To Love Again – cHappy twenty-four
LESTER's pov
"What! An accident?!" I shifted my car into reverse gear and sped back to St. Louis Medical Hospital. Drat!
<"Hurry up, Les. Alam kong kababalik mo lang ng bansa but this one's important.">
"I know, Freed. In fact, kagagaling ko lang dun to check our hospital. Kung alam ko lang na babalik ako—"
I heard him laugh. <"Man! Alam ko na kung san ka pupunta. You were always checking her everytime you're here in the Philippines. You can do it later. Papunta na rin ako. I'll see you there.">
"Great." I said then hung up the phone.
After I parked my car, dumiretso na agad ako ng Emergency Department. Maliban sa nagkakagulong mga reporters sa labas, napansin kong nakatulala lang 'yung ibang babae sa palibot ng kinahihigaan niya. Iiling-iling na lang na pumunta ko dun. Wala pa sila Tita. Mukhang ako ang nauna dito ah.
"Doc Louis! Akala ko po naka-alis na kayo!" ngumiti lang ako dun sa nurse. Hindi pa ko ganun ka pamilyar sa mga tao dito.
Binalingan ko 'yung doctor na nag-aasikaso sakanya. "How's he?"
She turned to me. "He broke his arm—Oh! Doc, I thought you left already." Binaba niya 'yung stethoscope niya. Hindi ko siya masisisi. Kanina lang magka-usap kami sa meeting at siya pa nga ang naghatid sakin palabas.
"Anyway, hindi gaanong kalala ang kalagayan niya. Hinihintay na lang namin 'yung x-ray to know kung may nabaling buto sa hita niya."
"Thanks, Doc Montaner."
"No problem. Kakilala mo?"
"Yeah, he's my friend."
Her jaw dropped. "Arwill Alvarez is your friend? Wow. Hindi na ko magtataka." H-in-ead to foot niya ko. "With your looks."
I chuckled. "Doktora naman." Natawa din siya.
"I'll leave the rest to you dahil kaibigan mo naman siya." Nilibot niya 'yung paningin niya. "Brida, wake up! Stop idling people! Work! Work! Work!"
Parang nagising naman lahat ng mga babae dun at nagresume na sa kanya-kanyang ginagawa. Natawa na lang ako. No wonder, kinuha siyang acting director ni Dad.
Binigay niya sakin 'yung doctor's robe ko. "Magtrabaho ka na rin para hindi masayang ang pagpunta mo dito."
"Ang daya mo talaga Doc."
She just laughed at me at tumalikod na. Nakita kong may kinawayan siya sa 'di kalayuan at sinundan ko ng tingin kung sino.
A woman. Not just a woman but a familiar one.
_____________
LAUREN's pov
"Syet! Ang gwapo niya sa personal grabe!"
"Ang swerte nina Liza, nahawakan siya! Aaaaahhh! Grabe! Sana sa Emergency Department na lang ako nalipat!"
"Kainggit! Gusto ko rin siyang makita!"
"Lau! Samahan mo naman kami sa kabaliwan dito!"
Natawa na lang ako. "Bat ko kayo sasamahan eh mga baliw nga kayo?"
"You're so madaya!"
"Sino bang pinag-uusapan niyo?"
"'Yung gwapong F1 racer na nasa bansa ngayon! 'Yung model ng Guess at nag-, uumapaw ang sex appeal. Ugh! Grabe talaga, Lau! Pag nakita mo siya, I swear! Mababaliw ka!"
I rolled my eyes. Men. Sakit lang sila ng ulo. "Haynaku, bahala nga kayo."
"Napa-KJ neto!" siniko ako ni Mea. "Siguro sanay ka ng makakita ng mga ganung lalaki sa Canada kaya nagsawa ka na?"
"Grabe ka naman. Pag-aaral ang inatupag ko dun hindi ang lumandi."
"Tatanda ka niyan ng losyang, hmp!" nag-walk out si Liza.
"Ayan nagalit."
"Si Doc Darren lang ang katapat niyan. Alam mo naman."
"Ah, oo nga pala." At humagikgik si Mea sa tabi ko.
Maya-maya, narinig namin ang mga pangalan namin na pine-page. Nagkahiwalay kami. Sa operating department kasi ako pinatawag. Napadaan ako sa ED at sumulyap. Sino ba 'yung lalaking pinagkakaguluhan nina Mea?
"Hey, Lauren!"
Nilingon ko 'yung tumawag sakin. "Tita Van." Bati ko. "Tapos na po 'yung meeting niyo sa anak ng may-ari ng ospital?"
"Yeah, kanina pa." inakbayan niya ko. "Gusto mong ipakilala kita sa gwapong lalaking inasikaso ko kanina?"
Napahiwalay ako bigla. "Tita ah, ano na naman 'yan?"
"What?" inosente niyang tanong. "Gusto ko lang naman na magkaboyfriend ka na. You're not getting any younger."
"I'm just twenty-four. What's wrong with that? I'm fine, Tita."
Nag-sad face siya. "Hay, sana katulad mo si Vernice."
Si Vernice ang anak niya. Magkasing-edad lang kami. She's an international model at kaliwa't-kanan ang nababalitaang boyfriend niya. Kaya siguro hindi mapakali 'tong si Tita.
"So, mas gusto niyong kaliwa't kanan ang boyfriend ko?"
"Oo!"
"Grabe naman!"
"Kesa wala kang bf. At least..."
Alam kong babanat na naman siya ng green jokes kaya nilayasan ko na siya. Rinig na rinig ko 'yung halakhak niya kaya iiling-iling na lang akong nagtungo sa OR.
___________
Masayang lumabas ako ng OR at nag-unat. Grabe, inabutan kami ng sikat ng araw. Mabuti na lang at kumain ako ng marami. Kung sa Emergency Dept., magpapanic ka; Sa Operating Dept., kakabahan ka.
"Good job, guys. Good job." Nakangiting bati ni Doc Darren. Kinikilig naman na nagsi-alisan ang mga nurses at doctor. He turned to me an his smiled got wider. "Let's get our lunch."
"Ok." Nakangiti kong sabi sakanya. Hinawakan niya ang kamay ko at sabay kaming nagtungo sa cafeteria ng ospital na 'to.
Pina-upo niya ko at siya na ang nag-order ng pagkain. Alam niya na kung anong gusto ko kaya pinabayaan ko na siya. Habang naghihintay, narinig kong p-in-age ang pangalan niya. "Wait here. I'll get back." Tumango ako. Nakita kong halos mabali ang leeg ng mga tao sa kakasunod sakanya ng tingin.
Well, hindi ko sila masisisi. Talaga namang gwapo 'yang si Darren. Straight black hair, matangos ang ilong, maputi at makinis ang balat, mapungay ang mata at maganda ang katawan. Bakat sa suot niyang light green na polo na pinatungan ng doctor's robe. He looks like an angel.
Maya-maya pa, nakatanggap ako ng text galling sakanya. Una na daw akong kumain and so I obliged. Gutom na gutom na rin naman ako xD
Natigil lang ako sa pagkain nang makarinig ako ng bulung-bulungan sa katabing table ko.
"Gwaping nila ah."
"Model din kaya ang mga 'yan?"
"Tara, pa-picture tayo!"
"'Yung isa jan artista!"
"Nasaan?!"
"Ayun oh! Si Ash 'yun 'di ba? Takte! Sobrang gwapo sa personal!"
Muntik na kong mabilaukan kaya naman naghanap ako ng tubig! Poknat! Wala pa lang tubig sa table namin! Nakalimutan ni Darren.
Dali-dali akong nagpunta sa water dispenser at saka nagsalin at uminom. Kumalman na ko pero nararamdaman ko pa rin 'yung gasgas sa lalamunan ko.
"Lauren?"
Sandaling napigil ko ang hininga nang marinig ang pangalan ko. Patay. Nakita nila ko.
"Ikaw 'yan 'di ba?"
Saglit kong kinalma ang sarili ko. Hindi ko pa naman nakita kung ilan sila dito. Hindi ko nakita kung kasama ba nila si—
Humarap ako sakanila at napangiti. "Hi sa inyo." Bahagya akong kumaway. Sino ba naming hindi makakapuna sakanila. They're wearing business suits na lalong nagpa-angat ng kagwapuhan nila.
Napatitig lang sila sakin. Inisa-isa ko sila. Si Ash, Lester, Zaion at Freed. Kulang ng tatlo. I secretly sighed. Wala siya. 'Buti naman.
ZAION: Is that really you? Wow. I almost didn't recognize you.
FREED: Yeah. Mas lalo ka kasing gumanda—Ouch! What the hell, Les!
Ngumiti lang si Lester. "Hey, Doc." Bati ko sakanya. Naks! Doktor na siya! Bigatin na! "For good na ba, kaya ka nandito?"
"Nah, marami pa kong naiwan sa Germany. But I'll settle here once na natapos ko na 'yun."
Tumango-tango ko. "Mga bigating tao na pala ang nasa harap ko ngayon. Share your blessings naman."
"Sure." Said Ash. Medyo napatanga pa ko kasi artista na siya. Hindi talaga ko makapaniwala na kaharap ko lang ang isa sa pinakasikat na tao sa bansa.
"Pa-autograph."
He groaned. "Ang lupet mo. But we're glad you're ok. Hindi ka na kasi nagpakita after nung..."
Huminga ko ng malalim. "Yeah. I'm sorry. Marami lang nangyari. Ahm... bakit nga pala kayo nandito?"
"Si A—"
"May binisita lang kaming kaibigan." Agad na sabi ni Lester. "Nadisgrasya kasi siya kagabi kaya dinalaw namin siya dito."
"Talaga?" tumango-tango ako. "Siya siguro 'yung lalaking pinagkaka-guluhan ng mga katrabaho ko. 'Yung model daw ng Guess?"
FREED: Hindi ka nanunuod ng balita?
Umiling ako. "Nasa operating room ako kanina kaya hindi ko alam ang ngyari. Sino ba?"
Sasagot na sana si Zaion nang mamataan ko si Darren na humahangos papunta sakin. "Hey, are you alright?" hinawakan niya ko sa magkabilang balikat at chineck. Tapos sinamaan niya ng tingin sila Freed na masama rin ang tingin sakanya.
Huh?
Hinawakan ko sa kamay si Darren at ibinaling ang mukha sakin. "It's ok. Kilala ko sila."
Tumango siya at in-acknowledge si Lester. "Sorry. I tend to overreact sometimes." Hinging paumanhin niya.
"Ok lang, pare." Kinilabutan ako sa tono ng pananalita ni Zaion. Tapos tumingin siya sa kamay naming dalawa ni Darren.
"We'll just see you again next time, Lau."
"Yeah. I'm glad we've met again, guys."
Ngumiti sila sakin. Si Lester kunot-noo lang na nakatingin sa kamay namin. Alam ko kung anong iniisip niya at hindi ko na tinama.
Hindi ko kailangang magpaliwanag sakanila. Tapos na ang nangyari noon. Wala na kaming communication. Nakalimutan ko na rin ang nangyari. Ang mahalaga ay ang ngayon.
I heard Darren sighed. "Pinag-alala mo ko. Alam mo namang—"
"Kilala ko sila. 'Wag ka ng mag-alala. Harmless ang mga 'yun." I laughed but he just stared at me. "Ok-ok. Sorry na po." Nag-lean ako sakanya. Konting lambing lang sa taong 'to ok na.
"Let's eat. Nagpabili ako ng paborito mong dessert."
I clapped my hands. "Yey!"
Natawa siya. "Para ka talagang bata."
"But you love me." I winked at him.
"Stop flirting at me, woman! Baka hindi ako makapagpigil dito."
Humalaklak lang ako. I just love this guy. Kuntento na ko sa ganito.
In the past few years, I rebuilt my self as a strong woman. As strong as my young self. Kinukkop, pinag-aral, pinalaki ng mabuti at inalagaan na parang isang pamilya. Sobrang nagpapasalamat ako kay Lola Theresa sa pagbibigay ng pangalawang buhay sakin. Kung hindi dahil sakanya, sumuko na ko. Kay Tita Van na sobrang saying kasama. Parang teenager lang siya kung kumilos but she's almost 40. Almost. And she's still look young.
At syempre sa kapatid ko. "Hi Ate." Umupo siya sa table namin. "Good morning Kuya Darren." Magalang na bati ng kapatid ko.
"Papasok ka na?"
Tumango siya. "Paki sabi kay Vernice, hindi ko siya imi-meet mamaya."
"Bakit hindi ikaw?"
"Because she's annoying. Ikaw na lang ang sumamang maglunch. I'll text you the address. Sige." Tapos umalis na siya.
Tumayo na rin ako. "Hatid na kita. Uuwi ka na 'di ba?"
"Oo. Pero pupunta muna ko kay Tita Van para magpaalam."
"Alright. I'll wait here. Bilisan mo. Hindi dapat pinaghihintay ang dessert."
"Ok!"
Tapos tumakbo na ko at nagtungo sa office ni Tita Van. Tamang-tama at palabas na siya. "Tita, alis na po ako."
"Oh! Sure! Ingat ka sa pag-uwi. Teka, kasama mo ba si Darren?"
Tumango ako. "Opo. Kahit naman tumanggi ako magpupumilit pa rin 'yun."
Natawa siya. "Sige, sige. Mag-iingat kayo ah!" hinalikan niya ko sa pisngi at saka nagpaalam.