RomeVsJulie - (PUBLISHED UNDER LIB) 2011

Chapter 57

“Krisostomo!”

A girl with pig tailed hair who seems to be a 6 years old jumped at the back of a boy who seems to be her age as well. Pumulupot ang maliliit niyang braso sa leeg ng batang lalaki. Amazingly, mukhang naasar ang batang lalaki sa babae kaya umikot-ikot siya para lang matanggal ang makulit na batang babae sa likod niya.

I laughed at the scene. Nakakatuwa naman talaga! Parang naalala ko ang sarili sa batang babae na si Maria Clara at si Julieta naman ay si Krisostomo. Akalain mong tandem din pala ang pangalan nila.

I suddenly thought about Julieta. Kumusta na kaya siya ngayon?

“Maria Clara bumaba ka!”

“Krisostomo sagutin mo na ako puwees!”

“Ayoko sayo!”

“Arte mo naman eh! Kahit fweends nalang tayo.”

“I’m not interested.”

“Ang cute,” I felt a hand on my arm. “Hi Rome,” I smiled at Josephine. “Mukhang free ka ngayon ah?”

“Just taking a break,” umisod ako para makaupo siya ng maayos sa bench. She reached for my hand. “I’ll assume na tapos ka na sa check up mo?” I put my hand on her hand and squeezed it gently.

She nodded, “Yup, sabi naman ni Doc. Mark ay okay na daw ako. Huwag ko lang talagang kakalimutan ang insulin injection ko at vitamins.” She rested her head on my shoulder. “Sorry, kung pinag-alala kita. Kinailangan mo tuloy na umuwi ng maaga sa reunion ninyo. I felt terrible.”

“It’s okay,” I paused and noticed na hindi na niya suot-suot ang bracelet na kapareho ng sa akin. She never takes it off simula nang bilhin niya iyun. “Where’s your bracelet?”

“Ayoko na doon,” she pouted her lips. “Madaling masira.”

“Ahh,”

 “Rome?”

“Hmm?”

“What about Julie?”

“Julie?”

“Nagkausap kami ni Zell, and he told me about you and Julie. Bakit ‘di mo sa akin sinabi sa akin na may nakaraan kayo?”

“I don’t think importante pa iyun,”

“I trust you,” she looked deep into my eyes. Peru hindi ko magawang tignan siya ng matagal. I just couldn’t be honest with her now, not when my heart is for Julie. Damn it for feeling like this. “I just wish you’re being honest to me as well.”

I didn’t want to leave Julie at the hotel that day… peru nag-guilty ako nang tawagan ako nila Mom para ipaalam sa akin na isinugod sa ospital si Josephine. Naisip ko na ako na yata ang pinakawalang kwentang lalaki sa buong mundo. I slept with Julie. No, I made love with her. Alam kong mali, but I never regreted everything that night.

It was too stupid of me na isipin na iwan si Josephine at manatili nalang sa tabi ni Julieta. Then the call hit me big time in the head. Pinili ko ang buhay na ito. I’ve chosen to forget Julieta and hurt her… and decided to be with Josephine.

Malaki ang tiwala at pagmamahal sa akin ni Josephine at hindi ko man lang kayang suklian iyun ng kapareho ng sa kanya. I’ve been living in confusement and misery for the past years, still the memory of us – with Julie haunts me. Iniisip ko na kaya ko siyang kalimutan. Act as if I don’t even care whenever she’s around.

Nakikita ko ang sakit sa mga mata niya… the pain, the same pain I’m feeling right now. But I couldn’t do anything about it. Kung alam niya lang kung gaanon ko ka gustong yakapin at hagkan siya. Damn it!