CHAPTER 47: Stay Away From Me

499 25 19
                                    

"Missy!" Yakap ni Drew sa dalaga mula sa likod. Pareho silang umiiyak at hindi nagsasalita. Gustong-gusto magalit ni Melissa sa kanya, pati na kay Kara. Kahit kelan ay hindi napunta sa isip niya na magagawa nilang dalawa ang nakita niya kanina.

"I am an asshole, what you saw is damn unforgivable. Nawala ako sa sarili ko, nagpadala ako. Kasalanan ko lahat yun, if you would get mad...get mad at me. Walang kasalanan si Kara. Don't blame her."

Nakayakap pa rin ang binata mula sa likod ni Missy. Gusto man niyang manlaban at umalis mula sa mahigpit na yakap ni Drew, hindi niya magawa. Nanghihina siya at hating-hating ang puso. Her love for both of them is too unconditional to bring hatred in her heart. She knew how much Kara love him all those years. Alam din niyang nabubulagan lang si Drew. Iyon ang dahilan kung bakit sa tagal siyang niligawan ng binata, kailan lang niya ito sinagot. She is waiting for him to realize his real feelings for their best friend. Kaso, sa sobrang pursigido nito, aminado siyang unti-unti ding nahulog ang loob niya. She found herself one day, falling for Drew. He was Missy's ideal guy, a man who would never ever cheat or hurt her. A total opposite of Carl.

"Wala kang pinagkaiba sa kanya! You are worst than Carl! Siya, given na yun. He was a manwhore! Pero ikaw Drew? How come you-"

"I'm sorry, it's all my fault. I don't deserve your forgiveness. Pero please Missy...I can't afford to lose you. Mahal na mahal kita. Give me a last chance, parang awa mo na."

Ramdam na ramdam niya ang takot, habang kinakalas ang mahigpit niyang yakap sa dalagang walang tigil sa pag-iyak. He kneeled infront of her while crying his heart out.

"Hindi ko kayang mawala ka Missy, gagawin ko lahat ng gusto mo. Kung kailangan kung-"

Napatigil si Drew nang makita niya si Kara na lumabas. Umiiyak din ito habang papalapit kay Missy.

"Walang kasalanan si Drew, lalaki lang siya. He would never do something stupid if I didn't-"

Hindi napigilan ni Missy ang sarili. She slapped her in the face. Nanginginig siya at nagulat dahil niyakap pa rin siya ni Kara sa kabila ng ginawa niya.

"Sa akin ka magalit, huwag sa kanya. Hindi niya ginusto yung nangyari Missy. Ako ang may kasalanan, just punish me. Pero huwag mong hayaang masira kayo dahil sa akin."

Kara hugged her tightly, she couldn't stop crying. Her conscience is eating her away.  Especially when she saw Drew kneeling to Melissa. She was hurt, but the pain while seeing him crying hurts her more. She shouldn't have gave in to temptations. She shouldn't have done all the things he had done to Drew. She understood why her best friend couldn't control himself. Any man would do those things on such occasions. Anyone would lose their sanity, she even forgot that they were doing a sin when Drew's tongue touched the most sensitive part. She knew nothing but the taste of heaven his tongue had brought to her.

"I'm sorry Missy, please-"

Tinanggal ni Melissa ang yakap ni Kara at nagtatakbo. Wala siyang lakas para magsalita at intindihin lahat ng mga nakita niya. Masyadong masakit at mabigat, lalo na at ang dalawang pinakamalapit na tao ang gumawa nun sa kanya.

"Missy!" Sabay na sigaw ni Drew at Kara pero hindi siya tumigil sa pagtakbo niya.

Mabilis na tinungo ng binata ang loob ng condo niya para magsuot ng damit at kunin ang susi ng kotse. Sinundan siya ni Kara na para bang nais pigilan si Drew.

"Hayaan mo muna siya, kailangan niyang mag-isip. Alam mong hindi mo siya mapapakalma agad Drew. Give her time to-"

"Bitawan mo ako Kara!" Galit na galit na sabi ni Drew.

"She had the right to feel that way, mali yung ginawa natin. Mali na-"

"Mali yung ginawa mo! Ano bang pumasok sa isip mo ha? Ni hindi mo man lang ba kami naisip? Kaibigan mo kami Kara! Ibang tao ba si Melissa para sayo? Did you even think how would I feel kapag nawala-"

MY WHITE COAT DIARIESTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon