រឿង #ម្ចាស់បេះដូង
ភាគ ២០
ច្រើនថ្ងៃកន្លងផុតទៅរហូតឈានចូលជាច្រើនខែ ពោះរបស់ យ៉ាហ្វី ចាប់ផ្តើមធំឡើងពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃដោយសារតែមានទារកតូចកំពុងតែលូតលាស់នៅក្នុងនោះ ក៏ជាច្រើនខែកន្លងផុតទៅដែលនាងទទួលបានការមើលថែយ៉ាងកក់ក្តៅពីបុរសដែលនាងស្រឡាញ់និងជាឪពុកកូនក្នុងផ្ទៃរបស់នាងផងដែរ គេមិនដែលឲ្យនាងធ្វើអីក្រៅពីអង្គុយស្ងៀមៗចាប់តាំងពីដឹងថានាងកំពុងតែមានផ្ទៃពោះមកម្ល៉េះ ទោះរវល់ជាមួយការងារខ្លាំងយ៉ាងណាក៏គេនៅតែឆ្លៀតពេលសម្រាប់នាងមើលថែយកចិត្តទុកដាក់មិនឲ្យខ្វះខាតឬប៉ះពាល់ដល់កូននិងនាងដែរ ពេលដែលគេទៅធ្វើការបាត់ក៏ជួលឲ្យគេជាអ្នកមើលថែរនិងធ្វើកិច្ចការផ្ទះនៅពេលដែលគេមកពីធ្វើការអ្នកដែលជួលក៏ត្រឡប់ទៅវិញទុកទួនាទីឲ្យគេជាអ្នកមើលថែរនាងជំនួសទាំងខ្លួនឯងទើបតែមកពីហត់
«ដើរមួយៗ»ជីមីន កាន់ដៃ យ៉ាហ្វី ជាប់ពេលដែលទើបតែចេញពីបន្ទប់ទឹក វាអាចពិបាកសម្រាប់នាងក្នុងការដើរឬធ្វើសកម្មភាពផ្សេងៗព្រោះនាងក៏គ្រប់ខែទៅហើយរងចាំតែថ្ងៃកើតតែប៉ុណ្ណោះ។ ជីមីន កាន់នាងឲ្យអង្គុយលើគ្រែរួចទើបដើរទៅបើកទូរទាញរ៉ូបពណ៌ផ្ទៃមេឃស្រាលដែលគេទិញឲ្យយកមកស្លៀកឲ្យនាងរួចទើបទាញក្រាស់មកសិតច្បូតសក់វែងអន្លាយខ្មៅក្រិបរបស់នាងថ្នមៗដោយឱនថើបស្រង់ក្លិនក្រអូបប្រហើរខ្សឺតៗ
«រួចហើយ! អាចគេងបាន»ជីមីន លោទៅថើបបបូរមាត់នាងមួយខ្សឺតរួចក៏ប្រាប់នាងឲ្យគេងបន្ទាប់ពីនោះក៏ទៅចាត់ការស្លៀកពាក់ឲ្យខ្លួនឯងរួចទើបឡើងលើគ្រែជិតនាង។ ជីមីន ចាប់ផ្តើមច្របាញ់កំភួនជើងនាងស្រាលៗព្រោះតែនាងឧស្សាហ៍រមួលក្រពើទើបតែងតែធ្វើសរសៃឲ្យនាងរាល់យប់បែបនេះ យ៉ាហ្វី សម្លឹងមើលទៅគេទាំងមានអារម្មណ៍រំភើបមិនស្មានថាខ្លួនឯងអាចទទួលបានបុរសល្អបែបនេះ មានមនុស្សប្រុសប៉ុន្មានអ្នកហ៊ានធ្វើដូចជាគេ មកពីធ្វើការហត់មកដល់ផ្ទះនៅមើលថែនាងទៀតទាំងដែលពេលខ្លះនាងមួម៉ៅស្រែដាក់ខ្លាំងៗក៏មាន
«បងមិនធុញមិនមួម៉ៅទេឬ? មកពីក្រុមហ៊ុនហត់ហើយនៅមើលថែអូនទៀត?»
«រឿងអីបងត្រូវមួម៉ៅដាក់អូននោះ? ធ្វើរឿងប៉ុណ្ណឹងវានៅស្រាលមិនស្មើរអូនទេ ពេលដែលអូនមានគេអូនពិបាកប៉ុណ្ណាបងក៏ឃើញ អូនចាញ់ម្តងៗសឹងតែបាក់កម្លាំងញាំអ្វីមិនបាន បងគ្រាន់តែឃើញនឹងភ្នែកបងក៏ថាពិបាកចុះទម្រាំតែអូនអ្នកទទួលអារម្មណ៍នោះវាពិបាកខ្លាំងកម្រិតណា បងធ្វើនេះក៏នៅចាញ់អូនទេលំបាកស្ពាយអាល្អិតនេះទៅវិញទៅមករាល់ថ្ងៃ»ជីមីន និយាយស្របជាមួយដៃនៅបន្តច្របាច់កំភួនជើងនាងដដែលៗ
«បានហើយ មកគេងមក»យ៉ាហ្វី ទាញដៃគេឲ្យមកដេកក្បែរនាងរួចទើបត្រសុលខ្លួនចូលទៅឱបគេយ៉ាងណែនទាំងក្តីស្រឡាញ់រំភើបសឹងតែស្រក់ទឹកភ្នែកជាមួយសម្តីរបស់គេបុកចូលគ្នាក្នុងអារម្មណ៍តែមួយ។
«ហ្វី? បងមានរបស់ឲ្យអូន»ជីមីន អង្អែលស្មានាងស្រាលៗបូករួមទាំងកែវភ្នែកសម្លឹងទៅនាងមិនដាក់
«របស់អី?»នាងជ្រិមភ្នែកសួរទៅកាន់គេតែមិននិយាយប្តូរជាឈោងដៃទៅបើកថតតុទាញប្រអប់អ្វីមិនដឹងបងកាន់ នៅពេលដែលបើកក៏ដឹងថាវាជាចិញ្ចៀនពេជ្រភ្លឺចិញ្ចាច
«ហាមដោះចេញដាច់ខាតឮទេ?»ជីមីន ស៊កចិញ្ចៀនចូលម្រាមដៃរបស់នាងស្របពេលជាមួយបបូរមាត់និយាយដូចគ្នា យ៉ាហ្វី ងក់ក្បាលទាំងទឹកភ្នែកហូររហាមព្រោះតែសេចក្តីរំភើបចិត្តខ្លាំងពេក
«អៅ? ហេតុអីក៏យំ?»ជីមីន យកដៃទៅកាន់ថ្ពាល់នាងរួចក៏ជូតទឹកភ្នែកនាងចេញថើរៗថែមទាំងសួរ តែនាងមិននិយាយគិតតែពីយំឱបគេដដែល
«បានហើយណា ឈប់យំទៅ»ជីមីន លួងលោមទះខ្នងនាងស្រាលៗមិនស្មានថានាងរំភើបខ្លាំងថ្នាក់នេះឡើយ រហូតដល់មួយសន្ទុះក៏ស្ងាត់បាត់សម្លេងយំ
«អូនស្រឡាញ់បងណាស់ ជីមីន»នាងងើបមុខពីស្មារបស់គេរួចក៏ថើបបបូរមាត់គេយ៉ាងយូរទើបដាក់ខ្លួនដេកឱបគេយ៉ាងណែនម្តងទៀត
«បងក៏ស្រឡាញ់អូនខ្លាំងដែរ! គេងទៅយប់ហើយ»បន្ទាប់ពីនោះក៏នាំនាងគេងដោយមិនភ្លេចបន្សល់នៅស្នាមថើបដ៏កក់ក្តៅផងដែរ។
បើក្រឡេកមកមើល អាយឈីន វិញកំពុងតែក្តៅចិត្តចង់ស្ទះនៅពេលដែលមិនឃើញស្រមោលប្តីត្រឡប់មកផ្ទះអស់ជាច្រើនខែទោះទាក់ទងទៅក៏មិនបាន ចង់ទៅកន្លែងគេរស់នៅក៏មិនកើតព្រោះគេហាមនាងផ្តាច់ទៅហើយ ទើបបានត្រឹមឲ្យមនុស្សតាមសើបពីសកម្មភាពគេរាល់ថ្ងៃតែប៉ុណ្ណោះ
«យ៉ាងមិចហើយ? មានបានអ្វីថ្មីទេ?»អាយឈីន ស្រដីទៅកាន់មនុស្សប្រុសឈុតខ្មៅដែលនាងឲ្យទៅសើបពី ជីមីន
«មាន! នេះអ្នកនាងបាទ»បុរសម្នាក់នោះហុចស្រោមសំបុត្រម្យ៉ាងទៅដាក់នៅលើតុចំពោះមុខនាង រួច អាយឈីន ក៏ទាញវាមកបើកមើលក៏ឃើញរូបរបស់ ជីមីន ជាមួយមីស្រីពោះធំម្នាក់ដែលនាងមិនដែលស្គាល់តែក៏អាចស្មានបានតាមកាយវិការយកចិត្តទុកដាក់របស់ស្វាមីនាងក៏ដឹងថាគ្មានអីក្រៅពីស្រីលើគ្រែរបស់គេដែរ
«ហឹស! ដល់ថ្នាក់មានកូនផង?»អាយឈីន សើចត្រង់ដើមកទាំងដៃកំពុងតែខ្ញាំរូបយ៉ាងខ្ទិច
«មិនមកផ្ទះជាច្រើនខែព្រោះរវល់ដេកឱបមីស្រីផ្កាមាសបែបនេះសោះ»
«អ្នកនាងគិតចង់ធ្វើអ្វីបន្ត?»
«ថ្ងៃស្អែកឯងរៀបចំរបស់យើងចង់ទៅសួរសុខទុក្ខស្រីប្តីយើងបានបន្តិច»អាយឈីន និយាយដោយញញឹមចុងមាត់ក្នុងបំណងអាក្រក់ ទោះ ជីមីន មិនឲ្យនាងទៅរញ៉េរញ៉ៃយ៉ាងណាក៏ដោយទៅខ្លាចអីទោះគេចង់លែងលះក៏មិនបានដែរ។
ព្រឹកថ្ងៃថ្មីម៉ោងប្រាំបួន ជីមីន ទៅក្រុមហ៊ុនបាត់តាំងពីព្រលឹម។ យ៉ាហ្វី បន្ទាប់ពីញាំអាហារពេលព្រឹករួចក៏មកអង្គុយលើសាឡុងអានសៀនពៅខ្លះៗអំពីការមើលថែរកូនពេលដែលកើតមកដោយមានកែវទឹកដោះគោជំនួយសុខភាពនៅខាងមុខ
ឌីងដុង...សម្លេងកណ្តឹងរោទិ៍បន្លឺឡើងមិនឃើញអ៊ុំស្រីដែល ជីមីន ជួលទៅបើក យ៉ាហ្វី ក៏ងើបទៅព្រោះគិតគាត់ប្រហែលជារវល់ការងារនៅខាងក្រោយទើបមិនឮ
«សួស្តី! អ្នកនាងមករកអ្នកណាដែរ?»បើកទ្វារភ្លាមរាងតូចក៏ប្រញាប់រាក់ទាក់ទៅកាន់អ្នកដែលចុចកណ្តឹងមុននេះ
«មករកនាង»ស្រីស្រស់បបូរមាត់ក្រហមឆ្អៅហើបបបូរមាត់និយាយស្របជាមួយដៃកំពុងតែដោះវែនតាចេញពីភ្នែកហុចទៅឲ្យបុរសម្នាក់ដែលឈរខាងក្រោយនាង
«មករកខ្ញុំ? ពួកយើងភ្លាប់ស្គាល់គ្នាពីមុន?»យ៉ាហ្វី ចាប់ផ្តើមធ្វើភ្នែកឡេងឡង់ទាំងមិនយល់ អាយឈ៏ន គ្រាន់តែញញឹមបន្តិចរួចក៏ជៀសនាងដើរចូលខាងក្នុងដោយខ្លួនឯង
«និយាយមិនស្គាល់បានយ៉ាងមិចបើពួកយើងប្រើប្តីរួមទៅហើយនោះ»
«អ្នកនាងចង់មានន័យយ៉ាងមិច?»ស្រីស្រស់ក្នុងឈុតពោះធំ សួរទៅនាងទាំងបេះដូងចាប់កន្រ្ទាក់ដឹបៗ
«អូ៎! មានកូនផង? ចឹងតើស៎ទើប ជីមីន មិនទៅផ្ទះជាច្រើនខែ តែខ្ញុំមកនេះណាមិនមែនមករករឿងអីទេគ្រាន់តែមកសួរសុខទុក្ខនាងនិងកូនរបស់ប្តីខ្ញុំតែប៉ុណ្ណោះ នេះណា ផ្លែឈើស្រស់ៗល្អសម្រាប់អ្នកមានផ្ទៃពោះខ្ញុំរើសផ្ទាល់ដៃណា»អាយឈីន និយាយដោយសម្លេងស្រទន់តែក៏ក្នុងន័យឌឺដងចង់ឲ្យនាងដឹងដែរ ល្ងង់ៗបែបនេះកោតតែ ជីមីន ចេះស្រឡាញ់ទៅកើត
«ខ្ញុំទៅវិញសិនហើយព្រោះមានធុរៈ»អាយឈីន ដាក់កន្រ្តកផ្លែឈើលើតុរួចក៏ដើរចេញទៅវិញបាត់ទាំង យ៉ាហ្វី នាងកំពុងតែគាំងវាចាអ្វីក៏លែងចេញ។
«អ្ហឹកៗៗ»យ៉ាហ្វី ទម្លាក់ខ្លួនលើសាឡុងព្រោះអស់កម្លាំនឹងឈរ ទឹកភ្នែកមួយដំណក់ក៏ស្រក់ចុះពីក្នុងក្រឡង់ភ្នែករួចក៏បន្តរមួយដំណក់ហើយមួយដំណក់ទៀតឥតឈប់ នាងឈឺ ឈឺដែលគេកុហកនាង នាងឈឺហើយក៏ស្អប់ខ្លួនឯងដែលឲ្យគេបោកបានកន្លងមក មួយជីវិតនេះនាងស្អប់ពាក្យថាដណ្តើមរបស់អ្នកដ៏ទៃខ្លាំងបំផុតតែពេលនេះនាងខ្លួនឯងដែលផុងចូលទៅសឹងតែរើខ្លួនពុំរួច នាងខ្ទប់មាត់យំខ្លាំងៗដង្ហក់ឥតឈប់ទោះវាមិនទាន់ច្បាស់ថាពិតឬអត់តែនាងឈឺស្ទើរស្លាប់ទៅហើយ ចុះទម្រាំតែឮពីមាត់ ជីមីន ទៀតនោះនាងអាចនឹងគ្រាំចិត្តស្លាប់នៅនឹងកន្លែងក៏ថាបាន។