The Legendary GANGSTER Meets Miss BRAINY Girl (KathNiel)

TLGMMBG ♡54♡

A/N:

medyo maikli lang guys ha? don't forget to vote and comment! :)

****

CHASE’s POV:

Nasa may playground kami, yung malapit lang sa bahay nila. Nasa may swing ako habang nasa may seesaw naman siya. Umupo ako sa kabilang dulo kaya napaangat siya bigla.

“Ang taas naman Chase! Ibaba mo ko!” Sabay sabi niya ng malumanay.

Napangiti ako. Ang sarap kasing pakinggan na natatawag na niya ulit ang pangalan ko habang may mga ngiti sa mga mata at mukha niya. Ibinaba ko siya sabay ako naman ang nasa tuktok niya. “Grabe nakakalula pala.” Kahit hindi naman totoo. Gusto ko lang na may pag-usapan kami ngayon pang nagkaroon ako ulit ng chance na makasama siya.

Sana laging ganito. Yung nakakasama ko siya na hindi ko pinipilit ang sarili ko sa kanya.

Yung hindi sa tuwing titingin ako sa kanya, may mga pumapatak galing sa mga mata niya.

“Para ‘yan lang nalula ka na?” Sagot naman niya habang nakadilang nang-aasar.

“Oo nga. Ang weak ko na pala sa heights.”

Ibinaba niya ako hanggang sa pareho kaming dalawang nakatapak na sa lupa. Napatikhim siya at nakatingin lang sa sahig. Tanging malakas na hangin, wasiwas ng mga bato na tumatama sa bakal at mga halaman ang maririnig.

“Chase sorry that I have been a bitch to you all this time.” She said while sniffing.

“Ako nga ang dapat mag-sorry kasi I put you in that position. Siguro kung ako ikaw, baka hindi lang pag-iwas ang nagawa ko. Deserve ko rin naman lahat ng pinakita mo, mabait ka pa nga ng lagay na yun eh..” Honestly speaking baka nga kung siya ang nakagawa sakin nun baka hindi ko kayanin lalo na kung yung taong pinaka-kinakapitan mo pilit naman palang kumakawala sayo.

And the worst part is, hindi mo alam kung ano ang dahilan.

Tumawa siya bigla ng malakas. Yung tipong alam mong sarcastic at pang-ice breaker lang.

“Hindi na siguro muna ako magtatanong sayo ng mga bagay na hindi mo pa kayang ibigay ang sagot. Siguro nga naging selfish ako, siguro dahil sarili ko lang ang inisip ko. ‘Wag kang mag-alala handa naman akong makinig kapag handa ka na.” Ngumiti siya. She was holding back her tears. Halatang-halata mo sa kanya na sa bawat salitang binitawan niya mabigat sa loob niya.

Bakit ba napakaswerte ko sa kanya? Bakit ba napakabait niya?

I came to her side and tugged her closely to me. I draped my big arms around her and kissed the top of her head. She hugged me back while I hear her sniffed quietly. “Thank you for understanding me. Sorry dahil umiiyak ka na naman dahil sakin. Sam, sorry talaga ha?” Kasi kahit ano pa yatang pilit kong ilayo ang sarili ko para kang magnet ng buhay ko na pilit at paulit-ulit akong ibinabalik sayo.

“Sorry din dahil natagalan bago ko na-realize na may pagkakamali din naman ako.” Pilit niyang isiniksik ang maliit niyang katawan sa dibdib ko.

Moisture was slowly building at the corner of my eye. My eyes turned red and throat had become dry.

I looked away for a sec para pahiran ang luha ko.

I cupped her face and I bit my lower lip as I stare at her.

My heart was beating like crazy. Her close presence makes me crazy and her intoxicating mint breath was sending chills all over my spine. Her vanilla perfume scent was seducing me and I cannot hold any longer.