Chapter 55
Nandito ako sa cafe na sinabi ko kay Brylie. Buti nga at nawala narin ang nakakairitang feeling na nararamdaman ko simula ng pumasok ng kwarto ko si brylie. The coffee helped to erase it, somehow.
"I'm sorry, marami pa kasi akong tinapos na meeting," Brylie said as he arrived.
"Rule number 1, don't be late. If I said 11am. Eleven. Not eleven fifty-nine. Not eleven o-one." Sabi ko agad. Hindi pa nga sya nakakaupo.
"Well, I'm sorry but I still need to finish stuffs."
"That's not my problem anymore. If you want me to help you then follow my rules." Ininom ko ang kape ng hindi man lang tumitingin sa kanya.
He scoffed. Tinawag nya ang waitwr at nag-order ng kape pero ibang flavor naman.
Pagkatapos nun ay tumingin na sya sa akin.
"So kailan natin kakausapin si Mrs. Miller?" he asked.
Napatigil namana ko sa paginom.
"Summer is only 2 months from now. I need to make Mr. Miller sign another contract with us." Tuloy naman nya.
"I know."
"So kailan nga natin sya kakausapin?"
"Ako n bahala doon," umiwas na lang ako ng tigin.
"Look Uriela-"
"Rule number 2, you're not allowed to call me by my name Mr. Arevalo. We're talking about business here. Be more proffesional." singit ko nan agad.
"Okay." Aniya. "Look Ms. Islao,"
Napatigil ako. Naaalala ko noon, yun din ang tawag nya sa akin noon. Bakit ko pa kasi sya pinagbawalang tawagin ako sa pangalan ko?
"How can you convince Mrs. Miller if you're here? Nasa pilipinas sya hindi ba?" he squinted his eyes on me.
"Oo nga. But what are the use of cellhpnes and laptops and social networking sites, Mr. Arevalo? Pag sinabi kong ako na ang bahala, it means, wag ka ng mag-alala."
"I'm just asking." He said coldly.
"Then don't ask."
"You know Ms. Islao, it's better if one peron is asking. Cause it means he/she wants to know more."
"Pero hindi sa lahat ng oras." sagot ko.
"At paano mo naman nasabi iyon?"
"Kasi may mga taong alam naman ang sagot, nagtatanong pa. Kung ayaw mong masabihang tanga, then better shut up." Ngiti ko sa kanya.
"So ang ibig mong sabihin, gusto mong magtanong ako tungkol sa hindi ko talaga alam?"
"Yeah."
"How are you?" tanong naman nya na ikinagulat ko. "I haven't ask you that since we crossed again. There areany questions I like to ask to you pero wala lang akong pagkakataon para itanong yan sayo. Pero ngayong magkaharap na tayo, gusto kong itanong sayo, kamusta ka na?"
Natigilan ako. Nakangiti pa sya. Nakangiti o nakangisi?
"Marami sa school ang nagtanong sa akin noon kun nasaan ka na. Kung saan ka nagpunta. You know, many cared for you when you were lost."
Napangisi ako. "Cared? Asa ka namang maraming nag-alala sa akin noon. Nobody has cared for me. NOBODY." at isa ka na doon.
Uminkm muli ako ng kape at umiwas ng tingin.
