FATE : Amelia Celine (Completed ✔)

Chapter 31 : Headmaster knows!

HER POV

Nakatayo ako ngayon sa gitna ng ring habang pinagmamasdan ang pagbabagong anyo ng uncle ni Altair. Bumalik na ito sa dati niyang anyo bilang tao.

Nawala nadin ang barrier na nakapalibot kanina, na nabasag dahil sa atake ko. I decided to kill him by usig my fist earlier, but this demon in front of me attack me using his power, so he left me no choice.

Altair first reach my location followed by the others. Lahat sila ngayon ay nakatingin sa Uncle ni Damos na wala na ngayong buhay. Headmaster first react causing all of them turn to his direction.

"Mr. Marion, kindly send a message to your father that his brother was already found. His body will be transported to Tenebris to give hin a proper burial. He's a traitor but atleast, for the last time, let's give him what he deserve as a member of Tenebris Council and a member of Marion Clan." he announce.

"To all, who dares to follow the path of the man lying on the ground right now will fave the same fate. I know that he's not alone spying our territory, make sure that all of you will hide your presence very well, if not, it will the end of you. This is a warning everyone. We will not spare any of you once found being a traitor." the Prince said. Tsk! padiba din ang isang to eh.

I didn't wait foe them ro finish their announcement lasi puro warning lang naman yan dahil hirap naman sila laging hanapin ang tunay na salarin. Napag-isipan ko ng bumalik sa dorm tutal tapos nadin naman ang Assessment. Palakad na ako paalis ng ring ng may tumawag sa pangalan ko.

"Ms. Le Rougue, in my office now. We have to talk." sabi nito sa akin bago bumaling sa mga Regal "You Regals, I'm giving you the responsibility of transporting Damos' body to Tenebris Territory. This matter cannot be handled by the others, you must. Just to be sure that his body will not be taken by his comrades." he instructed at naglakad paalis, sumunod nalang ako sa kanya.

Nandito ako ngayon naka upo sa harap ng mesa ni Headmaster. Hindi ko alam kung ano ang trip nito dahil kanina pa siya tahimik.

"I saw a vission of you, last night." panimula nito kaya napatingin ako sa kanya.

"I saw you in my vission standing at the center of a war, looking so magnificent while wearing a golden Armor." sabi pa nito kaya nagulat naman ako sa kanyang sinabi.

"I'm an offspring of Oracle and Tenebrisian people. It is not a secret for all of them that I can see a glimpse of the future. I know who you are, you are the chosen one that will be our Savior or Destroyer. I saw that most will be saved by you but many will die in your hand. Please be careful on what will be your decisions, please be our Saviour instead." he begged. I know this from the very start. The moment I accepted the gift of Destruction, I also foresaw some happening in the future. I was scared, but I decided to put it back of mind. Actually nakalimutan ko na ang mga pangitain na iyon bot until HM told me.

Hindi ko inaasahan na may makakaalam ng ganito kaaga ng totoo kong pagkatao. This is unexpected.

"I know, Headmaster. Hindi ko din alam kung bakit nakita ko ang sarili kong pinatay ang mga tao sa paligid ko. Kaya mas oinipili ko ngayon na tulungan nalang ang lahat para puksain ang mga hadlang sa kapayapaan. To be honest, I was thinking of not doing my responsibility as the chosen one, but hearing what was happening on the previous year, I know that I can't just abandon my fate. Hinaharap lang ang makakapagsabi kung magiging ano nga ba ako at naka depende ang lahat ng ito sa magiging pangyayari sa hinaharap." mahabang salaysay ko dito.

"Keep this a secret for now Headmaster. Because I know hindi pa ito ang tamang oras para sabihin sa lahat ang katotohanan. I think I'm not yet ready." pakiusap ko sa kanya.

"Makakaasa ka, Mahal na Diyosa."

-----

Confirming my real identity to HM exhaust me big time. Mas napagod pa ako sa paguusap namin ni HM kesa sa laban ko kanina.

Hindi pa ito ang tamang oras para sabihin sa lahat kung sino nga ba talaga ako. Pero mas gumaan ang pakiramdam ko dahil hindi na lamang ako ngayon ang naguguluhan sa kung magiging ano ako sa hinaharap, may kasama na akong hihiling na hindi magkatotoo ang isa sa pangitain na iyon.

Alam kong hindi ako mabuting tao pero hindi ako ganun kasama para pumatay ng mga inosente. What happen on our vission ay may malaking dahilan, ngunit ang nag-iisang katanungan ay kung ano?

Nakahiga ako ngayon sa kama ko dito sa dorm, nagpahinga pa ako ng ilang sandali bago ako tumayo para maligo at makakain.

After what I need to do tonight, ay nahiga na ako sa kama. At hindi rin nagtagal ay dinalaw na din ako ng antok at nakatulog na.

Nagkakagulo ang paligid, maraning tao ang sugatan, marami ang namatay at makikita sa paligid ang mga tao na yakap ang mga walang buhay nilang mahal sa buhay.

Hindi ko alam kung anong ginagawa ko dito, nakatayo lamang ako sa gitna ng kaguluhan habang pinagmamasdan ang hinagpis ng bawat isa at ramdam ko din ang mga hinanakit ag galit ng mga ito habang nakatingin sa direksyon ko.

Bakit galit silang lahat sa akin? Ako ba ang may gawa nito? Bakit hindi ko matandaan na ginawa ko ito? Hindi ako ang gumawa nito! Hindi ako ito!

Yan lamang ang mga katanungan sa aking isip na hinahanapan ko ng kasagutan sa mga oras na ito. Hindi ko kontrolado ang katawan ko. Bigla na lamang ako naglakad sa isang direksyon hanggang sa huminto ako.

Sa harapan ko, makikita ang isang lalaki nakahiga at wala ng buhay. Pamilyar ang lalaki sa akin, ito ang kapatid ko. Hindi ko man maaninag ang kanyang mukha ngunit sigurado ako na ito ay si Aslan.

Wala na siyang buhay, ito ba ang dahilan kung bakit ako pumatay ng inosente? Ngunit bakit?

Namalayan ko nalang na nakaupo ako sa sa batuhan at dahan dahang inunan sa aking binti ang ulo ni Aslan. Wala na siyang buhay, bakit? Ano ang nangyari?

Umiiyak na ako na tila hindi na tumitigil ang aking mga luha sa paglabas mula sa aking mga mata. Paghihinagpis ang tanging nararamaman ko ngayon. Ang sakit maiwan ng minamahal.

Ayoko na dito! Gusto ko ng magising dahil alam kong isa lamang itong maaamang panaginip. Ayoko na dito! Gusto ko ng magising!

"Ayoko na!" sigaw ko at habol hiningang nakaupo habang pinoproseso ang lahat ng nakita ko sa aking panaginip. Malinaw na sa akin kung bakit kk iyon nagawa, ngunit hindi ko alam ang tunay na dahilan kung bakit siya wala ng buhay.

What I saw in my dreams is different from what I dreamt the last time. Noon, ang nakita ko lamang ay nakatayo ako sa gutna ng maraming namatay o pinatay ko at ang paggamit ko ng kapangyarihan ng pagwasak at ang pagkasira ng mundo, ng Samiya.

I am now decided, I must find my brother first and make sure that he is safe form any danger. This is the only way I can think of to save the world from destruction.

*****

ITUTULOY