The Scoffers and The Scoffers 2

2.17 When it all falls apart...

Ostatnie śniadanie w Tinsley. Kto by pomyslał że będzie mu tego brakować? Niekończących się kolejek po swoje porcje, widok tych wszystkich ludzi: dobrych, lepszych i tych pozornie złych; albo tych wszystkich dziewczyn które już miał w swoim pokoju. Nadal będzie wspominał każdą z nich; jedną dziwniejszą ale seksowniejszą od drugiej. 

Patrick wyciągnął długiego włosa ze splotów swetra. Brązowy, krecony.  Musiał należeć do Carter. Ostatniego wieczoru kleiła się do niego niczym rzep psiego ogona. Normalnie by się cieszył, lecz.. to przestawało być fajne. Miał ją, powinien dawno powiedzieć jej do widzenia. W nocy uświadomił sobie że to co do niej czuł było tylko obsesją, pożądaniem. Wmawiał sobie uczucie by ją zdobyć, by po tylu przeciwnościach być w końcu z nią. Tyle że samo bycie z Nicole jako para stawalo się uciażliwe. Dusił się w tym związku, potrzebował wolności, powietrza.

Nie, nie zerwę z nią dziś... - westchnął. Nicole go zdenerwowała, lecz w sumie to była ona. Może jeszcze się ułoży. Może przestanie się dusić.

 Wepchnał do ust kawałek bekonu rozglądając się po jadalni. Wszyscy szeptali o jakiejś akcji z dnia poprzedniego. Nic o tym nie słyszał, także skupił się na zrozumieniu czegokolwiek z ich plotek. Zerknął na telefon, który zawiadomił go o nowym zdjęciu udostępnionym na profilu. Stłumił w sobie śmiech widząc na nim panią prefekt z włosami pełnymi makaronu. Całą twarz miała dodatkowo w sosie pomidorowym. Odruchowo polubił zdjęcie. Widok upokorzonej Lisy ukoił jego zszargane bezsennością i złymi przeczuciami nerwy. Przynajmniej na chwilę.

Sięgnął ręką po kawę kiedy przy stoliku usiadła Cammie. Cała i zdrowa, lecz zdenerwowana Cammie. Zmrużył oczy utkwiwszy w niej spojrzenie zielonych oczu. Dziewczyna odrzuciła włosy do tyłu, przybliżyła krzesłem do stolika i napiła porzadnego łyka kawy. Zauważywszy pytający wzrok Patricka uniosła brew. Dopiero teraz zauważył cienie pod jej oczami. 

 - Co? - spytała zachrypniętym głosem. Uniósł kącik ust w pół uśmiechu. - Cieszy cię fakt, że po twoim winie mam kaca? 

 Kiwnął głową, chociaż tak nie uważał. Skąd mogła wiedzieć skad Carter czerpie alkohol? Dobra, powinien skupić się na innym powodzie nagłej złości na dziewczynę. To przez jej telefon i wiadomość miał wylecieć ze szkoły. To przez nią ojciec będzie na niego bardziej wściekły.

 Otworzył usta by coś odpowiedzieć, lecz pokręcił głową w niezdecydowaniu. Nie, nie powinien się wyżywać. To nie przyniesie mu ulgi.

 - Mam dobre tabletki na kaca - powiedział z cieniem uśmiechu. - Przy okazji Cam, mogłabyś mi powiedzieć gdzie byłaś zeszłej nocy?

 - Byłam z twoim bratem - odrzekła z westchnięciem. - Najpierw oczywiście po pijaku...

 - Straciłas dziewictwo z moim bratem? - zapytał poirytowanym tonem. Spotkał się z jej miną mówiącą ' chyba straciłeś rozum'. Policzył do dziesięciu. Powinien być mądrzejszy, bo w końcu Morris chyba planowala zostać dziewicą do końca swojego życia. 

- ... po pijaku pokłócilam się z Easym, potem pobiłam z Lisą przez co na fejsie hula jej zdjecie w spaghetti, nastepnie Nate mnie odciągnął i zaprosił na romantyczną kolację przy świecach w palmiarni. - dokończyła swoją pierwszą myśl, po czym zaczeła kontynuowac niekończącą sie opowieść. -  Koło dziesiatej dostalismy wiadomość, on dostał dokładniej, żebyśmy wrócili do pokoju bo Moore chodzi po szkole jak nigdy. Wiec wróciliśmy... i zasnęłam u niego. Obudziłam się pół godziny temu, z kartką od Nathaniela ze przeprasza ale musi coś załatwić. Na domiar złego do mnie dowalił się Easy. To było straszne. - westchnęła melodramatycznie. Napiła się kawy z kubka. 

Patrick myslami zatrzymał się na pierwszej częsci. Cammie pokłóciła się z Easym. Cammie pobiła się z Lisą. Cammie oszalała? Zamrugał oczami niedowierzając słowom dziewczyny. Dlaczego była aż tak głupia by to robić, czyżby życie jej niemiłe? O takie zachowanie bardziej podejrzewałby Nicole. Tak, to jej styl. Nie słodka, niewinna, naiwna Cammie. Nie docenił jej alkoholowej odwagi najwyraźniej.