Maraba
Bu bölüm biraz soft olacak çünkü sürekli sürekli ilişki çatışması, aldatma olaylarından gına geldi. Biraz da düzgün devam edelim dedim...
İyi okumalar.
Öptüm...
Bir zaman önce farklı yataklarda ve ortamlarda uyuyamazken hayatımdaki en büyük değişikliklerden biri sürekli kaldığım ortamı değiştirmem oldu. Yine ilk defa geldiğim evde uyumaya çalışıyordum.
Uzun süredir kullanılmayan bu evde neredeyse her yer tozluydu, neyse ki bana verilen odayı biraz temizlemiştim. Diğerlerinin ne yaptığı hakkında pek bir fikrim yoktu.
İso ve sevgilisi bir odada kalacaklardı, Zafer ise yanımdaki odadaydı. İkisinin birlikte olması eskisi kadar canımı yakmıyordu ama sinirimi bozuyordu.
Rahat yatakta hareketlenip sırtüstü uzandım, bugün uyku tutmayacağı malumdu. Uyuyup, yarına daha dinç bir şekilde uyansam daha iyi olabilirdi. Tabi bu mümkünse. Sıkıntıyla derin bir nefes aldım, kafamı sola çevirip boydan boya cam olan pencereden karanlık dışarıyı izledim.
Kapı aniden açıldığında kafamı omuzlarım korkuyla inip kalktı, anlamsız bakışlarımı kapıya yönlendirdim. Koridordan gelen cılız ışık kapının önünde duran bedeni tanımama yardımcı olmuştu.
Zafer...
Onu gördüğüm anda çatık kaşlarımla dirseklerime yüklendim ve hafifçe ayağa kalktım. Bu işlemi yapana kadar Zafer bana kısa bir bakış atıp arkasını bile dönmeden kapıyı aşırı kontrollü bir şekilde kapattı. Gözlerimiz birleşti.
"Noldu?" diye sordum sesimi kısarak, o dangalak odamda Zafer'i gördüğü an delirecekti çünkü. Normalde kendisi de cesaret edip gelmezdi.
Zafer bana cevap vermeden ilk etrafına bakındı daha sonra ise yatağa doğru ilerledi. Sakin duruyordu ama bunun altında bir korkunun yattığını biliyordum.
"Seni merak ettim." dedi yatağın boş tarafına otururken. Vücudu bana dönüktü, bacaklarını yataktan sarkıtmıştı.
"Ha?" diye sordum anlamayarak, yarım saat önce beni görmüştü. "Yanımdaydın zaten."
Gülümsedi ve oturduğu yere daha çok yayıldı. Gözleri yüzümü turladı.
"Ama seninle konuşamadık, çok kötü görünüyordun." gözleri dudaklarımda oyalandı. Sadece nasıl olduğumu sormaya geldiğini biliyordum evet ama öpüşmek için can attığıda belliydi.
Birkaç saniye yüzüne baktım, ardından ona yavaşça yaklaştım. Kısık sesle ona derdimi anlatmayacakt, ne zamanki yanıma gelip cesurca konuşma cesaretine sahip olursa ancak o zaman derdimi anlatabilirdim.
"Şimdi daha iyiyim." dedim yüzüne yaklaşırken, heyecanlanmıştı. Elimi yanağına koyup kafamı hafifçe sağa yatırdım ve dudaklarımı sıcak dudaklarına bastırdım.
İlk başta afalladığı için karşılık veremezken saniyeler sonra benim hareketlerime yavaş ve tutkulu bir şekilde karşılık verdi. Sadece öpüp geri çekilecekken onunda yoğun karşılık vermesiyle öpüşme daha da hararetlendi.
Onu üzerime çektim, hiç itiraz etmeden vücudumun yarısını kaplayacak şekilde yaslandığında heyecandan nefesim kesildi. Zafer tereddütte kalmış bir şekilde elini karın boşluğuma koyup tişörtümü yukarı kaldırdığında son kez öpüp geri çekildim ve aralık duran ağzımla karanlıkta onun elini takip ettim.
"Bir erkekle olmak nasıl bir duygu bilmiyorum ama," dedi duraksayıp, tişörtümü göğsüme kadar kaldırdı. "Senin yanında durmak bile harika hissettiriyor."
