De dag van het schoolfeest is aangebroken. Het uur echter nog niet. Maar zoals gewoonlijk kunnen sommige leerlingen niet wachten en zijn er dus al veel eerder. Nayton is er bijvoorbeeld met haar vriendinnetje, Nathalie. En ook de 5 van One Direction en de 4 van Mainstreet zijn er al, eerder dan iedereen had verwacht. Nayton en Nathalie lopen naar binnen om te kijken hoe ver het al is met het omtoveren van de gigantisch grote aula tot een concertzaal. Meteen bij de deuropening zien ze de Mainstreeters en One Directioners. Ze zitten aan een rij tafels en delen handtekeningen uit voor de leerlingen die al binnen zijn. Nathalie heeft ook wel zin in een handtekening. En er is nog een persoon aanwezig, maar met een heel andere reden.
"Oh Nayton, ik zie ze nu al! Ik wil even naar ze toe om een handtekening te vragen, oké?"
"Mij best hoor."
Nathalie loopt naar de beroemde gasten en bedenkt welke ze als eerst zal kiezen. Rein is de mooiste, eerst die maar.
"Heeey Rein! Wat leuk om je eens in het echt te zien!"
"Ehhm, ja, insgelijks!"
Haar hart slaat over. Wow. Zo'n antwoord had ze niet verwacht. Dat betekent dus gelijk een geweldig goede eerste indruk...
"Mag ik je handtekening?"
"Ja hoor, maar dan moet je wel eerst met je hand naar me toe, anders kan ik niet hand tekenen."
"Haha, nee ik bedoel natuurlijk je.. je naam."
"Komt zo, maar eerst wil ik even echt handtekenen."
Intussen wordt de rij achter haar een beetje ongeduldig.
"Schiet je wel een beetje op? Wij willen ook!"
"Jaja, nog heel even. Psst.. Rein, mag ik je nummer? Dan krijg jij de mijne."
Intussen vermaakt Nayton zich wel met iets heel anders.
"Hey Tycho gozer, wat heb jij nu weer uitgespookt dat jij hier met vuilniszak en grijper rondloopt?"
"Nederlands was saai ouwe, dus toen moest ik wel propjes schieten."
"Nou nou, leraren Nederlands zijn ook snel op hun teentjes getrapt."
"Ja inderdaad, ik schoot alleen maar een propje tegen zijn achterhoofd toen hij op het bord aan het schrijven was. Die mafkees moet vooral geen sneeuwbalgevechten met ons beginnen als hij al niet eens tegen een vodje kan."
"Ach tja, er moet toch iemand zijn die de aula piekfijn in orde maakt vóór het grote concert begint, hè? Hahaha!"
"Fuck you. Maareh, wil je een pepermuntje? Ik heb hier een ongeopend pakje. Het ziet er nog zo goed als nieuw uit."
"Ja, lekker!"
"Hier, pak maar."
Nayton neemt een pepermuntje en stopt het in z'n mond.
"Mm, dat pepermuntje heeft een nogal wonderlijke smaak."
"Ach, 't zal wel aan het merk liggen."
"Blijf jij bij het concert?"
"Ja natuurlijk, m'n chick komt er zo aan, dus. En ik denk dat iedere jongen zijn chick er wel aankomt, dus dat wordt gewoon een gezellig feestje met ook veel jongens erbij. O kijk eens aan, ik bedoel maar."
De tijd voor de aanvang van het concert is niet lang meer. Nog een grote groep komt binnen. Intussen komt Nathalie weer terug van zijn gesprek met Rein.
"Hey Nayton, daar ben ik weer! En moet je eens kijken: ik heb een handtekening én een handtekening! En ook nog een foto van ons!"
"Aha, op je jurk Reins naam en op je handpalm een - kut - een hartje."
"Ja mooi hè? Wil jij je naam in dat hartje schrijven? Dan schrijf ik mijn naam erin."
"Ja - yes dat klinkt beter - ehm even kijken, heb jij ergens een pen?"
Intussen kijkt Nayton even achterdochtig en boos om naar Rein, die tussen alle beroemdheden in zit en zo net even zat te flirten met ZIJN Nathalie. Hij, maar ook alle anderen hebben het nu nog veel drukker met de handtekeningen. Op een gegeven moment blijft één rijtje wel erg lang zo staan. Kennelijk houdt een meisje de boel op. Nayton ziet het al, het is een meisje bij Niall Horan. Het blijft duidelijk niet bij een handtekening en een foto. Ze wil meer... Opeens voelt Nayton zich niet zo lekker. De wereld wordt draaierig, de tijd lijkt langzamer te verstrijken.. Tegelijkertijd ziet hij tot zijn grote verbazing groene golven uit de ogen van Niall komen. Ze bereiken langzaam maar zeker het lichaam van het tegenoverstaande meisje. Daarna laat ze zichzelf zelfs helemaal gaan: ze springt over de tafel en probeert Niall te omhelzen. Maar dat laat de rij achter haar niet toe en grijpt in. "Hey hoho, zo kan ie wel weer!" Een paar meisjes weten haar weg te halen, maar ze is niet meer bij bewust-zijn. Dat maakt de rij enorm onrustig.
Terwijl de ambulance al snel onderweg is, maakt Nathalie zich meer zorgen om haar vriend.
"Wat is er aan de hand, voel je je nog wel goed? Je trilt ook helemaal."
"Ehhm, het gaat wel hoor. Maar ik zag iets heel geks, zag jij dat niet? Het was bij de rij daar, waar nu dat meisje flauw is gevallen."
"Ik zag het niet zo goed, maar het ziet er inderdaad niet zo rustig uit daar."
"Hoe kon je dat nou niet zien? Die groene golven uit Niall, hoe kon dat felle licht jouw ogen nou ontglippen?"
"Groene straling? Waar heb je het over?"
"Wacht, ik vraag even uit de mensen van de rij of zij het wel zagen. Dit kán geen verbeelding zijn geweest."
Nayton loopt de inmiddels rommelige rij in om wat rond te vragen.
"Heej zag jij die groene straling van daarnet? Heej zag jij..."
Maar niemand weet waar hij het over heeft. Er komen alleen maar ontkennende en onbegrip tonende antwoorden van terug. "Nee, waar heb je het over?" "Wát zeg je?" "Heh, waaaat?" "Rot op man, slik je pillen!"
Pillen. Uit deze antwoorden blijkt niet zozeer herkenning, maar... wacht eens even. Dat laatste antwoord is wel om even bij stil te staan. Nayton denkt na.
"Pillen.... pillen... ik heb altijd liever pepermunten... Tycho!!"
Als de wiedeweerga knijpt Nayton tussen de rij uit om Tycho op te zoeken. Ah, daar zit ie op de bank, net klaar met opruimen.
"Eej Tycho, volgens mij zijn jouw pepermunten niet helemaal goed."
"Pepermunten? Welke?"
"Die je me net aanbood. Die een nogal wonderlijke smaak hadden."
"Ehm... o die! Jaa ik weet niet precies wat voor dingetjes dat waren, maar het leken mij gewoon pepermunten. Ik zag het pakje op de grond liggen tijdens het opruimen. Heb er zelf ook al een genomen en voel me er wel lekker door."
"Nou ik juist niet. Wacht even hoor, ik zoek even een filmpje van een concert op met m'n slimtelefoon. Dan kan ik je misschien wat laten zien."
Nayton surft naar youtube om het meest recente filmpje van One Direction te zien. Kijken of Niall daar ook van die groene straling uitzendt.
"Dat hoef ik niet te zien hoor, 'k ben niet gay."
"Nee nee, maar wacht effe."
Maar er is niets bijzonders te zien. Misschien waren die groene golven van daarnet dan tóch een verbeelding. Of zou het pepermuntje al zijn uitgewerkt?
"Tycho, mag ik nog een pepermunt?"
"Ja hoor, je mag het hele pakje hebben, er zit toch niet veel meer in."
Nayton neemt nog een pepermunt in.
"Mm, deze smaakt lekkerder dan de vorige. Weet je wat, het pakje moet toch een keertje leeg."
De rest van de pepermunten hebben dezelfde bestemming: Nayton's maag. Intussen blijft hij kijken naar het filmpje om te kijken of er iets verandert. Even later ziet hij inderdaad weer groene straling. Deze keer niet alleen uit de ogen van Niall, maar ook uit die van de andere vier. Het ligt dus echt aan die wonderpillen.
"Wow Nayton jongen! Je raakt helemaal in trans!"
"Kijk, zie het niet? Die One Directioners stralen nu allemaal golven uit. Het podium en het publiek lijken wel een groen zwembad te worden!"
"Ik zie helemaal niks hoor."
"Dat kán niet. Je moet beter kijken!"
"Ik kijk volop naar jou mobielscherm, maar ik zie geen moer van wat je zegt, man!"
"Goed. 't Zal wel aan mij liggen. Ik ben lichtelijk gek."
Het blijft even stil. Dan zegt Tycho weer eens wat.
"Wat the heck, ongelooflijk! Dan kan dat maar 1 ding betekenen: jouw stofwisseling, zoals mijn biologieleraar dat vandaag noemde, die spacet als een gek door mijn pepermunten. Je krijgt er gewoon een extra zintuig bij. Wow, ik wou dat het bij mij ook werkte."
"Nooo never, hoe kunnen pepermunten nou zoiets met mij doen?"
"Ja je zei het net al. Je bent lichtelijk gek."
"Ollollol, hoe moet het nou met het concert van zometeen? Hoeveel straling moet er nu nog komen??"