ေဆး႐ုံေရာက္ေတာ့ တီကလ်ာရယ္ ၊ မမခ်စ္ရယ္က ထုိင္ေနေပမယ့္ မထုိင္ႏုိင္သူမွာ စည္းေရာင္စုံ.....
ဟုိဘက္ေလွ်ာက္လုိက္ ဒီဘက္ေလွ်ာက္လုိက္ႏွင့္ အလုပ္႐ႈပ္ေနသည္ ။ အေရးေပၚအခန္းထဲ ေရာက္သည္ အထိေတာင္ စည္းေရာင္စုံ လုပ္ခ်လုိက္တာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ပင္ ။ မိမိကုိယ္မိမိလည္း အျပစ္မကင္းသလုိ ခံစားရသည္ ။
ဒါေပမယ့္ ဒီလူႀကီး ဒီေလာက္ ေပ်ာ့ညံ့လိမ့္မယ္လုိ႔မထင္ထားဘူး ။ အေရးေပၚအခန္းထဲက ဆရာဝန္ႀကီးထြက္လာေတာ့မွ ဆရာဝန္အနားကုိ အေျပးသြားကာ ေမးလုိက္မိသည္ ။
" ဆရာ လူနာ့အေျခအေနက ဘယ္လုိလဲ "
" လူနာက ဦးေႏွာက္ကင္ဆာ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ပါ ခႏၶာကုိယ္က အားနည္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အခုလုိ ဆက္ဆံလုိက္ေတာ့ အားအင္ကုန္ခမ္းသြားတာပါ
အခုေတာ့ သက္သာသြားပါၿပီ "
" ဗ်ာ........!"
ဦးေႏွာက္ကင္ဆာ ေနာက္ဆုံးအဆင့္.....
ဘာလုိ႔ တစ္ခြန္းမွ မဟရတာလဲ လူၾကီးရာ .....
ဒါ့ေၾကာင့္မုိ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ မသြားခုိင္းတာလား?
စည္းေရာင္စုံ သနားစိတ္ေတာ့ အနည္းငယ္ဝင္မိသည္ ။ အေရးေပၚအခန္းကေန ႐ုိး႐ုိးအခန္းသုိ႔ ေျပာင္းသြားတာမုိ႔ လူႀကီး႐ွိရာ အခန္းကုိ ဝင္သြားလုိက္သည္ ။ ကုတင္ေပၚမွာ ေဆးအ႐ွိန္ေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ လူႀကီးကုိ ၾကည့္မိသည္ ။ အရာရာျပည့္စုံတဲ့သူက်ေတာ့လည္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ေငြေၾကးႏွင့္ လဲလွယ္ယူၾကရျပန္သည္ ။
စည္းေရာင္စုံ အေပၚကုိ ဦးတက္မင္းလူက တကယ္ပင္ ခ်စ္ခဲ့တာျဖစ္မည္ ။
႐ုပ္႐ွင္မင္းသားဆုိသည့္အတုိင္း အိပ္ေနတာေတာင္
ေခ်ာေမာေနေသးသည္ ။ မ်က္ႏွာအက်ဟာ ေယာက်ာ္းတုိင္းလုိခ်င္ေနတဲ့ ေမး႐ုိးသြယ္သြယ္ႏွင့္ မ်က္ခုံး ၊ မ်က္လုံးကအစ ေျပာစရာမ႐ွိ ၊ စည္းေရာင္စုံထက္ ႏွာတံပုိခြၽန္ကာ မဲနက္ေနတဲ့ မ်က္ခုံးေမႊးထူထူေလးေတြ စည္းေရာင္စုံ အတူေနခဲ့တဲ့သူဟာ ဒီေလာက္ထိ ေခ်ာလိမ့္မယ္လုိ႔ မထင္ခဲ့တာအမွန္ပါ ။ ဘယ္အခ်ိန္ထဲက လက္က မ်က္ႏွာကုိ ထိေနမိလည္းဆုိတာ သတိမထားမိ ဦးတက္မင္းလူ မ်က္လုံးဖြင့္လာမွ ေယာင္ရမ္းၿပီး
ပါးေပၚက လက္ကေလးကုိ ျပန္ဖယ္လုိက္သည္ ။
္မ်က္လုံး ပြင့္ပြင့္ျခင္း မိမိကုိရယ္ျပေသာ ဦးတက္မင္းလူေၾကာင့္ မိမိလည္း ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလး ေကာ့တက္တဲ့အထိ ျပဳံးျပလုိက္သည္ ။
" ကုိယ့္ေၾကာင့္ လန္႔သြားတယ္မလား "
စည္းေရာင္စုံက အသည္းႏွလုံးမ႐ွိသည့္သူဆုိ ပုိမွန္လိမ့္မည္ ။ ဒါေပမယ့္ ဦးတက္မင္းလူကုိေတာ့
ညႇင္ညႇင္သာသာ ဆက္ဆံေနမိသည့္ မိမိကုိယ္ကုိလည္း အံျသေနမိသည္ ။ ဦးတင္မင္းလူရဲ႕ လက္ဖဝါးေလးကုိ အေပၚကေနအုပ္ကုိင္ကာ ႏွစ္သိမ့္စကားဆုိလုိက္သည္ ။
" မလန္႔ပါဘူး ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားႀကီးမွာ ကင္ဆာ႐ွိတာကုိ ဘာလုိ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကုိမေျပာျပတာလည္း ၿပီးေတာ့...... "
အသံက အက္ကဲြသံေပါက္လာသည္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ႏွင့္ ပတ္သတ္ၿပီး ေၾကကဲြဝမ္းနည္းမႈပါ..... ။
သံေယာဇဥ္လုိ႔ ေျပာရမလား? ဒါမွမဟုတ္ မိမိစိတ္ထဲ ထုိလူႀကီးကုိ တစ္ခုခုနဲ႔ တြယ္ၿငိေနတာလား? သနားမိတာလားဆုိတာ မသဲကဲြ ။ အေျဖကုိ စည္းေရာင္စုံမသိေပ ။ သိလည္းမသိခ်င္.....
မ်က္ရည္မက်မိေစရန္ စိတ္ကုိထိန္းကာ စကားကုိ ျပန္ဆက္လုိက္သည္ ။
" ကင္ဆာက ေနာက္ဆုံးအဆင့္ဆုိ...."
အသံေလးက တိမ္ဝင္သြား႐ွာသည္ ။
တက္မင္းလူ ေပ်ာ္ရႊင္မိပါသည္ ။ မေသခင္ မိမိခ်စ္ရသူဟာ မိမိအတြက္ ဝမ္းနည္းေပးေနသည္ကုိ ျမင္ရတာ ပီတိျဖစ္ရပါသည္ ။ တက္မင္းလူ အားတင္းကာ
ျပဳံးျပလုိက္သည္ ။
ခင္ဗ်ားႀကီးအျပဳံးက အဲ့ေလာက္ လွခဲ့မွန္း ကြၽန္ေတာ္ မသိခဲ့ပါဘူး ။ ခင္ဗ်ားျပဳံးျပလုိက္တဲ့အခ်ိန္ ခ်ဳိင့္ဝင္သြားတဲ့ ခင္ဗ်ားပါးေပၚက ပါးခ်ဳိင့္ေလးကုိ ကြၽန္ေတာ္ ဘာလုိ႔ ခုမွျမင္ရတာလဲဗ်ာ.....
" ကေလး သိလား....ကုိယ္ေလ ကေလးကုိ အရမ္းခ်စ္တယ္.... ကုိယ့္အတြက္ မေသခင္ အခ်ိန္ေလးမွာ ကေလးကုိ ကုိယ့္အနားမွာ ႐ွိေနေစခ်င္တယ္..... ဒီအတြက္လည္း ကေလးမနစ္နာရေအာင္ ကုိယ္လုပ္ေပးမွာပါ "
အခုခ်ိန္ထိ စည္းေရာင္စုံအတြက့္
ေတြးေပးေနေသာ ဦးတက္မင္းလူကုိ အသည္းယားလာသည္ ။ ထုိင္ရာကေနထလုိက္ၿပီး
ဦးတက္မင္းလူရဲ႕ ႏွဖူးကုိ နမ္းလုိက္သည္ ။
စည္းေရာင္စုံ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ေတာင္ အံၾသမိသည္ အလုပ္ေၾကာင့္ မဟုတ္ပဲ သူတျခားသူကုိ ကုိယ့္သေဘာနဲ႔ကုိယ္ နမ္းမိတာလား?
ဒါဟာ ႏွစ္သိမ့္အနမ္းျဖစ္မည္ စည္းေရာင္စုံေသခ်ာသိတာ တစ္ခုကေတာ့ သူဘယ္သူ႔ကုိမွ မခ်စ္ဘူးဆုိတာပါပဲ ။
ဦးတက္လူေျပာေသာ စကားကုိ ျပဳံးျပၿပီး
" မလုိပါဘူးဗ်ာ....ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားႀကီးနားမွာ ေနေပးပါ့မယ္ "
" ေက်း....ေက်းဇူးပါပဲ ကေလးရယ္.... ကုိယ့္ကုိ အခြင့္အေရးေပးလုိ႔.... "
" ကြၽန္ေတာ္ကသာ ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ား အနားယူရအုံးမယ္မလား? ခင္ဗ်ားအိမ္မွာပဲ အနားယူလုိက္ပါ "
" ကုိယ္.... အိမ္မျပန္ခ်င္ဘူး "
ထုိစကားေၾကာင့္ စည္းေရာင္စုံရဲ႕ မ်က္ဝန္းအစုံဟာ နဂုိထက္ပုိဝုိင္းစက္သြားသည္ ။
စည္းေရာင္စုံ ဘာ့ေျကာင့္ ဦးတက္မင္းလူ အိမ္မွာမေနခ်င္တာလဲ
သိခ်င္တာေၾကာင့္ ေမးလုိက္သည္။
" ဘာလုိ႔လဲ အိမ္မွာဆုိ ခင္ဗ်ားမိသားစု႐ွိတယ္ေလ.... ကြၽန္ေတာ္ ေခၚေပးရမလား? ခင္ဗ်ားမိန္းမကုိ "
႐ုပ္႐ွင္မင္းသားဦးတက္မင္းလူ အေၾကာင္းဆုိရင္ ကေလးကအစသိၾကမွာ အမွန္ေပမယ့္ စည္းေရာင္စုံလုိ တစ္ကုတင္ထဲ အိပ္တဲ့သူကေတာ့ ဘာကုိမွ မသိတာေၾကာင့္ ဦးတက္မင္းလူ ၾသခ်ေလာက္ေအာင္ စည္းေရာင္စုံရဲ႕ တျခားသူကုိ စိတ္မဝင္စားတက္တဲ့စိတ္ကုိ ေလးစားမိသည္ ။
" ကုိယ့္ မိန္းမက လြန္ခဲ့တဲ့ ၉ႏွစ္ေလာက္ထဲက ကားေမွာက္ၿပီး ဆုံးသြားၿပီ ။ ကုိယ့္သားကလည္း ကုိယ့္မိန္းမနဲ႔အတူ အဲ့ေန႔က ကားထဲမွာ ပါသြားတယ္ ။ သားက ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ သားရဲ႕မ်က္လုံးထဲကုိ မွန္စေတြဝင္ခဲ့ၿပီး မ်က္ၾကည္လႊာ ကြယ္သြားခဲ့တယ္.....
သားက အခုဆုိ မ်က္စိမျမင္ရတာ ၉ႏွစ္ေတာင္႐ွိခဲ့ၿပီ ။ ဒါေတြဟာ ကုိယ့္ေၾကာင့္ပါ
ကုိယ္ဟာ Gayတစ္ေယာက္ဆုိတာ ယမင္းသိသြားၿပီး သားကုိေခၚၿပီး သူ႔မိဘအိမ္ကုိ ျပန္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ကုန္ကားက ဝင္တုိက္လုိက္တာ.... ယမင္းက သားကုိထိမွာစုိးလုိ႔ ကားကုိ ဝုိက္လုိက္တာ သူက ကာေပးထားေတာ့ သားက မထိခုိက္လုိက္ဘူး ။ ဒါေပမယ့္ သားက
အျမင္အာ႐ုံက ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရတယ္.....
ဒါေတြအားလုံးဟာ ကုိယ္အသုံးမက်လုိ႔ပါ...
ဒါေပမယ့္ သားကုိ ကုိယ့္ရဲ႕ မ်က္ၾကည္လႊာေပးခဲ့မယ္ "
ဦးတက္မင္းလူအေၾကာင္းၾကားရတာ တကယ္ကုိ စိတ္မေကာင္းမိပါ ။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဦးတက္မင္းလူမဆုံးခင္ သူျဖစ္ခ်င္တာေတ ျဖည့္ဆည္းေပးမည္ဟု စည္းေရာင္စုံ ေတးထားလုိက္သည္ ။ စည္းေရာင္စုံ
သိခ်င္တာတစ္ခု ႐ွိတာမုိ႔ ေမးလုိက္သည္ ။
" ခင္ဗ်ားသားက အသက္ဘယ္ႏွနစ္ ၂၆ႏွစ္ ကေလးထက္ ၂ႏွစ္ႀကီးတယ္..... ကုိယ္မေသခင္ ကုိယ့္အိမ္မွာ လုိက္ေနေပးပါလား? ကုိယ့္သားကုိ မ်က္ၾကည္လႊာ လႉေပးႏုိင္ဖုိ႔က ကုိယ့္မ်က္စိ ဘာမွ မထိခုိက္ဖုိ႔အေရးႀကီးပါတယ္.... ကေလးသိလား ကုိယ့္အမ်ဳိးေတြက ကုိယ္ေသသြားခဲ့ရင္ သားရဲ႕ အေမြေတြကုိ အပုိင္စီးၾကလိမ့္မယ္ ။ သားကလည္း မ်က္စိျပန္ျမင္ရဖုိ႔ဆုိတာ ေသခ်ာေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး....
ဒါ့ေၾကာင့္ ကုိယ့္ရဲ႕ မ်က္ၾကည္လႊာကုိ သားေလးကုိ ေပးေပးပါ ။
ကုိယ့္ကုိ ကူညီေပးပါကေလးရယ္.... ကေလးအတြက္ ကုိယ့္ကုိ ကူညီလုိ႔ မနစ္နာေစရပါဘူး "
" ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကုိ ကူညီပါ့မယ္.....
ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ဘာမွျပန္လုပ္ေပးစရာမလုိပါဘူး ......
ဒါဆုိ ခင္ဗ်ား အိမ္ျပန္မွာလား ? ေဆး႐ုံမွာပဲဆင္ေနမွာလား?
အိမ္ျပန္မယ္ဆုိ
ကြၽန္ေတာ္ပုိ႔ေပးမယ္ "
" ကုိယ္အိမ္ျပန္မွာပါ ကုိယ္နဲ႔အတူ ကုိယ့္နားမွာ ေနေပးပါလား? ကုိယ့္ရဲ႕ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ကုိ ကေလးလက္ေပၚမွာပဲ ကုန္ဆုံးခ်င္လုိ႔ ....
ဒါမဲ့ ကေလးအဆင္မေျပဘူးဆုိလဲ..."
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အၾကည့္ေတြႏွင့္ ေျပာလာေသာ ဦတက္မင္းလူရဲ႕ စကားေတြ ၊ အၾကည့္ေတြကုိ စည္းေရာင္စုံ မပယ္႐ွားႏုိင္ သနားတာလား?
" ကြၽန္ေတာ္ လုိက္ေနေပးမယ္.... "
...............
Unicode
ဆေးရုံရောက်တော့ မမကလျာရယ် ၊ မမချစ်ရယ်က ထိုင်နေပေမယ့် မထိုင်နိုင်သူမှာ စည်းရောင်စုံ.....
ဟိုဘက်လျှောက်လိုက် ဒီဘက်လျှောက်လိုက်နှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည် ။ အရေးပေါ်အခန်းထဲ ရောက်သည် အထိတောင် စည်းရောင်စုံ လုပ်ချလိုက်တာ ပထမဆုံးအကြိမ်ပင် ။ မိမိကိုယ်မိမိလည်း အပြစ်မကင်းသလို ခံစားရသည် ။
ဒါပေမယ့် ဒီလူကြီး ဒီလောက် ပျော့ညံ့လိမ့်မယ်လို့မထင်ထားဘူး ။ အရေးပေါ်အခန်းထဲက ဆရာဝန်ကြီးထွက်လာတော့မှ ဆရာဝန်အနားကို အပြေးသွားကာ မေးလိုက်မိသည် ။
" ဆရာ လူနာ့အခြေအနေက ဘယ်လိုလဲ "
" လူနာက ဦးနှောက်ကင်ဆာ နောက်ဆုံးအဆင့်ပါ ခန္ဓာကိုယ်က အားနည်းနေတဲ့အချိန်မှာ အခုလို ဆက်ဆံလိုက်တော့ အားအင်ကုန်ခမ်းသွားတာပါ
အခုတော့ သက်သာသွားပါပြီ "
" ဗျာ........!"
ဦးနှောက်ကင်ဆာ နောက်ဆုံးအဆင့်.....
ဘာလို့ တစ်ခွန်းမှ မဟရတာလဲ လူကြီးရာ .....
ဒါ့ကြောင့်မို့ ကျွန်တော့်ကို မသွားခိုင်းတာလား?
စည်းရောင်စုံ သနားစိတ်တော့ အနည်းငယ်ဝင်မိသည် ။ အရေးပေါ်အခန်းကနေ ရိုးရိုးအခန်းသို့ ပြောင်းသွားတာမို့ လူကြီးရှိရာ အခန်းကို ဝင်သွားလိုက်သည် ။ ကုတင်ပေါ်မှာ ဆေးအရှိန်ကြောင့် အိပ်ပျော်နေသော လူကြီးကို ကြည့်မိသည် ။ အရာရာပြည့်စုံတဲ့သူကျတော့လည်း ပျော်ရွှင်မှုကို ငွေကြေးနှင့် လဲလှယ်ယူကြရပြန်သည် ။
စည်းရောင်စုံ အပေါ်ကို ဦးတက်မင်းလူက တကယ်ပင် ချစ်ခဲ့တာဖြစ်မည် ။
ရုပ်ရှင်မင်းသားဆိုသည့်အတိုင်း အိပ်နေတာတောင်
ချောမောနေသေးသည် ။ မျက်နှာအကျဟာ ယောကျာ်းတိုင်းလိုချင်နေတဲ့ မေးရိုးသွယ်သွယ်နှင့် မျက်ခုံး ၊ မျက်လုံးကအစ ပြောစရာမရှိ ၊ စည်းရောင်စုံထက် နှာတံပိုချွန်ကာ မဲနက်နေတဲ့ မျက်ခုံးမွှေးထူထူလေးတွေ စည်းရောင်စုံ အတူနေခဲ့တဲ့သူဟာ ဒီလောက်ထိ ချောလိမ့်မယ်လို့ မထင်ခဲ့တာအမှန်ပါ ။ ဘယ်အချိန်ထဲက လက်က မျက်နှာကို ထိနေမိလည်းဆိုတာ သတိမထားမိ ဦးတက်မင်းလူ မျက်လုံးဖွင့်လာမှ ယောင်ရမ်းပြီး
ပါးပေါ်က လက်ကလေးကို ပြန်ဖယ်လိုက်သည် ။
်မျက်လုံး ပွင့်ပွင့်ခြင်း မိမိကိုရယ်ပြသော ဦးတက်မင်းလူကြောင့် မိမိလည်း နှုတ်ခမ်းဖျားလေး ကော့တက်တဲ့အထိ ပြုံးပြလိုက်သည် ။
" ကိုယ့်ကြောင့် လန့်သွားတယ်မလား "
စည်းရောင်စုံက အသည်းနှလုံးမရှိသည့်သူဆို ပိုမှန်လိမ့်မည် ။ ဒါပေမယ့် ဦးတက်မင်းလူကိုတော့
ညှင်ညှင်သာသာ ဆက်ဆံနေမိသည့် မိမိကိုယ်ကိုလည်း အံသြနေမိသည် ။ ဦးတင်မင်းလူရဲ့ လက်ဖဝါးလေးကို အပေါ်ကနေအုပ်ကိုင်ကာ နှစ်သိမ့်စကားဆိုလိုက်သည် ။
" မလန့်ပါဘူး ဒါပေမယ့် ခင်ဗျားကြီးမှာ ကင်ဆာရှိတာကို ဘာလို့ ကျွန်တော့်ကိုမပြောပြတာလည်း ပြီးတော့...... "
အသံက အက်ကွဲသံပေါက်လာသည် ပထမဆုံးအကြိမ် တစ်စုံတစ်ယောက်နှင့် ပတ်သတ်ပြီး ကြေကွဲဝမ်းနည်းမှုပါ..... ။
သံယောဇဉ်လို့ ပြောရမလား? ဒါမှမဟုတ် မိမိစိတ်ထဲ ထိုလူကြီးကို တစ်ခုခုနဲ့ တွယ်ငြိနေတာလား? သနားမိတာလားဆိုတာ မသဲကွဲ ။ အဖြေကို စည်းရောင်စုံမသိပေ ။ သိလည်းမသိချင်.....
မျက်ရည်မကျမိစေရန် စိတ်ကိုထိန်းကာ စကားကို ပြန်ဆက်လိုက်သည် ။
" ကင်ဆာက နောက်ဆုံးအဆင့်ဆို...."
အသံလေးက တိမ်ဝင်သွားရှာသည် ။
တက်မင်းလူ ပျော်ရွှင်မိပါသည် ။ မသေခင် မိမိချစ်ရသူဟာ မိမိအတွက် ဝမ်းနည်းပေးနေသည်ကို မြင်ရတာ ပီတိဖြစ်ရပါသည် ။ တက်မင်းလူ အားတင်းကာ
ပြုံးပြလိုက်သည် ။
ခင်ဗျားကြီးအပြုံးက အဲ့လောက် လှခဲ့မှန်း ကျွန်တော် မသိခဲ့ပါဘူး ။ ခင်ဗျားပြုံးပြလိုက်တဲ့အချိန် ချိုင့်ဝင်သွားတဲ့ ခင်ဗျားပါးပေါ်က ပါးချိုင့်လေးကို ကျွန်တော် ဘာလို့ ခုမှမြင်ရတာလဲဗျာ.....
" ကလေး သိလား....ကိုယ်လေ ကလေးကို အရမ်းချစ်တယ်.... ကိုယ့်အတွက် မသေခင် အချိန်လေးမှာ ကလေးကို ကိုယ့်အနားမှာ ရှိနေစေချင်တယ်..... ဒီအတွက်လည်း ကလေးမနစ်နာရအောင် ကိုယ်လုပ်ပေးမှာပါ "
အခုချိန်ထိ စည်းရောင်စုံအတွက့်
တွေးပေးနေသော ဦးတက်မင်းလူကို အသည်းယားလာသည် ။ ထိုင်ရာကနေထလိုက်ပြီး
ဦးတက်မင်းလူရဲ့ နှဖူးကို နမ်းလိုက်သည် ။
စည်းရောင်စုံ ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင် အံသြမိသည် အလုပ်ကြောင့် မဟုတ်ပဲ သူတခြားသူကို ကိုယ့်သဘောနဲ့ကိုယ် နမ်းမိတာလား?
ဒါဟာ နှစ်သိမ့်အနမ်းဖြစ်မည် စည်းရောင်စုံသေချာသိတာ တစ်ခုကတော့ သူဘယ်သူ့ကိုမှ မချစ်ဘူးဆိုတာပါပဲ ။
ဦးတက်လူပြောသော စကားကို ပြုံးပြပြီး
" မလိုပါဘူးဗျာ....ကျွန်တော် ခင်ဗျားကြီးနားမှာ နေပေးပါ့မယ် "
" ကျေး....ကျေးဇူးပါပဲ ကလေးရယ်.... ကိုယ့်ကို အခွင့်အရေးပေးလို့.... "
" ကျွန်တော်ကသာ ကျေးဇူးတင်ရမှာပါ ပြီးတော့ ခင်ဗျား အနားယူရအုံးမယ်မလား? ခင်ဗျားအိမ်မှာပဲ အနားယူလိုက်ပါ "
" ကိုယ်.... အိမ်မပြန်ချင်ဘူး "
ထိုစကားကြောင့် စည်းရောင်စုံရဲ့ မျက်ဝန်းအစုံဟာ နဂိုထက်ပိုဝိုင်းစက်သွားသည် ။
စည်းရောင်စုံ ဘာ့ကြောင့် ဦးတက်မင်းလူ အိမ်မှာမနေချင်တာလဲ
သိချင်တာကြောင့် မေးလိုက်သည်။
" ဘာလို့လဲ အိမ်မှာဆို ခင်ဗျားမိသားစုရှိတယ်လေ.... ကျွန်တော် ခေါ်ပေးရမလား? ခင်ဗျားမိန်းမကို "
ရုပ်ရှင်မင်းသားဦးတက်မင်းလူ အကြောင်းဆိုရင် ကလေးကအစသိကြမှာ အမှန်ပေမယ့် စည်းရောင်စုံလို တစ်ကုတင်ထဲ အိပ်တဲ့သူကတော့ ဘာကိုမှ မသိတာကြောင့် ဦးတက်မင်းလူ သြချလောက်အောင် စည်းရောင်စုံရဲ့ တခြားသူကို စိတ်မဝင်စားတက်တဲ့စိတ်ကို လေးစားမိသည် ။
" ကိုယ့် မိန်းမက လွန်ခဲ့တဲ့ ၉နှစ်လောက်ထဲက ကားမှောက်ပြီး ဆုံးသွားပြီ ။ ကိုယ့်သားကလည်း ကိုယ့်မိန်းမနဲ့အတူ အဲ့နေ့က ကားထဲမှာ ပါသွားတယ် ။ သားက ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် သားရဲ့မျက်လုံးထဲကို မှန်စတွေဝင်ခဲ့ပြီး မျက်ကြည်လွှာ ကွယ်သွားခဲ့တယ်.....
သားက အခုဆို မျက်စိမမြင်ရတာ ၉နှစ်တောင်ရှိခဲ့ပြီ ။ ဒါတွေဟာ ကိုယ့်ကြောင့်ပါ
ကိုယ်ဟာ Gayတစ်ယောက်ဆိုတာ ယမင်းသိသွားပြီး သားကိုခေါ်ပြီး သူ့မိဘအိမ်ကို ပြန်သွားတဲ့အချိန်မှာ ကုန်ကားက ဝင်တိုက်လိုက်တာ.... ယမင်းက သားကိုထိမှာစိုးလို့ ကားကို ဝိုက်လိုက်တာ သူက ကာပေးထားတော့ သားက မထိခိုက် ဒါပေမယ့်
အမြင်အာရုံက ဆုံးရှုံးခဲ့ရတယ်.....
ဒါတွေအားလုံးဟာ ကိုယ်အသုံးမကျလို့ပါ...
ဒါပေမယ့် သားကို ကိုယ့်ရဲ့ မျက်ကြည်လွှာပေးခဲ့မယ် "
ဦးတက်မင်းလူအကြောင်းကြားရတာ တကယ်ကို စိတ်မကောင်းမိပါ ။ ဒါ့ကြောင့်လည်း ဦးတက်မင်းလူမဆုံးခင် သူဖြစ်ချင်တာတေ ဖြည့်ဆည်းပေးမည်ဟု စည်းရောင်စုံ တေးထားလိုက်သည် ။ စည်းရောင်စုံ
သိချင်တာတစ်ခု ရှိတာမို့ မေးလိုက်သည် ။
" ခင်ဗျားသားက အသက်ဘယ်နှနစ် ၂၆နှစ် ကလေးထက် ၂နှစ်ကြီးတယ်..... ကိုယ်မသေခင် ကိုယ့်အိမ်မှာ လိုက်နေပေးပါလား? ကိုယ့်သားကို မျက်ကြည်လွှာ လှူပေးနိုင်ဖို့က ကိုယ့်မျက်စိ ဘာမှ မထိခိုက်ဖို့အရေးကြီးပါတယ်.... ကလေးသိလား ကိုယ့်အမျိုးတွေက ကိုယ်သေသွားခဲ့ရင် သားရဲ့ အမွေတွေကို အပိုင်စီးကြလိမ့်မယ် ။ သားကလည်း မျက်စိပြန်မြင်ရဖို့ဆိုတာ သေချာတော့မှာ မဟုတ်ဘူး....
ဒါ့ကြောင့် ကိုယ့်ရဲ့ မျက်ကြည်လွှာကို သားလေးကို ပေးပေးပါ ။
ကိုယ့်ကို ကူညီပေးပါကလေးရယ်.... ကလေးအတွက် ကိုယ့်ကို ကူညီလို့ မနစ်နာစေရပါဘူး "
" ကျွန်တော် ခင်ဗျားကို ကူညီပါ့မယ်.....
ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို ဘာမှပြန်လုပ်ပေးစရာမလိုပါဘူး ......
ဒါဆို ခင်ဗျား အိမ်ပြန်မှာလား ? ဆေးရုံမှာပဲဆင်နေမှာလား?
အိမ်ပြန်မယ်ဆို
ကျွန်တော်ပို့ပေးမယ် "
" ကိုယ်အိမ်ပြန်မှာပါ ကိုယ်နဲ့အတူ ကိုယ့်နားမှာ နေပေးပါလား? ကိုယ့်ရဲ့နောက်ဆုံးအချိန်ကို ကလေးလက်ပေါ်မှာပဲ ကုန်ဆုံးချင်လို့ ....
ဒါမဲ့ ကလေးအဆင်မပြေဘူးဆိုလဲ..."
မျှော်လင့်ချက် အကြည့်တွေနှင့် ပြောလာသော ဦတက်မင်းလူရဲ့ စကားတွေ ၊ အကြည့်တွေကို စည်းရောင်စုံ မပယ်ရှားနိုင် သနားတာလား?
" ကျွန်တော် လိုက်နေပေးမယ်.... "
...............