati kalmadığını anladığında, sustu.Dilinden konuşan adam tekrar koreceye dönmüştü.Kol ve ellerini açıp bir iple boruya bağlamışlardı.

"Nükleer bombamızı sabote etmeye, geldin değil mi? itiraf et!"

"Ben casus değilim! casus değilim!"  Bir el çok bağırdığı için yanaklarını dişerine doğru sıktı.Elise elden kurtulmak için bir ısırık attı.Koreli bağararak geri sendeledi.Tekrar geri döndüğünde çok sinirlenmişe benziyordu.Elise iplerden kurtulmak için çırpınıyordu.Ağzını zorla açıp bir hortum soktular.Hortumdan korelilerin idrarını veriyorlardı.Elise mermer zemine geri çıkarırken kırbaçlanmış sırtını korelilere doğru dönüp ağlamaya başlamıştı.