RomeVsJulie - (PUBLISHED UNDER LIB) 2011

Chapter 58

“Lola na saan ang hustisya?!” Niyakap ko si Lola. Iyung nakilala ko doon sa ospital. “Dami naman nitong ibinigay mo sa akin.” Bigyan ba daw ako ng isang bag ng tsokolate at saka pabango. Ang saya lang! Imported lahat.

“Huwag ka ngang malikut at baka matumba tayong pareho.”

“Si Lola talaga eh,” I slipped my arm around hers at sabay na kaming naglakad. “Ang sweet ninyo naman pala. May balak po ba kayong ampunin ako?”

“Asa ka pa,”

“Nahiya ka pa  sa akin lola eh.”

Ang bait talaga ni Lola Ruffina. Hindi ko nga lang alam ang apelyido niya dahil nga secret lang daw iyun.  Kaya hindi ko rin sinabi sa kanya ang surname ko para secret lang din. Bago ako umalis ng ospital noong nagkakilala kami ay hiningi niya ang number ko. Kanina tinawagan niya ako na gusto niyang makipagkita sa akin.

“Huwag ka masyadong magkukulit at baka kung mapaano ang bata sa tiyan mo.”

“Hindi naman ako makulit Lola. Na excite lang ako sa ibinigay mo sa akin. Teka po, saan naman po ba tayo pupunta?”

“I’m going to see my grandson.”

“Ipapakilala ninyo po ako?”

“Gusto mong magpakilala?”

“Type niya ba ang mga buntis?”

“Let’s try…”

“Joke lang Lola, ikaw talaga.”

“I’m serious,”

“Patay tayo diyan,” napangiwi ako peru itinawa ko nalang din iyung idea ni Lola. “May corned beef po ba ang pupuntahan natin Lola?”

Inahatid kami ng sasakyan ni Lola sa isang mamahaling restaurant. Hiyang-hiya naman ako sa suot kong leggings at loose na shirt na hanggang hita ko. May print pa iyun na Maganda Ako. Hindi naman talaga ako na informed ni Lola na dadalhin niya ako sa sosyalen na lugar edi sana nakapagpatahi ako ng gown diba?

“Lola,” kinalabit ko siya. “Makakapasok po ba ako diyan?”

“You have nothing to worry about.” Pinagbuksan kami ng pinto ng guard. Mukhang kilala ng guard si Lola kasi tumango lang siya pagkatapos kaming batiin. Pati ang mga waiter sa loob parang kilala din si Lola. Imported na nga, expensive pa. Naks!

Iginiya kami sa isang table for four ng isang waiter. Magkatabi kami ni Lola peru hindi pa dumadating ang apo niya. Kinabahan naman ako ng slight. Feeling close talaga sa family nila eh.

“Let’s order later,” aniya.

“Okay lang Lola, hindi pa naman ako gutom.”

“Wait,” pinalapit ni Lola ang waiter. “Do you have a special corned beef here?” Muntik na talaga akong masamid sa narinig ko kay Lola. Inabot ko nalang ang isang basong tubig at sinaid iyun. Phew! Buti nalang may tubig. Kaloka si Lola.

“Lola hindi mo naman kailangang maghanap ng corned beef para sa akin.”

“I insist,” hinarap niya ulit ang waiter. “Meron ba kayo?”

“I’ll ask the chef po Madame,” iyun lang at umalis na ang waiter. “Huwag kang mag-alala,” binalingan ako ni Lola. “They accept special orders here as long as you pay for it.”

“Lola naman eh,” nakakahiya talaga. “Hindi mo naman kailangang gawin iyun para sa akin. Sige ka, ipapaampon ko na talaga ang sarili ko sayo.” Biro ko pa sa kanya with matching smile.