Chapter 36- Death
Written by yeexizx
Charlie's POV
Nag-teleport na ako papunta sa kinaroroonan ng pagsabog at sigaw ng isang babae. Nagulat ako sa nakita ko, isang babaeng duguan na malapit sa'ming mga Royalties- isa sa mga Royalties.
Si Yannie!
"Yannie, anong nangyari dito!?" pasigaw na tanong ko kay Yannie habang nangingilid ang luha ko, bumuhos naman ang iyak nito habang akay-akay ko siya sa'king braso.
"Y-Yan-" tatanungin ko na sana muli kung anong nangyari nang putulin niya ako.
"Pasensya ka na... Napag-initan kita noong nakaraang araw, nag-imbento ng k'wento si Shakira! I-Ipinalabas niyang hinalikan at inakit mo si Marky- ang lalaking mahal ko!" aniya, kasabay nu'n ang malakas na pagbuhos ng luha niya.
Duguan kana't lahat, deretso pa rin ang pananalita mo.
"N-Ngunit napag-alaman kong hindi siya ang nawawalang p-prinsesa! Isa siya sa mga prinsesa ng D-Darkenians Kingdom, pasensya ka na..." namimiyok nitong sambit habang tumutulo ang luha, pinunasan ko naman 'yon gamit ang kamay ko.
"Fuck! 'Wag mo muna alalahanin 'yon, alahahanin mo kung paano kita mapapagaling. Simula't sapul, kahit hindi ka humingi ng tawad, napatawad na kita." natataranta kong usal.
Hinawakan ko naman ang may saksak niyang sugat, ngunit pinigilan niya ako at inilayo ang kanang kamay ko. Napakunot-noo na lamang ako.
Mahigpit niya namang hinawakan ang braso ko. "H-Huwag mo nang gawin ang bagay na 'yan, alam ko namang hanggang dito na lamang ako... Pakisabi sa'king pinakamamahal na si Marky na lubos ko siyang minamahal higit pa sa buhay k-ko... Palagi siyang mag-iingat... Narinig ko si Charlotte at ang isang kawal ng mga D-Darkenians na may nag-aabang sa Kweba ng De Los Syete na higit pa sa limangpung kawal... Sana'y maging ligtas kayo..."
"Hindi! Papagalingin kita! Hindi ka p'wedeng mamatay!"
"A-Alam kong i-ikaw ang prinsesa..." nauutal niyang saad na nagpagulat sa'kin.
"A-Ano? P-Paano!?" nauutal kong tanong rito.
"Narinig ko lahat k-kanina... Mag-iingat ka, a-alam ni Shakira na ikaw ang n-nawawalang p-prinsesa..."
"Sinong gumawa n'yan sa'yo!?"
"Ang mga Darkenians, kasama si Shakira..." tipid nitong sagot.
"Pagbabayaran niya 'to! Shit!"
Sumuka naman siya ng dugo. "Paalam, Prinsesa Charlotte." huling katagang binitawan niya bago niya ipinikit ang kanyang mga mata.
"Paalam, Y-Yannie... Bubuhayin kita, bubuhayin kita sa tamang panahon. Pangako..."
Nakita ko naman ang madaming kawal ng Darkenians na nagtipon-tipon papalapit sa'kin. Nanggigil kaagad ako nang makita sila, nagsilabasan ang mga ugat sa leeg ko. Tumingkad lalo ang kulay ng mata ko. Sa sobrang galit ko, pinasabog ko silang lahat. Halos siyamnapu't Darkenians ang naging abo.
Lumapit ako kay Yannie, hinaplos-haplos ko ang buhok niya. May galit pa din ang mga mata ko. Ngunit, kailangang huwag ako magpadala sa emosyon ko.
"What the fuck happened here!?" pasigaw na tanong ni Divina, kasabay ng mga Royalties.
"si Yannie!" sigaw ni Corey.
"Yannie! Shit shit shit!" natatarantang ani Kian.
"Anong nangyari kay Yannie, Charlie!?" sigaw ni Ahri.
"Sinong may kagagawan nito!?" galit na galit na sigaw ni Alexander.
"Nakita ko siyang duguan dito, naghihingalo. Wala akong magawa kung hindi panoodin siya, 'di ko siya magamot. Hindi ako prinsesa katulad niyo..." pagsisinungaling ko.
"Ayaw mo pang aminin na ikaw ang gumawa n'yan kay Yannie!" sigaw ni Shakira.
Sinamaan ko lang tingin si Shakira, walang magagawa ang pagpatol ko rito. Bawal akong magpadala sa emosyon ko, kung hindi, masisira ang mga plano ko.
"I'm sorry, I couldn't help her... Ayaw niya ng tulong ko, gusto niya nang mamatay." namimiyok kong tugon.
"Ayokong mangyari 'to sa kan'ya, but I don't want her to suffer also. Mahal ko si Yannie..." malungkot na saad ni Divina habang may namumuong luha sa kanyang mata.
"YANNIE!" sigaw ni Zoe na kadadating palang.
"YANNIE! ANONG NANGYARI SA'YO!?" hagulgol niyang sigaw habang yakap-yakap ang malamig ma bangkay ni Yannie.
Matalik na kaibigan ni Yannie si Zoe.
"SINONG HULING KASAMA NI YANNIE!?" sigaw ni Zoe sa'min.
"She's with Charlie kanina! I knew it! Siya ang ang pumatay kay Yannie!" sigaw ni Shakira at ngumisi.
"Hindi magagawa 'yan ni Charlie! Hindi! 'Wag kang mangbintang, Charlotte!" sigaw ni Freya.
"PUTANGINA, IKAW BA ANG PUMATAY KAY YANNIE!?" sigaw ni Zoe at lumapit sa'kin.
Tinulak-tulak ako ni Zoe habang may galit sa mga mata. "Tigilan mo si Charlie, Zoe! Wala siyang kasalanan dito!" sigaw ni Silky.
It's my fault, hinayaan kong mamatay siya...
"HINDI NIYO BA NAKIKITA NA PINATAY NG BABAENG 'YAN ANG KAIBIGAN KO!? NAGBUBULAG-BULAGAN BA KAYO!?" malakas na sigaw ni Zoe sa'kin.
Sinampal naman ako ni Zoe. "Hindi ka pa ba aamin!? Ang lakas mo din ano!?" galit na galit na sigaw sa'kin ni Zoe.
"Guys! Hindi niyo ba napapansin na taksil 'yan!? I saw her with Darkenians kanina!" sigaw ni Shakira.
"OH DIBA!? PATI ANG PRINSESA, NAKITA SIYA!? HINDI PA BA HALATA NA TAKSIL 'TONG BABAENG 'TO!?" patuloy na sigaw ni Zoe sa'kin.
"Naniniwala ako kay Zoe, una palang ay may kutob na ako kay Charlie." malamig na usal ni Ahri.
"Taksil si Charlie, halata naman, nagbubulag-bulagan pa kayo!?" sigaw ni Zoe.
"Naniniwala ako kay Zoe, ayoko nang magbulag-bulagan." bulong ni Kian sabay yumuko.
"Sang-ayon din ako." malamig na sambit ni Kimmy at matalim akong tiningnan.
"Ano ba kayo!? Walang kasalanan si Charlie!" sigaw ni Divina.
"I'm agree with Divina, por que siya ang huling kasama ni Yannie!? Wala kayong ebidensya!" sigaw ni Freya.
"Wala kang takas sa'min, Charlie. Papatunayan kong pinatay mo si Yannie, papatunayan ko!" sigaw sa'kin ni Zoe at sinampal ako ng pagka-lakas-lakas. Napahawi naman ang mukha ko.
"Stop, Zoe! Wala kang ebidensya!" sigaw ni Marky at hinatak si Zoe papalayo sa'kin.
"Kinain na kayo ng sistema ng paniniwala sa taksil na 'yan!? Mga manhid!" sigaw ni Zoe habang bumubuhos pa din ang luha.
"Nakiki-belong kalang kasi sa'min Charlie! Tanggapin mo... Na hindi ka magiging prinsesa!" sigaw ni Shakira sa'kin.
"Papaalisin kita sa mundo namin! Lapastangan ka! 'Di ka nababagay dito! 'Di nababagay ang taksil sa Arteya, dapat sa'yo ay pinapatapon sa mundo ng mga tao!" sigaw pa rin ni Zoe.
"MAGHINTAY KALANG! PAPAALISIN KITA, PAPATUNAYAN KONG TAKSIL KA!" sigaw ni Zoe na ayaw pa rin magpa-awat.
"Hindi ko pinatay si Yannie, bahala na kayo sa gusto niyong paniwalaan. Gawin niyong kaluluwa si Yannie, para tuluyan na siyang mamayapa." malamig kong saad.
Hindi ko na hinintay ang pagresponde nila, tinalikuran ko na sila at tumakbo papalayo. Hindi ko alam kung saan ako mananatili ngayong gabi, wala akong pagkaing dala. Lahat ng mga gamit ko ay nasa tent pero ayoko nang bumalik doon.
Nakakita ako nang bundok, may nakita akong pulang umiilaw sa bundok kaya naman nakuha nito ang atensyon ko. Hindi ko muna iisipin si Yannie, kailangan ko munang unahin ang misyon dahil marami pang masasawi kung hindi ko paghahandaan 'yon.
Pagkatalon ko sa bundok, wala akong nakitang kahit anong ilaw. Tanging bituin lang ang nagbibigay liwanag sa bundok, kumunot naman ang noo ko. Nagulat naman ako nang bumalik ang pulang liwanag at mayroong tumabi sa'king dragon. Pinabayaan ko na lamang ang dragon, mukhang hindi naman ako sasaktan nito.
"Sa palagay ko, ikaw ang nawawalang prinsesa ng Arteya Kingdom..." aniya na nagpagulat sa'kin.
Napatingin naman ako rito. "Bakit mo ako kilala, paano?"
"Binibini, ako ay labis na naaawa sa iyong istorya, dahil hindi ka nararapat na bigyang sakit. Alam mo na din ang itinakdang mangyari dahil sa mga pekeng nagpapanggap bilang ikaw, ngunit isipin mo na lahat ng pangyayaring ito ay bibigyang kabaligtaran dahil sa kabusilakan ng iyong puso."
Nanatili lang siya sa'king nakatitig, ang kan'yang mata ay punong-puno ng awa. Alam niya na nasasaktan ako ngayon, alam niyang may mabigat akong problemang dala-dala.
"Salamat, munting dragon. Gumaan ang pakiramdam ko sa mga sinabi mo, ngunit hindi mo kailangang kaawaan ako. Kaya ko 'to."
"Prinsesa, kilala mo na ako simula noong bata ka pa... Ako ang agilang ipinadala ng iyong ina na nag-anyong dragon, hindi man kita kinakausap ngunit ako'y laging nakabantay sa'yo. Mapa-mundo ng mga tao o sa mundo natin."
Mahal na mahal talaga ako ni ina, nakakalungkot lang at iba ang kinikilala niyang anak ngayon.
Ipinikit ko na ang aking mga mata, inisip na may mangyayaring maganda sa buhay ko bukas. Unti-onting nandilim ang mga mata ko, hindi ko inaakalang makakatulog ako sa bundok.
Kinabukasan, nagising nalang ako sa mainit na sinag ng araw. Pagkatingin ko ay wala na ang dragon na kasama ko kagabi, tumayo na ako para maghanap ng makakain.
"Kailangan ko nang pumunta sa Diyenda..."
Nagmadali akong naghanap ng makakain sa gubat, mabuti na lamang, may nakita akong puno ng mangga sa puno. Imbes na umakyat sa puno, lumipad ako gamit ang kapangyarihan ko.
Nakakuha ako ng anim na mangga sa puno. Nakakita din ako ng puno ng niyog para kapag nauhaw ako, mayroon akong maiinom. Kumuha ako ng isang niyog rito.
Nagsimula na akong kumain, hindi kalaunan ay natapos din ako. Ang kakailanganin ko nalang ay ang maligo, maghahanap pa ako ng sapa. Napakadungis ko na dahil sa putik, mabuti na lang ay wala pa akong amoy.
Hindi kalaunan, nakahanap ako ng sapa. Tiningnan ko muna kung may nilalang na nagbabantay o wala, mabuti nalang at wala dahil na rin sa liblib ang lugar. Hinubad ko na ang mga damit ko at naligo sa sapa. Ramdam ko ang lamig ng tubig. Natapos na ako pagkatapos ng sampung minuto.
Umahon na ako at nagbihis. Ang poproblemahin ko nalang ay ang pagpunta sa Diyenda, wala akong mapa o ano. Talas ng pakiramdam lang ang gagamitin ko para makapunta doon.
Nagsimula na akong maglakbay, sa hindi inaasahan, may naramdaman akong nilalang na nakasunod sa'kin. Hindi ko nalang pinansin 'yon.
Aalis na sana ako nang may humawak sa braso ko. "Charlie..."
Lumingon ako sa nilalang na tinawag ang pangalan ko, bumungad sa'kin ang lalaking namumugto ang mata at halatang pagod na pagod.
"P-Paano mo nalaman na nandito ako, Coldy?"
"I'm fucking useless..." he whispered.
"I didn't do anything..."
"A-Anong nagawa? Wala ka namang dapat gawin, ano ba ang tinutukoy mo?" nakakunot-noo kong tanong.
"They blame you for Yannie's death, and I fucking did nothing. They insist that you killed Yannie for a reason." namimiyok nitong saad. Halos gumuho naman ang mundo ko sa narinig ko pero binigyan ko nalang ng isang peke na ngiti si Coldy.
"Let them blame me, ayos lang 'yon. Mag-isa akong pupunta sa Diyenda." malamig na tugon ko.
"I'll come with you. It's my obligation, I don't like to let you alone in this deadly forest... So please, let me... Come with you, Charlie..." he said with soft tone.
-
The Lost Princess. Chapter 36. Fantasy.