Lost Academy

Lost Academy 8: Transferee

CHAPTER 8: TRANSFEREE

[ASPER]

My head is pounding. Dahan-dahan kong minulat ang mga mata ko. Sumalubong naman sakin ang puting kisame at amoy ng gamot. Mukhang nasa loob ako ng clinic. Ilang oras na ba akong walang malay?

"You're awake." sabi ng isang boses ng lalaki. Agad naman akong napalingon sa pinanggalingan ng boses saka dahan-dahang bumangon. "You shouldn't force yourself." sabi ng lalaking nakasandal sa isang desk sa may di kalayuan ng hinihigaan ko. Direkta siyang nakatitig sa akin habang nakaekis ang kanyang mga kamay sa isa't isa.

Nakalab coat ang lalaking nakaharap sa akin ngayon, sa madaling salita, siya ang doctor dito. Nakakapagtaka lang na walang ni isang nurse o ibang tao rito.

"Doc."
"Are you feeling better?"
"Yes po." nagkaroon naman ng mahabnng katahimikan sa pagitan naming dalawa ngunit hindi pa rin no'n nawaksi ng doctor ang titig niya sa akin. It's making me uncomfortable.
"D-doc." Para namang naibalik siya sa katotohanan nang tawagin ko siya.
"Sorry if I stared too much. You just look so familiar."
"Ah."
"I'm Dr. Froiem, by the way. I am incharged with this clinic. Dadaanan ka raw ng mga kaibigan mo mamaya matapos ng klase nila so you can rest up here until then."

"How long was I out Doc?" tanong ko habang sapu-sapo ang ulo kong bigla nalang sumakit.

"3 days." sagot niya na ikinanlaki ng mga mata ko.That long?! No wonder I'm feeling so lethargic.

"Do you feel disoriented o may gap ba sa memory mo?"

"I feel none of that Doc. Medyo mahina lang ang katawan ko ngayon." sagot ko sa kanya. Sumunod naman ang mahabang katahimikan sa pagitan namin.

"It's not even your first day." Nagtatakang tiningnan ko siya nang basagin niya ang kanyang katahimikan.

       "I heard about your ordeal. Hindi ka raw dapat nandito but due to the school's regulation, you are now under probation and can be considered as a transferee. Now, 3 days ago nang mapunta ka rito. Kahit anong gawin namin, you won't wake up. I asked them about what happened so I can make a diagnosis ngunit ni isa man sa kanila walang konkretong paliwanag ang maibigay. So I told them we should wait until you wake up and ask about what happened inside the zone." Habang pinapakinggan ko siyang magsalita ay bigla ko nalang nakita ang imahe ni Euria. It's a vision clearer than water. I saw her in the same bed staring at me before everything turned blurry and I was back yet again to reality.

Napapikit ako ng mariin sa naranasan. I clutch my chest tight at the sudden onset of pain. "Is something wrong?" tanong ng doctor.

"N-no doc. Nahilo lang ako." Alam kong tinitingnan niya ako ng mapanuri sa mga oras ito. Who would believe such obvious lie? Masakit nga ang ulo ko pero maghigpit ang kapit ko sa may dibdib ko? I feel disoriented.

"Can I sleep some more doc?" tanong ko.

"Go ahead. I'm just over here. I'll monitor you as much as I could pero kung hindi ka magsasabi ng totoo Ms. Rij, I can't help you. We'll talk after you sleep a bit." He said as he turned his back on me. "One more thing, kung ano man ang nangyari sa'yo sa loob ng zone, bear in mind that you can never go back to your normal life. It's a done deal Ms. Rij. You've sealed it yourself." saka niya ako binigyan nang makahulugang ngiti. I know I'm doomed.

The moment I saw Ashley demonstrating her ability, I already know that I can never go back to an ordinary life. My brother got me good this time. Hindi ko na talaga maitatanggi na may kinalaman siya sa nangyayari sa akin. It's almost impossible now that he's clueless about this school.