RomeVsJulie - (PUBLISHED UNDER LIB) 2011

Chapter 13

Hindi pa naman siguro nakakauwi ang mga magulang namin mula sa restaurant na sinabi nilang pupuntahan dapat namin kaya nagmadali kaming pumunta doon ni Rome. Pagdating namin doon sa restaurant mismo ay kakalabas lang nila Mama.

Hinihingal na lumapit kami sa kanila.

"Mom!"

"Saan kayo galing na dalawa ha?"

"Long story,"

"Make it short."

"Ahm Tita ako na ho ang mage-explain." I smiled at Rome. "Natagalan po kasi kami kasi po medyo nagka-problema sa school, then nakalimutan ko pong bumili ng gift ko para sayo kaya pinilit kong sumama sa akin si Rome. Pasensiya na po talaga kung na huli po kami."

Wala naman akong balak na takpan ang hindi pagbili ng maaga ni Rome ng gift niya peru ewan ko ba, gusto ko lang na maging special ang araw na ito para sa kanya at kay Tita Cathy. Besides sa wala na akong utang sa kanya ay pinakain niya sa akin iyung mga dala niyang chicherya at doon sa pag-comfort niya sa akin nang ma trapped kami sa loob ng creepy na auditorium na iyun.

"Aw Julie," niyakap ako ni Tita Cathy. "Hindi mo naman kailangan akong bilhan ng gift. Oh wait, hindi kayo nag-away ni Rome papunta dito?"

"Well, medyo po, peru we're in good terms na po."

"Wow! That's bad."  Kumunot naman yung noo ko sa reaction ni Tita. "You know, you should fight often. Okay lang naman sa amin na sunugin ninyo ang bahay basta mag-away lang kayo lagi. Diba mga kumpare at kumare?"

"Agree!"

"Mom?!"

"What? Masama bang hilingin ko sa birthday ko na magkatuluyan kayo? Hindi naman diba? Peru don't worry, hindi namin kayo pipilitin. Kaya chill lang kayo." Phew! Relief.

"Okay, since late na late kayo sa birthday ko balik tayo sa restaurant." Hinila na kami nila Tita sa loob. "Magpakasaya tayo ulit."

Pagpasok namin sa loob ay hindi naman siya yung klase ng resto na sosyalen. Sosyalen pa naman siya peru may makeshift stage sila na may nagpe-perform ng ballad habang kumakain ang lahat. Actually, hindi ito yung ini-expect kong setting para sa family dinner namin kasi nga puro naman popcorn, juice, at finger foods ang in-order nila Tita.

Ngayon ko lang din na pansin na naka casual na damit lang din sila. Naks! Belib na talaga ako sa kakaibang trip ng pamilya namin ni Rome.

"Alam ninyo kanina pa kami dito at naka ilang popcorn at kain na kami sa paghihintay sa inyo. Nakakanta na nga itong dalawang ito oh." Natatawang itinuro ni Tita sila Tito Ralph at Papa. "Grabeh, buti nalang talaga mataas ang mga respeto ng mga kabataan dito sa dalawang matanda na iyan."

"Syempre naman dahil talented kami! Oh and speaking of talent," pinatayo ni Tito Ralph si Rome. "Naku, magaling kumanta itong anak ko."

"Oh," Tita clasped her hands. "Tama, Rome is a good singer. Namana niya ang talent na pinagkait sa amin ng tadhana. Sige na anak, make your mom proud."

"Eh Mom?"

"Ano ba Rome late ka na nga sa birthday ko hindi mo pa ako pagbibigyan."

"Oo na! Sige na kakanta na po."

Tumayo na si Rome at pinuntahan iyung music in charge sa harap. Ako naman ay nakasunod lang ang tingin sa kanya. Grabeh, ano pa kaya ang hindi ko alam sa isang iyan? Inihanda naman ni Tita Cathy ang cellphone niya para videohan si Rome.

"Ma," tinawag ko si Mama. "Bakit po wala sila Kuya Tobby at Marco?"

"Pinagbantay ng Tita mo sa bahay. Lagi nalang daw kasing gumagala ang dalawang iyun at hindi nagse-seryoso sa pag-aaral kaya may mga bagsak. Pinarusahan mo na." Natawa naman ako doon sa sinabi ni Mama.