To Love Again [TSCM series 2]

To Love Again - cHappy sixteen

 

To Love Again – cHappy sixteen

 

LAUREN’s pov

Nagising ako na sobrang bigat ng pakiramdam. Ang sakit ng katawan ko parang ayoko pang bumangon. Inuna kong galawin ang daliri ko. Pinilit kong gumising kasi marami pa kong  gagawin at hindi pwedeng petiks lang. Dadaanan ko pa si Nikko, makikipagkita pa ko kay Andrei, may part-time job pa ko.

Minulat ko ‘yung mata ko at una kong nabungaran ang isang malaking chandelier sa gitna ng isang dirty white na kisame. Bakit may ganito sa kwarto ko? I blink. Teka, kwarto ko nga ba ‘to?

Paggalaw ko ng katawan ko nagulat ako sa sobrang lambot. Halos lumubog ‘yung buong katawan ko sa sobrang lambot.

Confirm, wala ko sa kwarto ko.

Napapikit ako at nag-isip. Bakit hindi ko magawang magpanic? Ano bang nangyari bago ko nakatulog?

As if on cue, bumukas ‘yung pinto at bumungad doon ang isang lalaking naka-blue sando at shorts na pambahay.

Napalunok ako.

“Gising ka na pala.” Biglang ngiti niya pagkakita sakin. Lumapit siya sa kama at umupo sa gilid ko. “Masama pa pakiramdam mo?”

Hindi ako nakapagsalita sa sobrang shock. Paano ko nakarating sa kwarto niya? Ano ba talagang nangyari?

“Nahimatay ka kaya dinala kita dito sa bahay.”

“B-bahay mo?”

“Namin.” He shrugs. “Kumain ka muna bago matulog ulit.”

“Ah.” Lumunok ulit ako. Tuyo na ang lalamunan ko. Ilang oras ba kong tulog? “Hindi na. Aalis na ko.” Bumangon ako at bumaba ko sa kabilang banda ng kama niya. Paglabas ng mga paa ko mula sa kumot, bumungad sakin ang maputi kong legs. Saka ko lang napagtanto na naka-oversized-tshirt ako at maiksing shorts.

“S-sinong nagbihis sakin?!” oh my ghad! May nangyari ba samin?! Bakit iba na ‘yung damit ko?

“Si Lee. You have my shirt, the shorts came from Lee.” Tumayo siya at lumapit sakin ng nakahalukipkip. “You don’t remember anything?”

Nag-isip ako. Bago ako himatayin, ano nga bang nangyari?

“I love you.” He place a featherlight kiss in my lips. “I love you, Lauren.”

Napa-blink ako ng sunod-sunod. ‘Yun ba talaga ‘yung nangyari? Hindi ba ko naghahallucinate lang nun?

Napalunok ako. “S-sinabi mo ba talaga ‘yun?”

Alam niya kung anong tinutukoy ko. Napa-iwas siya ng tingin sakin at nagblush.

Seriously?! Arwill Andrei Alvarez is blushing?! Unbelievable!

Tumayo ako sa kama at lumapit sakanya. Ang lambot din ng carpet niya. Lahat malambot. Ano pa kayang malambot? Hmmm...

I smile.

“Natatandaan ko na. Sorry kung ‘di ako nakasagot kaagad. Ito na pala ‘yung sagot ko.” tumingkayad ako at mabilis na hinalikan ang mga labi niya. I knew it! Pati labi niya ang lambot!

Nanlaki ang mga mata niyang nakatingin lang sakin but I can see the amusement in his eyes.

“Mahal din kita, Triple A.” kinurot ko ‘yung pisngi niya. Waaaah! Ang lambot din!

“Minahal na pala kita sa maikling panahon natin bilang fourth year students. Iba ka sa mga lalaking nanghihingi sakin ng advice dahil alam kong seryoso kang gagawin mo ‘yon. Nalulungkot ako sa tuwing may nakikipagbreak sa’yo dahil hindi nila alam kung ano ang pinakawalan nila. Minahal kita hindi dahil gusto kong talunin si Jean, minahal kita dahil ikaw ‘yan. Ikaw si Arwill. At sabi ko sarili ko, kapag naging akin ka, hindi ako gagaya sa mga ex mo. Dahil ikaw ‘yung tipo ng lalaking hindi dapat sinasayang. Mahal—“