Hindi ko na siya kinibo pagkatapos noʼn. Hanggang makarating kami sa isang malaking siyudad, hindi ko siya pinansin. Isang beses siyang nagtanong kung bakit, pero hindi ko ito sinagot, ayokong makasakit, at ayokong masaktan din.
Nauuna akong maglakad sa kaniya. Ewan ko ba, feeling ko kasi maiiyak ako kung mauuna siya sa akin samantalang ako nakatingin sa likod niya. Sigurado akong magiging tuloy-tuloy ang daloy ng luha ko kapag ganoon ang mangyayari. Kaya sabi ko sa kaniya, diyan lang siya sa likod ko, huwag na huwag siyang pupunta sa harap ko.
We walked and walked until I felt that he hugged me at the back. He hugged me tightly that thereʼs no tomorrow..
“I don't know why are you ignoring me, but please, don't be like this. I want to show you two things tonight. Please, just tonight.” I sighed and wiped the single tear that fell on my cheeks. Humarap ako sa kaniya at niyakap siya ng napaka-higpit. “Iʼm sorry. Nag-iisip lang ako. Tara na? Saan ba tayo pupunta?” tanong ko. I swear to God that I will tell him my sickness in our last destination. I promise that to myself, kung layuan man niya ako, wala akong paki, ang importante, masabi ko sa kaniya lahat, dahil ako sa sarili ko, nahihirapan na rin akong magtago ng sikreto sa kaniya lalo na siya ang taong pinakamamahal ko.
Magkahawak-kamay kaming naglakad papunta sa isang bahay. Well, hindi talaga siya mukhang bahay, alam niyo 'yong tambayan ng mga kriminal sa movies? Ganito hitsura niya, mas matino nga lang ito, mas maayos, mas classy.
May kinausap siyang lalaki at binulungan ito. He introduced me to him as his girlfriend kaya hindi na ako umangal. Ayokong mapahiya siya sa kaibigan niya.
We entered inside and Iʼm shocked. Isa itong mini concert stadium and a band is performing in front.
An unbelievable concert of Twice but without Mina. I felt sad though because Mina wasn't here pero nangibabaw iyong saya. Saya kasi ‘yong mga iniidolo ko nandito, nagpeperform sa harapan ko. Sa sobrang tuwa ko ay nagtuluan ang luha ko. I hugged him tight and whispered, “Thank you so much. This is the best night of my life.” he smiled then claimed my lips. Damn, I really love this man, but sorry, I will leave you soon.
—
That concert was fun. Only chosen people was there so Iʼm lucky because I was able to watch their concert and see them performing in stage even though Mina wasn't there.
“Now, it's your turn to shine, baby.” Napatingin ako sa kaniya ng may pagtataka. Anoʼng ibig niyang sabihin?
I kept asking him but he is just laughing at me and ignoring my questions by kissing the tip of my nose. Hindi ako naiinis, medyo lang, pikunin pa man din ako. Pero itong lalaking 'to? Kagagalitan ko? Damn impossible.
Maya-maya pa ay nakarating kami sa isang street na puro streed food vendors, souvenir vendors and mini bands na tumutugtog.
Pumunta kami sa isang espasyo sa gitna. A two to three person can perform here, may dalawang malaking speakers, may upuan at microphone sa gitna. Sa harapan ng mga iyon ay mga upuan para sa mga taong gustong manood.
Nagulat ako nang pinaupo niya ako sa gitna. “What does it mean?” he kissed my left cheek before answering with a big smile on his face, “You're gonna perform the song that you want to sing for your parents. I love you so much, enjoy.” he sat on the seats—leaving me with a teary eyed. God, what did I do to deserve this kind of guy?
I closed my eyes and pull out the violin from its case. I prepared myself then started strumming the song that I want to sing for my parents, bago sila mamatay.
Never knew the girl that you once were
Or the boy that dad once was.
But I feel I do tonight.
Maybe its because
Travelin' through the years
At the speed of light.
Missing you mom and dad tonight.
So till I'm back in your arms again,
This words from my heart I sing,
I always imagine that I am with them, hugging me tightly in their arms. Halos gabi-gabi ko iyon napapaginipan noong bata ako. Pero sa pagpatak ng alas-quatro ng madaling araw, mawawala na ang panaginip kong iyon. Kaya napagdesisyunan ko na hinding-hindi na ako matutulog ng ganoong oras kasi gusto ko rin namang masanay na hindi makulong ang sarili ko sa panaginip na iyon, pero hinihiling ko na sana kahit ilang minuto lang maramdaman ko ang presensiya nila ngayon.
You gave me love
You gave me life
Helped me find my better side.
Made my heart
And you made my bones
Gave me strength to stand alone.
The first to cheer when I dared to fly
And when I fell the first to cry.
And if my dreams ever come true
It's all because of you.
All because of you.
Mom, Dad, thank you for raising me in a good way. Iʼm thankful that both of you are my parents, because if you weren't? I don't think I will be raised like this, lalo na may sakit ako. Thank you for taking care of me, thank you because you never left my side when I needed you the most, kahit ngayon, alam ko namang nasa tabi ko lang kayo, ang pinagkaiba lang, noon, buhay kayo, ngayon, kaluluwa niyo na lang ang pinakikiramdaman ko.
For every time that I didn't called.
Or even think of you at all
There were so many more I did,
And I thank God I was your Kid.
But now the hours go in late.
And these feelings just won't wait.
So i've just got to let you know
How much I love you so.
Sa lahat ng oras na may mga masasamang salita akong nasabi sa inyo noʼn dahil sa hindi niyo ako pinapayagang makapaglaro sa labas, Iʼm sorry dad and mom, wala pa kasi akong alam ng mga araw na iyon. Akala ko, ginagawa niyo lang iyon para hindi ako makalabas at makipag-halubilo sa iba. Until I heard auntieʼs story na lagi daw umiiyak si Mommy because she will heard me crying at my room kapag pinapagalitan niya ako. She wants to blame herself but my Dad will just let her sleep and when she wakes up, she will be okay and comes to my room then say sorry, then she will cook me some dishes that I love.
You gave me love
You gave me life
Helped me find my better side.
Made my heart
And you made my bones
Gave me strength to stand alone.
The first to cheer when I dared to fly
And when I fell the first to cry.
And if my dreams ever come true
It's all because of you.
All because of you.
Any good thing I do,
It's all because of you.
Itong mga bagay na mayroon ako ngayon, dahil sa inyo lahat ito. I want to you the happiness that you want for me. I won't waste my life na pinaghirapan niyo parehas—well, kapag kailangan na talaga. I love you so much, I hope you like it mom, dad.
I ended singing and playing the violin silently. I opened my eyes then I saw a bunch of people watching me with their amazed eyes. Minutes later, I heard a round of applause coming from them and some of the vendors near us.
I looked intently at Aaron. Heʼs smiling at me while holding his camera. I am speechless. I didn't think that he will reserve this area for me, to perform and to some people hear the song that I want to sing to my parents.
“Isa pa!”
“Ang galing mo tumugtog saka kumanta!”
“You deserved to be known in the music industry!”
They touched my heart. I didn't hear any negative feedbacks. “Salamat po sa inyo.” saad ko at nginitian sila. Lumapit ako kay Aaron at binigyan siya ng napakahigpit na yakap. “Thank you, I appreciated it so much.” he hugged me back then whispered something into my ears, “Last destination, baby.” I sighed, in that last destination, aamin na ako, sa sakit ko, sa nararamdaman ko, tapos lalayo na ako.
Nagpaalam kami sa mga nanonood matapos nilang humingi ng picture and autographs saʼkin. Ewan ko kung bakit nila hinihingi 'yong pirma ko, wala namang espesyal doon, ayos pa ‘yong larawan dahil kahit papaano makekeep nila iyon, pero bakit may autographs pa? Hayst.
Sumakay kami sa kotse niya, oo, may kotse siya dito! Sabi niya ay may bahay rin daw sila malapit dito kaya naman naisipan niyang ipadala ang kotse niya in case of emergency daw. I checked my wristwatch and it is already 1 in the morning. Alas quatro pa man din ang curfew ko, sana umabot.
Dumating kami sa isang liblib na isla. Nagtaka ako nang makitang may mga paths doon. There are arrows and hearts on our way. Tiningnan ko ang lapag at nakita kong may mga rose petals doon. We continued walking then I saw my name on the sand. “Ashley Nicole...” it is like a 3D sand art. Wala pang nakakagawa sa akin ng ganito. Maliban sa kaniya, sa taong mahal na mahal na mahal ko.
Tumakbo ako sa kaniya at niyakap siya. Wala akong paki kung ilang beses ko na siyang nayakap, dahil deserve niya.
“Hindi ko alam kung ano ang ginawa ko para madeserve kita ng ganito, but I want you to know that I love you so much. I appreciate this all. Thank you..” tuluyang pag-amin ko, dahil pagbalik-baliktarin ko man ang mundo, hindi ko na mapipigilan na hindi umamin sa kaniya.
Ramdam ko ang paninigas ng katawan niya na para bang nabigla sa sinabi ko. Marahan niyang ikinalas ang pagkakayapos ko sa kaniya at tumingin sa akin st sinasabi ng kaniyamg mata na para bang hindi kapani-paniwala ang sinabi ko.
“A-ano?” natawa ko sa reaksyon niya. Sobrang gulat na gulat kasi siya.
“Adik ka. Yes, I am serious. I love you, Aaron!” muntik na akong mapasigaw dahil sa sobrang tuwa na aking nararamdaman.
“Fuck.” napamura siya at umikot-ikot habang nakahawak sa batok niya. Diyos ko po, baka mamatay na ako sa kakatawa dito, eh.
“Damn it baby, bakit ngayon mo lang sinabi, huh? Oh God.” he carried me then kissed me in the lips. I hugged him then say the magic two words to him.
“Mahal kita.”
He kissed me sweetly and slowly. I smiled while he is kissing me. I hope it will last forever.
But it will not.
Ako na ang tumapos ng halik. Laking gulat ko nang lumuhod siya sa harap ko. Kasabay noʼn ay ang pag bukas ng ibaʼt-ibang kulay ng ilaw at pagbagsak ng mga papel sa kanyang likod na may katagang, “Can I court you?” umiling ako. As much as I want you to court me, hindi ako aabot.
“Iʼll be your girlfriend.” pahabol ko dahil akma na siyang tatayo. Gusto ko rin namang magpaligaw, pero baka kapag ginawa ko iyon, hindi na dumating ‘yong panahon na sasagutin ko siya ng ‘ooʼ.
Tumayo siya at hindi makapaniwala sa sinabi ko. I know na sobrang shocked siya sa magkasunod na pangyayari. Ikaw ba naman magconfess sa'yo ‘yong taong mahal mo na mahal ka din niya tapos sa halip na magpaligaw siya sa'yo sinagot ka kaagad, hindi ka ba magugulat?
We laughed and shared a kiss together. Lumapit kami sa dagat dahil mayroong romantic dinner na hinanda si Aaron para sa aming dalawa. Hindi ko na ieexplain kung anong hitsura, pero kung ano ang hitsura ng mga romantic dinner sa mga palabas, ganoon din ito.
Pagkatapos naming kumain ay naglatag siya ng kumot sa buhanginan at doon kami humiga habang pinapanood ang mga bituin sa kalangitan.
Maya-maya ay may mga fireworks na nagsilabasan sa kalangitan. Maganda, oo maganda dahil puro paborito kong kulay ang nakikita ko, pero bakit parang nagliliwanag na?
Kinakabahan kong tinawag si Aaron.
“A-anong oras na?” he checked his watch and when he told me the time, it feels like the world stop revolving.
“4:30 in the morning. Why?” agad agad akong tumayo at tumakbo nang tumakbo. Ramdam ko na ang unti-unting pagliwanag ng paligid.
Hindi, hindi ako pwedeng masinagan ng araw!
“Ashley! Why are you running so fast!? Wait for me!” rinig ko ang sigaw niya pero hindi ako pwedeng huminto! Sobrang layo pa namin sa bahay at sa isang oras na pag-biyahe namin ay maaari nang lumabas ang haring araw!
I hopped in his car then asked him to drive fast and bring me home, now. He started the engine then started driving but he is still asking me. “What the hell is going on?” I know that he is frustrated by now. Hindi ko siya sinasagot, ayoko, hindi pwede. Dahil once na sinagot ko siya, babagal siya sa pagmamaneho at mas magtatagal pa kami bago ako makauwi.
“Don't ask. Malalaman mo din. Bilisan mo na lang, please.” I pleaded him. I heard his sigh then drove faster. I checked my phone then I saw my aunt's messages to me, kahit messages ni Crisel ay nandito. Damn, Iʼm doomed.
Tumingin ako sa bintana at laking gulat ko nang sumikat na ang araw. Konti na lang ay masisinagan na ang balat ko ng araw. Kaya naman lumipat ako sa backseat at doon humiga. Nagtataka siyang tumingin sa akin pero hindi na rin siya nagtanong pa.
Nang makita ko na ang bahay namin ay lumabas na ako ng kotse kahit pa hindi pa ito humihinto. I ran fast but then I felt a sudden heat in my left arm.
It's done.
It will get through my brain, then, I will die.
Damn.
Pumasok ako sa loob ng bahay at ini-lock ito.
I'm sorry, Aaron.
SOMEONE'S POINT OF VIEW
“Crisel? What the hell is happening with her?” he asked, nandito pa rin pala siya.
Pero bakit hindi niya alam ang nangyayari kay Ashley? Hindi pa niya ba sinasabi sa kaniya?
Wala akong balak pansinin siya dahil ayokong pangunahan si Ashley pero hinawakan niya nang mahigpit ang braso ko. Iʼm sorry Ashley, but he deserves to know it.
Inalis ko muna ang pagkakahawak niya sa kamay ko at tinitigan siyang mabuti, “She has XP Sun Disease. Hindi siya pwedeng masinagan ng araw. That's all I can say. Talk to her when she is already okay.” then I entered Ashley's house. Her aunt told me that she's upstairs, and she don't want to go down.
Inakyat ko siya doon at nakita kong namumutla na siya.
“Cris, I'm gonna die soon.”
—
Thrice a week siyang nasa ospital para sa medicine at vitamins niya, but still, no improvement. Marami siyang therapies at treatment na pinagdaanan pero wala pa rin talaga, day by day, mas lalo lang lumalala ang sakit niya.
Nandito ako sa bahay nila ngayon. Napag-isipan ng tita niya na i-uwi na siya tutal wala namang, nangyayari sa mga check-up and treatments niya. Natatakot siya na baka mas mapahamak lang si Ashley sa mga way ng panggagamot sa kaniya dahil una sa lahat,
Wala namang gamot sa Xeroderma Pigmentosum.
Kagabi pa siya nai-uwi at ako naman ay kakabisita lang sa bahay nila. I decided to buy a BT21 merchandise para kahit papaano ay sumaya siya. I asked her aunt if nasa taas ba siya and when she said yes, agad akong umakyat sa kwarto niya.
I saw her sitting in her bed and strumming her guitar while tears were flowing down on her cheeks.
“Ayoko pang mamatay, Cris, gusto ko pang makasama siya,” saad niya habang umiiyak. I caressed her cheeks. May ipinapahiwatig siya saʼkin. Though alam ko naman na ayoko siyang mawala, hindi ko maitatanggi ang katotohanang mamamatay rin siya soon, dahil hindi makakapagsinungaling ang sakit niya.
“Sshhh, what do you want?” I asked. I hugged her tightly dahil ako rin mismo, naiiyak na, seeing my bestfriend cry and saying that she will die, sino bang hindi masasaktan at iiyak?
“I... I want to talk to him today... And... I want to.. Spend my day time tomorrow with him...” nanlaki ang mata ko at saka naglabas ng sandamakmak na luha. If she spend her day time tomorrow with him, mamamatay siya kaagad dahil buong katawan niya masisinagan ng araw.
Tinanggal ko ang kamay ko sa pagkakayakap ko sa kaniya at hinarap siya. “Are you sure?” she nodded. I kissed her cheeks then closed my eyes before I say those hurtful words for me, “Then I will settle up your meet up for tomorrow morning then I will tell it to Tita. I will also tell him to come heres today, okay? You rest first..” she smiled widely and ever since that incident happened, that was her most true and confident smile ever.
I sighed then close the door.
I think it will be the goodbye, my sister.
ASHLEYʼS POV AGAIN
Today is the day! Kahit medyo namumutla ako ay nagprepare ako ng surprise kay Aaron. I decided na sa seaside ko iprepare iyon with the help of Crisel. Sabi kasi niya kahapon noong nakapag-usap na kami ay stay lang muna siya sa bahay nila ng 8-9 AM dahil may tatapusin daw siya. Then after no'n ay didiretso na lang siya sa beach.
I prepared a a fake wedding. Weird, right? I want a fake wedding for the both of us. Why fake? Ayokong magmadali at isa pa, ayokong matali siya sa akin dahil mamamatay rin naman ako.
Actually, si Crisel ang nag-ayos ng fake wedding namin pero ako ang naka-isip at nagdesign ng lahat ng iyon. I also prepared a scrapbook too kaya wala akong time para maayos iyong venue noon.
Nagluto din si Auntie ng mga pagkain for the both of us. She even reserved the whole damn beach for us. And I thanked her for that.
Nakarating na kami sa seaside. Pinagbuksan ako ni Crisel. Lumabas ako at tinanggal ang hoodie ko. Dinama ko ang init ng araw sa balat ko dahil ito ang unang beses na mararamdaman ko ito.
Masarap pala sa pakiramdam na mararamdaman mo iyong init.
And at the same time masakit dahil ito 'yong rason kung bakit maaga akong mawawala sa mundo.
Nakita ko ang takas na luha mula sa mata ng kaibigan ko. I hugged her and kisses her on her cheeks. I will miss you, Sel, thank you for being there for me.
“Did you texted him already?” she nodded. She looked at my outfit then took a picture of me.
I'm wearing a white dress that is two inch above the knee then white sandals. My hair is in one braid style and I have a light make-up.
Nag-hintay pa kami doon habang kumukuha nang litrato nang mag-text si Aaron kay Crisel.
“Heʼs here.” I smiled. Thank God, nanghihina na rin kasi ang katawan ko dahil kahit maaga pa lang ay sobrang tirik na ng araw. At dahil hindi naman pwede ang katawan ko doon, sobrang nanghihina na ako.
At saka bakit ganoon? Pakiramdam ko ay may hindi magandang mangyayari.
Isinantabi ko ang pakiramdam na iyon at nagsalita.
“Sige, sasalubungin ko na siya doon.” she nodded then I walked at the entrance. I saw him with his friends, I guess? I walked silently until I heard their conversation.
“Oy pare, 'yong 10K ko ah, sobrang hirap ng deal mo sa'kin. Imagine, I need to put an effort and pretend that I am in love with a girl that is suffering from a disease just to get your sister? God.”
“Of course, kailangan mo siyang pag hirapan. Basta aminin mo sa harap niya. We will wait here.”
“Tangina, baka hindi nga ako magtagal doon.”
Then he walked and his friends left.
Naramdaman ko ang dahan-dahang pagtigil ng tibok ng puso ko.
Wala akong maramdaman kunʼdi sakit at panghihina ng katawan.
My eyes are getting blurry.
Tears are starting to fill my eyes.
Iʼm in so much pain.
And it killed me, physically and emotionally.
Bumagsak ang katawan ko at unti-unting pumikit ang mga mata ko, senyales na tapos na ang oras ko.
Pustahan lang naman pala.
Aaron...
Why did you kill me?