PAUNAWA:
"Hindi lang ikaw ang manunulat sa mundo. Ang ano mang pagkakahawig ng tauhan, lugar at pangyayari sa totoong buhay ay hindi sinasadya ng manunulat. Ang mga nilalaman ng akdang ito ay pawang kathang- isip lamang. Kung hindi mo gusto ang iyong binabasa maaari mong lisanin ang pahinang ito. Maraming salamat po."
Ang Tadhana ni Narding 3
League Of Angels
Season 2
AiTeshi
Jan 28, 2020
Hinataw namin ang aming mga kamay na may pinag halong enerhiya sa dibdib ni Enki at tumagos ito sa kanyang likuran..
Binalot ng malakas na liwanag ang paligid sa saka sumabog..
Tumilapon ang aming katawan sa lupa..
Lumakas pa ang liwanag na lumukob sa buong kalangitan at kasabay nito ang tuluyang pagkawala ang aming mga kalasag..
Part 62: Ang Kataas taasang Ama
Tumilapon kami ni Irano sa batuhan, kapwa duguan at halos ubos na ang lakas. Ang pag sabog sa itaas ay gumuhit sa buong kalangitan at lumikha ito ng berdeng kulay na kumikinang kapag bumabagsak na parang mga butil na ulan. Bahagyang nakadilat ang aking mata, samantalang si Irano ay naka subsob nalang sa lupa.
Ilang sandali ring nag liliwanag sa buong paligid bago ito tuluyang mawala.
Mula sa malayong direksyon ay nakita kong tumatayo si Enki. Butas na ang kanyang buong katawan at ang kanyang sagradong anyo ay nawala na. Sumabog rin ang kanyang tungkod na nakatarak sa lupa.
Ang buong akala ko ay nagapi na namin ng tuluyan si Enki ngunit ngayon ay nakatayo pa ito bagamat tumutulo na ang dugo sa kanyang bibig. Mula sa kanyang kamay ay lumabas ang isang espadang luwad at nag tatakbo ito patungo sa amin ni Irano. "Hindi pa tapos Narding! Kukuhanin ko ang ulo ninyo ni Irano at iaalay ko sa kataas taasang ama!" ang wika niya.
Nakita ko siyang palapit sa amin kaya naman pilit kong iginalaw ang aking paralisadong paa at natitirang braso pero wala na ako halos enerhiya. Ni ang makapag salita ay hindi ko na rin nagawa.
Tumayo si Enki sa aking harapan at iniumang niya ang kanyang sandata saka ito pinakawalan sa ere paasinta sa ang aking leeg.
Nasa ganoong posisyon siya noong mag liwanag ang katawan namin ni Irano at dito ay lumabas nag espiritu ng dalawang lalaki. Sinalo nila ang espadang hawak ni Enki na sana ay babagsak sa akin.
Kung ilalarawan ang dalawang espiritung iyon, ang isa ay walang dudang si Rashida na balot ng gintong liwanag at ang isa naman ay isang lalaking halos kasing katawan rin Rashida, kasing tangkad, mahaba na asul ang buhok at may taingang palikpik. Nag liliwanag ng asul ang kanyang katawan at may mga bula pa sa paligid. Batid kong ang lalaking iyon ay si Baal. Ngayon ay nag harap harap na ang tatlong malalapit na mag kakapatid.
"Tama na Enki." ang wika ni Baal.
"Mga taksil. Itinakwil ninyo ang kalooban ng ating ama. Anong klase kayong mga anak." ang wika nito.
"Hindi namin itinakwil Enki, nag kataon lang na napamahal kami sa aming mga nilikha kaya't mas pinili namin na ipag tanggol ito. Noong mga bata tayo, parati mong sinasabi sa amin ni Baal na lumikha kami ng mga nilalang na naayon sa ating wangis dahil nais mong dumadami ang ating mga lahi. Habang nililikha ko ang mga planetang iyon ay parati kong inaalala ang mga bagay na itinuro at ipinag kaloob mo sa akin bilang nakakatanda kong kapatid. At maniwala ka man o sa hindi ay ikaw ang inspirasyon namin ni Baal para mahalin rin ang aming mga nilikha na katulad ng pag mamahal na ipinapakita mo sa amin noong tayo ay mga bata pa.
Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin malilimot ang araw na namili si Ama kung sino sa ating walo ang gagawing taga paslang at taga hukom ng kalawakan. Ang nais ni ama ay kami ay Baal ang maging taga paslang ngunit sinuway mo ito at hindi ka pumayag sa kanyang nais dahil ayaw mong madungisan ng dugo ang aming kamay. Kaya't sa halip na kami ang maging kriminal ay ikaw ang gumawa noon para sa amin. At sa halip na ipasa mo sa amin ang iyong abilidad sa pag patay ay ibinigay mo ito kina Senbon at Yukzi." ang wika ni Rashida
"Enki, huwag mong isipin na kalaban kami. Ikaw pa rin ang aming kapatid at kahit ano ang mangyari ay hinding hindi mag babago iyon. Kami ni Rashida, tayong tatlo ay mag kasama samang muli sa iisang paraiso. Pangako." ang wika ni Baal at dito marahan niyang inalalagyan ang kamay ni Enki para ibaba ang espada nito.
"Sinusunod ang kagustuhan ni ama. Ang kanyang utos ang mahalaga sa lahat. Kaya't galit ako sa inyong dalawa dahil hindi niyo sinunod ang aking kalooban." ang galit niyang sagot.
"Dahil ginusto naming maging masaya at maging malaya. Iyon ang mga bagay na pinangarap namin na kasama ka ngunit si Ama, masyado niyang binulag ang iyong isipan kaya hindi mo na nakita at naramdaman na ikaw ay nabuhay ng masaya." tugon ni Rashida.
"Hindi totoo ang mga sinasabi ninyo! Nilalason niyo ang aking isipan!" sigaw ni Enki.
"Hindi namin magagawa iyon! Enki, kailangan ka huling ngumiti? Kailan ka huling beses na naging masaya?!" tanong ni Baal.
Hindi naka sagot si Enki..
Maya maya ay nag wika siya "noong gumawa tayo ng maliit na bituin, noong sama sama tayong nag kulay ng kalangitan. Iyon lang ang natatandaan ko. Ngunit ang kaligayahan na iyon ay nawala dahil tumalikod kayo sa kalooban ni Ama!" ang sagot niya.
"Tumalikod kami hindi para iwan ka o kalabanin. Tumalikod kami sa kanyang kalooban dahil gusto naming mabuhay ng malaya." ang tugon ni Baal.
"At ngayon lahat tayo ay nabigo! Sina Senbon, Yukzi at Ugigi ay wala na rin! Tayo ay ang mga anak ng kataas taasang ama na bumigo sa kanya!" ang galit na sigaw nito.
"Hindi ko masasabing pag kabigo ang aking ginawang pag lisan o ang aking pag kamatay dahil ginawa ko ito para sa aking sariling kagustuhan. Masasabi lamang na bigo ang isang bagay kung hindi mo nakamtam ang kaligayahan na nais mo." wika ni Rashida.
"Hindi kami nabigo Enki, dahil hanggang ngayon ay nandito pa rin ang Earth at ang Sumerya (Dating pangalan ng Iranya, Araknia at Sarangia noon isang lupain palang ito at hindi pa nahahati sa tatlo). At ang papasalamat kami naging instrumento ang dalawang lalaking ito na ngayon ay nag aagaw buhay para lamang mapanatiling maayos ang aming nilikhang lupain." ang wika ni Baal.
"Oo nga't nakakalungkot na patay na sila Senbon at iba pa. Pero ang lahat ng ito ay parte lamang ng plano ni ama." ang tugon ni Rashida.
"Parte ng plano? Anong ibig mong sabihin?" pag tataka ni Enki.
"Lahat ng kanyang mga anak ay isinabak niya sa labanan. Oo nga't malakas tayo ngunit kung ang kalaban ay dalawa o tatlong nilalang na may katumbas na kalahati ng ating lakas ay tiyak na matatalo pa rin tayo. Parang sa isang pirasong kahoy, madali itong baliin kapag nag iisa, ngunit kapag nag kasama sama ay mahirap itong tibagin. Sa ating kalagayan ay isinabak tayo ni Ama sa labanan na nag iisa. Ito ay maituturing na pag papakamatay. Paano kung ang nakalaban nila Senbon ay nilalang na halos katumbas ng isang Diyos? O nilalang na may malakas ring kapangyarihan? Tiyak na ikasasawi niya iyon." ang wika ni Rashida.
"Tanggapin na natin na maraming nilikhang binhi si Ama, at ngayon ay hindi na niya tayo kailangan. Kaya ipinadala tayo sa misyon ng mag kakahiwalay." ang dagdag ni Baal.
Natahimik muli si Enki. "Ang sabi sa akin ni ama ay mayroon siyang nililikhang papalit sa aking mga kapatid."
"Mali, ang mga nilikha niya ay ang papalit sa atin." ang wika ni Baal.
"Kung ganoon, ang lahat ng ito ay misyon ng kamatayan. Ang ating kamatayan." ang bulong ni Enki at habang nasa ganoong posisyon sila ay bigla nalang ay isang maliwanag ba bagay ang sumibat sa kalangitan.
Bago pa nila mapansin, ang bagay na iyon ay isang mahabang mahabang sibat nakatugon sa kalangitan at ang talim ay sumaksak kay Enki.
Sumuka ng dugo si Enki..
At mula sa mahabang sibat na nakatugon sa kalangitan ay bumaba ang isang nilalang na may kakaibang kasuotan. Ang kanyang mukha ay may takip ngunit ang mata ay napaka amo at malamlam. Nag liliwanag ang kanyang katawan habang bumaba ang hagdan na lumabas mula sa itaas.
Buong lakas ini alis ni Enki ang sibat na nakatarak sa kanyang katawan at sumama pa ang kanyang lamang loob. Agad itong lumapit sa kataas taasang ama na bumaba mula sa kanyang harian gamit ang sagradong hagdan.
"Ama, bakit? Bakit mo ako pinarurusahan?" ang tanong ni Enki habang nakaluhod.
Hinawakan nito ang kanya mukha at nag wika. "Dahil tapos na ang inyong tungkulin."
Natahimik si Enki. "Ama, buong buhay ay nag lingkod ako ng tapat sa iyo. Kahit ang aking kaligayahan ay inisang tabi ko para pag lingkuran ka. Kung alam ko lang na gagamitin mo ako, sana ay lumisan nalang ako kasama ang aking mga kapatid." ang wika niya.
"Patawad kung inilihim ko sa iyo ang katotohanan tungkol sa iyong kapatid. Pero bago ka pumanaw ay kailangan mong malaman ang katotohanan na ako ang gumawa kay Gamal upang patayin si Rashida at ako rin ang nag lagay ng walang lunas na sakit kay Baal. Ang dalawang iyon ay hindi ko kailangan at nakakasagabal lamang sila sa aking plano." ang wika niya
Napa dakot sa batohan si Enki. Lumuha ito. "Amaaa! Bakit mo ito ginawaaa!!! Bakit?!!!!!" ang sigaw niya at dito ay umangat ang lupa sa paligid at inatake niya ang kataas taasang Diyos.
"Dahil hindi na kita kailangan. Nangangamba ako na baka dumating ang oras na pati ako ay kalabanin niyo katulad ng iyong ginagawa ngayon." ang sagot nito.
"Buong buhay ko ay inalay ko sa iyo! Nag sisisi ako amaaaa! Nag sisisi ako!!!" ang sigaw niya dito ay nag simula nang mabiyak ang lupa. Tumaas ang mga luwad at iginapos niya ang kataas taasang diyos.
Maya maya tumingin siya kina Rashida. "Umalis na kayo!" ang sigaw niya sabay kumpas ng kamay at lumabas ang isang portal. Binuhat ako ni Rashida at si Irano ay binuhat ni Baal.
"Sumama kana sa amin Enki! Paki usap!" ang sigaw ni Rashida..
"Hindi! Kailangan kong pigilan si Ama." ang wika niya sabay ngiti at binigkas ang isang katagang "patawad."
Ngumiti siya at itinulak ang mga kapatid sa portal..
Maya maya ay may bumagsak na lalaking nakaputi sa harapan ni Enki. Ang lalaki ay mula rin sa itaas.
Napatingin siya dito..
"Oras na para ikaw ay mag hapunan Pylo" ang wika ng ama.
Inalis ng lalaki ang kanyang hood at dito ay bumulaga sa kanya ang isang halimaw na may isang mata at malaki ang bibig. Sa isang iglap ay dinakot nito ang katawan ni Enki at kinain ito ng buo. Kitang kita ko kung paano sumabog ang dugo at lamang loob nito sa lupa habang nilulunok siya ng halimaw na iyon.
Sumara ang portal..
At dito ay hinigop kami nila Irano palayo sa bangungot ng labanan sa pagitan ng mga diyos. Niyakap ni Rashida ang aking duguang katawan at binigyan ako ng init.
Samantalang si Irano ay wala pa rin malay bagamat buhay ito, marahil ay naubusan lamang siya ng lakas..
"Tapos na ba?" ang tanong ko kay Rashida.
"Hindi pa Narding.. ang tunay na laban ay mag sisimula pa lamang." ang sagot niya habang kami ay tumatawid sa liwanag pabalik sa aming planeta.
End of Season 2