Chapter 87
Brylie's POV
I scoffed, "It was so nice seeing you again, Tito Leon!" I grabbed him and gave him a warm hug.
Niyakap rin naman nya ako pabalik. Hjndi ko mapigilan ang saya na nararamdaman ko dahil ang tagal naming hindi nagkita.
"You too, Brylie," aniya.
Nang maghiwalay kami, napahawak ako sa bibig ko. I was just so overwhelmed.
"Take a seat,-" yaya ko naman. "I-I dont know what I should call you."
Nang makaupo kaming dalawa, ngumisi lang sya, "Pwede naman kahit 'toti Leon' na lang. Wala namang nagbago eh."
Natawa ako naman at hini ko mapigilan ang ngiti ko, at napailing. "But youcame here as the lawyer of Feli,"
Umiling sya, "Let's forget about that first. Maraming taon ang lumipas sinula nung huli tayong nagkita, and I thought there's alot of catching up to do."
Ngumiti naman ako, "Thanks, tito."
****
Uriela's POV
"Achuchuchu, ang cute cute nga naman ng baby ko," binabaon ko ang ilong ko sa leeg nya at gumagawa sya ng mga baby noises.
"Alam niyo ang ganda nyong picturan ngayon," sabi ni Jave at nilapag nya ang bag nya sa kama. "Kaya lang kulang si daddy. Nasaan nga pala yun?"
"Nasa trabaho pa. Overtime sya ngayon eh," sabi ko naman.
"Ganon ba? Eh teka, pumunta ako dito nung nakaraang araw, umalis ka raw sabi ni Brylie. Saan ka nagpunta?" tanong nya at umupo sya sa kabilang side naman ni Uly.
Napatigin ako kay Uly, "Pinuntahan ko si Feli."
"Ano?!" bigla syang napaupo ng tuwid.
Tumango ako sa kanya para kumpirmahin sa kanya na totoo ang sinasabi ko.
"Nababaliw ka na ba? Bakit mo pinuntahan yung ex husband mo?"
Binitawan ko muna si Uly at umupo rin ng maayos, "May sakit si Feli. Cancer, stage 4."
"ANO!?" mataas na tono na naman nyabg sigaw. "Jusmaryosep ano ng nangyayare sa mundong toh."
"Tsk tumigil ka nga dyan Jave, baka marinig ka ni Uly," sabi ko sa kanya.
Napatingin naman sya kay Uly at napapache, "Ikaw naman kasi. Eh kamusta naman daw yung kondisyon nya?"
Nakapagat ako ng labi at inalala ang kondisyon ni Feli, "Sabi nya okay lang sya. Pero kung makikita mo sya, hindi sya mukhang okay. Matanda na nga sya, nakisabay pa yung sakit nya. Mas lalo lang syang nahihirapan."
"Eh teka, bat ganyan ang itsura mo? Wag mong sabihin naaawa ka sa matanda?"
"Jave..."
"Sorry." aniya. "Pero, naaawa ka nga?"
Napabuntong hininga ako, "Kahit papaano naging parte rin sya ng buhay ko. At kahit ano mang nangyare noon, minahal ko rin naman sya. Kaya normal na naaawa ako sa kanya."
"Ano namang comment ni hubby mo dyan?"
Umilingsya, "Nung una, hindi nya ako pinayagan. Pero nakumibsi ko rin sya. Pero ang mas malala, kahit naman pinapayagan nya ako, sya naman tong ayaw pumunta."
"Eh bakit mo naman kasi papapuntahin sa bahay ng ex husband mo? Ex husband nga eh. Natural na ayaw nyang pumunta doon," inikutan nya ako ng mata.
