YALANLAR KÖPRÜSÜ

23.BÖLÜM

    

    Gellert gülümsedi."Vay be! demek beni atlatıp burada buluşuyorsunuz."

"Biliyormusunuz? ikinizinde canı cehenneme!"

"Öylemi?  bence bunu demesi gereken ben olmalıydım!"

"Görüşürüüz! New York'a uçamayan kalmasın.Hadi bay bay."

^ ^

    Kapı açıldı.

İçimden vay canına demiştim.Çünkü karşımda çok yakışıklı kusursuz bir adam duruyordu.Mavi gözleri,dalgalı geriye doğru attığı siyah saçları,hafif kirli sakalı ve gözlerine taktığı siyah kemik gözlüğüyle...

İki seksen açtığım ağzımı kapatarak.

"Merhaba dafney evde mi?"

"Hayır.Alışveriş merkezine gitti.Siz kimsiniz?"

"Ben yakın bir arkadaşıyım."

"Hmm...S-sem değil mi?"

"Evet adımı nereden biliyorsunuz."

"Dafney bana senden çok bahsetti.İçeri geçmeyecekmisin?"Dedi.Elini içeri uzatıp kapının önünden çekilerek.Bu adam resmen yıkılıyordu.

 Deri koltukların arkasındaki cam duvarlı, geniş odada bir o kadar geniş ve etrafında en az onbeş sandalye olan koyu ahşap bir masa vardı.Masanın diğer tarafında deniz manzarasına hakim boydan boya bir cam yükseliyordu.Göz alıcı manzara beni az önce ki gibi dondurmuştu ve ikinci kez içimden.Vay canına diyordum.

 Deri koltukların birine oturdum.

"Bu arada ben Dean James Fate."

"Ne dememi istersin?"

"James dersen sevinirim.Bir şeyler içermisin?"

"Hayır.Teşekkürler.Aslında ben seni New York'da sanıyordum."

"Evet öyleydim.Hatta bu sabah geldim biraz kafamı dinlemem gerek sevgilimden ayrıldımda.Evi gezmek istermisin?"

"Peki." Dedim.Oturduğum yerden bir hışımla kalkarak.

-

 Odaları hızlı hızlı gezerken Birden bire dengemi kaybettim...

Yere düşecekken beni belimden tutan James oldu.Bir kere daha masmavi gözlerinin içinde kaybolmuştum.Dudaklarımız birbirine çok yakındı.James'in nefesi nane kokuyordu.Nane farahlı ahh.

"Teşekkürler."

"Ne demek." Dedi sırıtarak.

 Deri koltuğa geri döndüğümüzde James'e bakmamak için kendimi zor tutuyordum.Aslında bazen ona baktığımdada vücudum tir tir titremeye başlıyor ve heyecandan ölecekmiş gibi oluyordum belkide demin bayılacak gibi olmamın sebebi James'di...Sorunlarım vardı yani.

Kapının çalınmasıyla James ayağa kalktı.

"Ben bakarım." dedi hafifçe gülümseyerek ve kapıya yöneldi.

"Hoşgeldin Dafney."