Chapter 37
Brylie's POV
Bumalik ako sa loob ng bahay para kunin ang susi ng kotse.
"ApO!"
Hindi ko pinansin ang tawag ni Lolo. Nakatigin lahat sa akin ng kamag anak ko. I have to follow Uriela.
"Brylie!" tawag pa sa akin ni Lolo. "Bakit ganyan ka ha?! Bakit hindi mo ko nililingon?!"
"Lo, i have to leave!"
"Para ano? Para sundan mo ang babaeng yun?!"
"Lo hindi lang sya basta basta babae! She is my girlfriend!" Sigaw ko pagkaharap ko.
Nakatingin silang lahat sa akin. Pati narin sila Von at James. Pati narin si Lola na ngayo'y umiiyak na.
"Aalis lang ako at babalik agad ako." Huli kong sambit at umalis na ng bahay.
I feel how hurt Uriela was. Hindi ko alam kung anong nangyare pero kilala ko siya. Hindi siya gagawa ng bagay kung walang nagpasimula ng gulo. Oo may pagka warfreak pa siya, pero ganun lang siya to protect and defend herself.
Tinigil ko ang kotse sa harap ng board niya.
Palabas palang ako ng kotse ng makita kong nakaabang na sa labas si Manang Gura.
"Manang Gura, si Uriela po?"
"Nasa loob" Mataray nyang sambit. Like she always does.
Papasok na sana ako ng humarang siya.
"Bawal ka sa loob. Nagpapahinga na siya."
"C-could I talk to her for a sec?"
Umiling siya. "Umuwi ka na at bukas na lang ulet kayo magkita. Kung gugustuhin ka pa nyang makita."
Napatingin na lang ako sa buong bahay. I wanted to talk to her. Pero mukhang siya din ay nagalit sa akin.
Hindi na ko naginsist na makipagusap at umuwi agad ako. Naaabutan ko ba naglilinis na sa bahay at wala narin ang nga bisita. It's only Patty, Von and James who were left inside.
Iisnabin ko na lang sana sila nang maabutan ako ni Lolo.
"Brylie!" Lolo shouted. Napatigil ako sa paanan ng hagdanan. "I thought hindi ka na naman uuwi at sasamahan mo ang babaeng iyon."
"Lo, she's my girlfriend." Sabi ko. "Bukas na lang po, I have to rest"
"Don't you dare turn your back on me Brylie!"
Napatigil na naman ako.
"Kailangan ka pa nawalan ng respeto ha?! Nang makilala mo yang babaeng iyon?"
"Lo, she has nothing to do with my atitude!" sigaw ko pagkaharapsa kanya. "So quit involving her name here!"
"How could I not involve her name here?! She ruined my party!"
"Then we'll make up another party tomorrow" sagot ko naman.
"Brylie!" suway ni Lola.
"Its not the party! Marami akong kilyente kanina and they witnessed what THAT girl did! Pinahiya nya ko! Pinahiya nya ang pangalan naten!"
I clenched my jaw.
"Lolo it's not Uriela's fault!"
"Bakit? Alam mo ba kung paano nagsimula ang kaguluhan?!"
"N-no! I was not there but I trust her-"
"Pinagkakatiwalaan mo siya pero ako hindi! Siya man nagsinula o hindi ng kaguluhang toh, It still doesnt change the fact that I don't like her for you!"
Nanlaki ang mga mata ko. Hindi ko na gusto ang mga naririnig ko.
"Break up with her!"
"No!" Sigaw ko naman, Umiling ako. "Hindi ko gagawin yun. Give me another chance"
Nanliit ang mata ni Lolo.
"Papatunayan ko sa inyo na she's worth it. That she's better than what you think she was"
Umiling siya bigla.
"No more chance, Brylie. If she really is worth it, she would prove it tonight. But based from what I just saw?" Umiling siya nuli. "She's not worth of your love. She's not worth of my trust"
Aniya at umakyat na siya sa taas.
Napayukom ako ng palad at napasuntok sa pader.
"Brylie.. apo" Hinawakan ako sa balikat ni Lola "Kakausapin ko ang Lolo mo. Susubukan ko siyang pilitin"
Napangiti ako sa sinabi ni Lola. Buti pa sila, mas naiintidihan ako.
Uriela's POV
Biglang may pumalo sa pwetan ko.
"Hmm!"
"Hoy Uriela! Tulog mantika ka talaga! Gising na at male late ka na!"
"Manang... Ayoko pumasok"
"Anong ayaw mo? Bangon! Gising ka dyan at maligo ka na!"
Napaupo ako at nagkuskos ng mata. Tae, ang dami kong muta. Muta sa kaiiyak.
Hindi na ko naligo. Nagpalit na lang ako ng palagi kong sinusuot; short shorts at tube. Nagchilecko na lang ako at nag boots. nilgiay ko naman ang buhok ko. As is na siya.
Nilagyan ko ng makapal na eye shadow ang mga mata ko. Mugtong mugto. Bakit ba ko umiyak? Ang tanga mo naman Uriela.
Pagkababa ko ay sinulyapan ako ni Manang. "Bakit ganyan ang suot mo?"
"Hindi pa ba kayo sanay manang? Ganito naman talaga ako. Bago pa dumating si Brylie"
"Osiya siya! Hintayin mo na dyaan si Brylie--"
"Lalakad na lang po. Pakisabi sa kanya nauna na ko" Sabi ko na lang at umalis na. Tinatawag ako ni manang pero di ko siya kinibo at nagpatuloy lang sa paglalakad.
Pagkadating ko ng school ay nakatingin na naman sila sa akin.
Hindi ko na lang pinansin at kumain na lang ng chewing gum.
"Hi Uriela! Penge number mo"
"O, tapon mo muna toh" At binigay sa kanya ang supot ng chewing gum.
Pagkapasok ko sa canteen ay nakita ko agad ang hampaslupang gumawa sa akin neto-Si Patty.
She uttered "Hello" at malandi pang winagayway ang mga daliri nya,
Tsss. Ang pangit nya.
Umakyat na lang ako sa taas at nanatili sa upuan ko.
Nang dumating na ang iba, ay nanahimik parin ako. Hanggang sa marinig ko si Madeline.
"Nakakahiya daw ang ginawa nya sa party kagabi" Aniya. "At ang sabi pa ni Patty, she was the reason why the party was ruined"
"Ganon?"
"Yeah. party crasher." kita kong nakatingin siya sa akin.
Napatingin ako sa kanya. Umiwas siya ng tingin. Nawalan ako ng gana.
Kinuha ko ang bg ko, dinabig ang upuan at lumabas ng classroom.
Pero sana di na lang ako lumabas dahil nakasalubong ko ang galit na si Brylie.
Iisnabin ko na lang sana ng hawakan nya ko sa braso.
"After you left, may gana ka pang magalit?"
"Pwede ba brylie, umagang-umaga.."
"At umagang umaga, ginagalit mo ko!" sigaw naman nya.
"Anu ba!" Sigaw ko din. "Ikaw lang ba may karapatang magalit dito?!"
Nanahimik siya.
"Brylie kagabi pa ko punong-puno kaya pwede ba?! Ayoko muna kitang makita!"
"Uriela!"
Tumakbo na agad ako palayo sa kanya. Naaalala ko ung kagabi eh.
Alam ko namang pinaglaban nya ko. damay lang si Brylie sa galit ko. pero sa tuwing nakikita ko siya, mas umaalab yung galit. Magpapabawas lang ako ng inis. Siguro, doon na ko handang makipagusap sa kanya.
Hindi ako pumasok ng unang klase.
Bumalik ako ng pagkatapos ng break. Pero parang wala ding kwenta. Lumilipad ang isip ko.
Ni hindi ko nga pinapansin si Brylie sa tabi ko. Hindi ko pinapansin at hindi pansin.
Lumilipad nga utak ko diba?
Magisa ako sa canteen. Umiinom lang ako ng juice sa tetra pack.
Hanggang sa maramdaman ko ang presensiya ng kungsinuman.
"Riela ko."
Napahinga ako. Buti naman at hidi siya.
"Ayos ka lang? Bat yan lang ang kinakain mo?"
Napangisi ako "Baka kinakain?"
"O sayo na lang tong sandwhich" Sabay bigay nya sa akin. "Ang payat mo na nga, magpapapayat ka pa"
"Hindi ako payat, sexy ako"
Ngumisi na lang siya.
"Salamat dito ha?" tanong ko sa kanya. Tumango na lamang siya.
"Mauna na ko, nandito na siya eh"
Napatingin ako kung sino ang tinutukoy nya.
Napatayo agad ako at naglakad bago pa nya ko maabutan.
Umupo ako sa bleachers sa field. Presko ang hangin.
Direcho lang ang tingin ko kahit alam kong umupo na sa tabi ko si Brylie.
"Bakit ka andito?"
"Tulad ng rason mo kung bakit ka nandito" Nakita ko ang pagbaling ng ulo nya sa akin.
"Nandito ako para magpalamig ng ulo. Susubukan ko lang"
"Ang alin?"
"Kung makakayanan ba ng lakas ng hangin na mawala yung mga problema sa ulo ko" Tumingin ako sa kanya. "Magkapareho ba tayo ng rason?"
Ngumisi siya. "Its exactly the same"
Napangisi narin ako.
Tumingin ulit ako ng direcho. "I'm sorry sa kagabi. Sinira ko pa ung party ng Lolo mo"
Naramdaman ko ang paghaplos nya sa braso ko. "Wala ka dapat ika-sorry. I know it's not your fault"
"Nadala lang ako ng pikon. Ewan ko ba. Masyado akong nagpaapekto. Hindi lang siguro ako sanay na may nagsasabi sa akin ng ganun ng harap-harapan"
"Dapat tinawag mo ko" Napunta na sa leeg ko ang kanyang kamay na pawang pinaglalaruan ang maliliit kong buhok doon.
"Ano namang magagawa mo dun? Mga pinsan mo yun!"
"Well, wala akong pake. Kung sinaktan ka nila dapat tinawag mo ko."
"Si Patty lang naman" Bumuntong hininga ako. "Ayos na. Tapos na eh. Wala na tayong magagawa"
Napahugot din siya ng buntong hininga.
"Pinapahiwalayan ka na sa akin ng Lolo mo?"
Parang nagulat siya.
Inayos nya ang buhok ko, "No. Of course not, hindi nya magagawa yun. At kung sabihin nya man yun, hindi ko gagawin yun."
Napatinin ako sa kanya.
"I tried to convince him kagabi na wala kang kinalaman sa nangyare. But he's so hard-headed"
"Huy! Lolo mo yun!"
"Yeah rught. Lolo ko nga siya but it seems like he doesn't care for me. He only cares for the future holder of the company. Dahil kung nawala ako, wala siyang mapapagpasahan."
Nakita ko ang panlulumo sa kanyang mukha.
"Sana na lang kasi hindi namatay sila mommy" aniya. "Sana nandito pa sila"
"Brylie.."
Nakita ko ang pagngiti nya, sa kabila ng lungkot ng kanyang nadarama.
"Siguro kung nandito pa sila, there is no way we could feel this kind of burden" aniya at ngumisi pa siya. "At hindi na nila ikaw kailangan pang suriin kung ikaw ba ung tamang babae sa akin. Because, in my heart, you would always be the right girl for me"
Niyakap ko agad siya. Ramdam kong kailangan nya ng yakap ko.
Kung dati, pinaparamdam nya na wala akong kwentang babae. Ngayon, pakiramdam ko ako na ang pinaka maswerteng babae sa mundo. Lalo ng alam kong may halaga ako kay Brylie.
(this is kinda lame, ugh))
