2 μέρες μετά
Η Ταυλάνδη είναι όνειρο, έχουμε διασχίσει με ελέφαντες την ζούγκλα, έχουμε διαλογιστεί σε ινδουιστικό ναό, φάγαμε περίεργα φαγητά και κάναμε μπάνιο σε καταπράσινα νερά.Επίσης εξερευνήσαμε έναν καταρράκτη, δυο άδεια σπίτια και διασχίσαμε 350 χιλιόμετρα με την μηχανή.
Πραγματικά τα κάναμε όλα αυτά!
Σε δυο μέρες!
Δεν μας αφήνει να χαλαρώσουμε ούτε μια σταλιά στο δωμάτιο!Με το που μπαίνουμε μέσα δυο βράδια τώρα ,πηγαίνει στο κρεβάτι και κοιμάται. Και το κακό είναι οτι ούτε εγώ παίρνω τα πόδια μου!
Αν ήξερα πως θα μου κάνει τέτοιο καψόνι θα έφερνα το συρραπτικό μαζί μου.
Καταλαβαίνω οτι θέλει να χαλαρώσω και να μην αγχώνομαι, αλλά εντάξει μια χαρά χαλαρή είμαι, δεν πρόκειται να φρικάρω, τι να κάνω να πέσω στα γόνατα να τον παρακαλέσω?
Μέχρι που με τα εσώρουχα έκανα βόλτες επιδεικτικά μπροστά του και αυτός πήγε για μπάνιο στην θάλασσα!
Το ξέρω πως με θέλει, και οτι με αγαπάει, το βλέπω σε κάθε του κίνηση, σε κάθε του πράξη.Πριν φύγουμε για Ταυλάνδη χτύπησε στο μπράτσο του μια αμαζόνα με μια μηχανή και απο κάτω με καλλιγραφικά γράμματα την λέξη Μυρτώ. Εντάξει, με έλιωσε. Πεθαίνω για εκείνον λέμε.
Εγώ χτύπησα μια μικρή πύρινη φλόγα ..σαν να βγαίνει απο το στόμα ενός δράκου..το χτύπησα πολύ χαμηλά..δεν το έχει δει φυσικά, όταν αποφασίσει επιτέλους να κάνουμε έρωτα, τον περιμένει έκπληξη.
Το αποφάσισα , τέρμα η αξιοπρέπεια θα πάω στην παραλία να τον βρω και θα απαιτήσω να με κάνει δική του.
Βγαίνω στο εκτυφλωτικό φως του μεσημεριού και κοιτάζω την άσπρη άμμο. Ο Δημήτρης λείπει.
Παρατηρώ την θάλασσα και εκείνη την στιγμή τον βλέπω να αναδύεται μέσα απο τα νερά. Το κορμί του είναι βρεγμένο και το μαγιό του κολλάει επικίνδυνα στο αντικείμενο των ονείρων μου!
Ε αυτό ήταν , έχω τέτοιο άντρα και δεν τον εκμεταλλεύομαι? Θα τον βιάσω!
-Δημήτρη! του φωνάζω και του κάνω νόημα με το χέρι να έρθει κοντά μου.
Με πλησιάζει και παρατηρώ τις στάλες του νερού να κατρακυλούν στο στέρνο του και απο εκεί να κατηφορίζουν ίσα στον υπέροχο και ακόμη αδοκίμαστο ανδρισμό του. Ξεροκαταπίνω και είμαι έτοιμη να σκαρφαλώσω πάνω του , όταν με μια κίνηση με προσπερνά.
-Μυρτώ πάω στο χωριό , χρειάζομαι μια μπαταρία, κάνε μπάνιο και περίμενε να γυρίσω..μου λέει και βάζει την μπλούζα του.
-Θα έρθω κι εγώ! του λέω και πάω να πάρω τα πράγματα μου.
-Έρχομαι!μου φωνάζει απο μακριά και κάθομαι αγανακτισμένη στην άμμο. Μα γιατί τέτοια βιασύνη?
----
1 ώρα μετά
Μήπως να ανησυχήσω? Μήπως έπαθε κάτι? Να τρελαθώ απο την αγωνία?
------------------------
2 ώρες μετά
Αλλά θα έπαιρνε τηλέφωνο αν συνέβαινε κάτι, δεν θα με άφηνε έτσι..
-------------------
3 ώρες μετά
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΑΙΔΑΡΟΣ?
-------------------
3 ώρες και ένα λεπτό μετά
Βλέπω το Δημήτρη να έρχεται προς το μέρος μου σαν ένας όμορφος πρίγκηπας. Αρχικά το μόνο που έβλεπα απο μακριά , είναι ένας άντρας να ιππεύει ένα άσπρο άλογο. Καθώς όμως μειωνόταν η απόσταση είδα τον Δημήτρη να ιππεύει προς το μέρος μου με ταχύτητα.
Εγώ κάθομαι ακόμη κάτω στην άμμο και τον κοιτάω να στέκει πια απο πάνω μου .
Είναι τόσο όμορφος..φορά ένα λευκό πουκάμισο ξεκούμπωτο και ένα ξεβαμμένο τζην. Τα ξυπόλητα πόδια του ακουμπούν τα πλευρά του αλόγου.
-Αγάπη μου έλα , μου λέει και μου δίνει το χέρι του.
Αμήχανα το απλώνω και με μια κίνηση .Λες και είμαι πούπουλο βρίσκομαι να κάθομαι στο πίσω μέρος της σέλας. Τον κρατάω δυνατά απο την μέση και νιώθω πως χαμογελάω σαν χαζή.
Το άλογο μας ιππεύει με ταχύτητα κατα΄μήκος της παραλίας , ενώ κύματα πέφτουν πάνω μας και μας καταβρέχουν. Είναι μοναδική η αίσθηση. Δεν μιλάμε , μόνο τον αφήνω να μας πάει βόλτα.
Η καρδιά του χτυπά δυνατά. Και η δική μου .
Ε..γιατί ξέρω τι θα ακολουθήσει..Το είδα στο βλέμμα του..
Καθώς τα πρώτα αστέρια άρχισαν να φωτίζουν στον ουρανό με κατεβάζει απο το άλογο και περπατάμε στην άμμο.
-Μυρτώ..μου λέει και σταματά για μια στιγμή. Σκύβει και βαθαίνει το φιλί μας. Νιώθω πως θα σταματήσει η καρδιά μου.
Αχ μην σταματήσει! Θέλω να το ζήσω!!!!!
Με κοιτά στα μάτια και μου χαμογελά γοητευτικά.
-Το ξέρω..του λέω και δαγκώνω τα χείλη μου..
-Αλήθεια το νιώθεις?μου λέει και μου περνά το χέρι του μέσα απο τα μαλλιά μου.
-Ναι Δημήτρη , ξέρω οτι το νιώθεις γιατί το νιώθω κι εγώ έντονα..
-Πες το να το ακούσω..μου λέει και του χαμογελώ κοκκινισμένα.
Ε θα του το πω..
-Ξέρεις είμαι ατελείωτα καβλω.. ερεθισμένη ..
ψιθυρίζω και τον βλέπω να κατσουφιάζει.
-Νόμιζα οτι θα μου έλεγες οτι με αγαπάς !μου λέει και σφίγγει τα χείλη του.
-Ε ναι ρε μωρό μου και αυτό! λέω και θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί.
Αλλά έχω λυσάξει ,τι να κάνω?Πονάω αλήθεια!
Περπατάμε στο σκοτάδι , όταν μέσα σε μια νησίδα μέσα στην θάλασσα συναντάμε ένα μικρό σπιτάκι . Η στέγη του είναι καλυμμένη απο καλάμια μπαμπού και τα παράθυρα του είναι ορθάνοιχτα. Φαίνονται φλόγες μικρές να τρεμοπαίζουν.
Με παίρνει απο το χέρι και με οδηγεί προς τα εκεί.
-Τι ..τι είναι αυτό?του λέω έκπληκτα και του χαμογελώ.
-Το δώρο μου στην πριγκίπισσα μου , λέει και βγάζει το πουκάμισο του. Χαιδεύει στο μπράτσο του το τατουάζ με την αμαζόνα και ξεφυσά.
Με αργόσυρτη φωνή αρχίζει να μου απαγγέλει:
Η αγάπη μου με ρωτάει:
«Ποια είναι η διαφορά μεταξύ εμένα και του ουρανού;»
Η διαφορά, αγάπη μου, είναι ότι όταν γελάς ξεχνάω τον ουρανό. μου λέει και κοκκινίζει..
Δεν το είπα εγώ, το έγραψε πριν χρόνια ο Νιζάρ Καμπάνι για την δική του γυναίκα..
-Πάμε μέσα ΤΩΡΑ μωρό μου..του λέω και ειλικρινά δεν ξέρω αν θα προλάβω να μπω στο σπιτάκι, θα τον ##μησω είναι θεός!
Προχωρά μπροστά και πίσω εγώ. Περιμετρικά το κυκλικό δωμάτιο μας έχει παράθυρα και φαίνεται η σκοτεινή θάλασσα. Διάσπαρτα στο πάτωμα δεκάδες κεράκια και στο κέντρο ένα μεγάλο κρεβάτι καλυμμένο με ροδοπέταλα.
-Λοιπόν?μου λέει ανυπόμονα. Ωραίο? και ξεσπάω σε γέλια.
-Ρε μωρό μου πλάκα μου κάνεις , πες πως δυο μέρες δεν με αγγίζεις για να ετοιμάσεις αυτό?λέω και δείχνω με δυσανασχέτηση το κρεβάτι.
Τον βλέπω να κοκκινίζει και να ξεφυσά.
-Εγώ φταίω που ήθελα το τέλειο, το αξέχαστο για την πρώτη σου φορά! μου λέει και σταυρώνει τα χέρια στην κοιλιά του.
Καλά μην τρελαθούμε , δεν είναι ώρα για καυγάδες..
-Ένα πράγμα χρειάζομαι για να μου μείνει αξέχαστη η πρώτη φορά..του λέω και τον κλείνω στην αγκαλιά μου.
-Ποιό? με ρωτάει με φοβία λες και θα του πω οτι κάτι ξέχασε.
-Εσύ βλάκα..του λέω και με φιλά έντονα.
-Σ' αγαπώ..
σ'αγαπώ ..
σ'αγαπώ..
μου λέει με βραχνή φωνή καθώς με ξαπλώνει στο κρεβάτι.
Με φιλά αργά σε όλο μου το κορμί και ρυθμικά συμπαρασύρομαι απο το πάθος του. Τον φιλάω άτσαλα και ανακαλύπτω το κορμί του σπιθαμή προς σπιθαμή. Τον βλέπω να το απολαμβάνει. Με αφήνει να τον εξερευνήσω , ενώ τον ακούω να βογγάει.
Μετά απο πολύυυυυ εξερεύνηση , με βάζει με μια κίνηση απο κάτω του και ...με..εξερευνά αυτός παντού.
Στην αρχή να πω την αλήθεια..κρύφτηκα κάτω απο το μαξιλάρι..αλλά με εμπόδιζε στα ουρλιαχτά που άφηνα.
Ειλικρινά το έχουν κάνει όλοι αυτό που ζω?
Ρε τι έχανα..σκέφτομαι και παραζαλισμένη απο ηδονή, τον βλέπω να στέκει αναποφάσιστα ανάμεσα στα πόδια μου.
-Σ' αγαπώ..μου λέει με βραχνή φωνή και τον τραβάω κοντά μου.
-Άντε αγάπη μου ..του λέω μάλλον ανυπόμονα και μου χαμογελά γοητευτικά καθώς τον νιώθω να μπαίνει μέσα μου.
Ζω το τέλειο.
Ζω το υπερμέγιστο.
Ζω ΤΕΡΑΣΤΙΑ μεγαλεία.
Με χαιδεύει ασταμάτητα καθώς με κοιτά στα μάτια. Είναι μαγικά ρυθμικός και νιώθω πως με έχει μαγνητίσει.
Η ψυχή μου σαν να απέκτησε δέρμα κι εκείνος την χαιδεύει, μπαίνει μέσα της και της βεβηλώνει κάθε μυστικό χώρο.
Του αποκαλύπτομαι και νιώθω σε λίγο να διαλύομαι σε χιλιάδες σταγόνες ηδονής.
Προσπαθώ να βρω την ανάσα μου και τον κοιτάζω.
Είναι ιδρωμένος, λαχανιασμένος και τον αγαπώ.
-Σ'αγαπώ Μυρτώ..μου λέει και με χαιδέυει χαμηλά.
Μου αρέσει το τατουάζ..με τρελαίνεις..μου λέει και με κλείνει στην αγκαλιά του.
Ήμουν ο πρίγκηπας που ονειρευόσουν?μου λέει και με φιλά τρυφερά.
Με βλέπει σκεφτική και συνοφρυώνεται.
-Μίλα!μου λέει αυταρχικά.
-Ε κοίτα..είπα εγώ ποτέ πως έχω φαντασιώσεις με πρίγκηπες?του λέω παραξενεμένη και χαιδεύω τον δράκο στο μπράτσο του.
-Ε..τα έλεγες στην Φανή..στο κελί τα βράδια..μου είπε..εντάξει είσαι και μικρή..όλες σας τέτοια θέλετε..μου λέει και μου χαμογελά τρυφερά.
Τι λέει αυτός καλέ?Είμαι αμαζόνα !
-Βασικά μωρό μου, του λέω νιαουρίζοντας, αυτά τα φαντασιωνόμουν στα 13 μου, στα 22 μου κάπως αλλιώς το είχα στο μυαλό μου..του λέω και ανακάθεται σαστισμένος.
-Πως δηλαδή?μου λέει και θέλω να τον φιλήσω. Πως γίνεται ενας πετυχημένος δικηγόρος, έξυπνος, κούκλος και πρώην συμμορίτης, να ψαρώνει έτσι εύκολα σαν παιδί, δεν μπορώ να το καταλάβω!
-Να..την πρώτη μου φορά , την σκεφτόμουν ως εξής..εσύ να φοράς το μαύρο τζην σου και το μαύρο μπλουζάκι σου , να είσαι καβάλα στην ducati..
-Για συνέχισε, μου λέει σχεδόν ενθουσιασμένος, συνέχισε γιατί και εγώ το έχω φαντασιωθεί αυτό! μου λέει χαρούμενος και γελάω.
-Καβαλάω την μηχανή και με πας βόλτα στο γκρεμό..
-Οοοοοοχι..τον ακούω να λέει και είναι συντετριμμένος.
-Τι έγινε? του λέω με έκπληξη.
-Κι εγώ ήθελα στον γκρεμό να σε πάρω! Δηλαδή να κάνουμε έρωτα αγάπη μου..μου λέει και με φιλά.
-Και τι θα σου έκανα ?μου λέει πονηρά
-Ε κι εκεί να μου πετούσες τα μάτια έξω, τι να σου πω Δημήτρη..ωραία τα τριαντάφυλλα και οι αγάπες , αλλά νόμιζα οτι θα είχε πιο αδρεναλίνη η πρώτη μου φορά..του λέω γιατί όντως τέλεια ήταν όλα ,αλλά εγώ είμαι και μια ερυθρά αμαζόνα!
Με κοιτά αυστηρά και με πλησιάζει.
Βρε μήπως τον ξενέρωσα? Καβάλα σε άλογο με πήρε, ποιήση μου απήγγειλε , κεριά μου άναψε, τα φώτα μου άλλαξε, μάλλον το πρέπον ήταν ένα ευχαριστώ να πω και όχι γκρίνια!
Ξαφνικά μου χαμογελά και με φιλά.
-Τι έκανα για να αξίζω τέτοια γυναίκα?μου λέει και πετάγεται πάνω.
Βγάζει ρούχα απο την βαλίτσα του και τα πετά βιαστικά στο πάτωμα.
-Τι ψάχνεις? του λέω γελώντας.
-Ενα μαύρο τζην και μια μαύρη μπλούζα, μηχανή νοικιάζουμε, όσο για γκρεμό, ε ολόκληρη Ταυλάνδη κάτι θα βρούμε! μου λέει και τρέχω κατα πάνω του ενθουσιασμένη.
...
Αργά το ίδιο βράδυ
-Είσαι απίστευτος..του λέω λαχανιασμένη. Οι αντίλαλοι απο τις κραυγές μας θα έχουν φθάσει στο Πουκέτ.
-Όχι εσύ είσαι απίστευτη..είναι καταπληκτική η χημεία μας..δεν το έχω ξαναζήσει..
-Είμαι απίστευτη , γιατί είσαι δάσκαλος στον έρωτα..του λέω και τον χαιδεύω χαμηλά.
Μου παίρνει το χέρι μου και το σέρνει στο ύψος της καρδιάς του.
-Κι εσύ δασκάλα στην αγάπη , μου λέει σοβαρός και κοιταζόμαστε στα μάτια.
Πόση αγάπη, χωρά μια στιγμή?
Πόσες στιγμές τέτοιες θα ζήσω στο πλευρό του?
Μου χαιδεύει την βέρα στο δάχτυλο και μου χαμογελά.
Ήταν το ομορφότερο ξημέρωμα της ζωής μου. Σ'εκείνον τον γκρεμό.
Μαζί με εκείνον.
---------
1 μήνα μετά
-Τελείωσε ο χρόνος! λέω αυταρχικά και κάθομαι στον καναπέ με νικητήριο ύφος.
-Πόσο έκανες εσύ?μου λέει με αγωνία.
-Άνοιξα το χρηματοκιβώτιο είκοσι δευτερόλεπτα νωρίτερα απο σένα. του λέω και του χαμογελώ πονηρά.
-Είναι αδύνατον! μου φωνάζει αγανακτισμένος..πάλι έχασα!
-Ναι . Το στοίχημα μου τώρα!
-Ρε Μυρτώ..με έχεις πεθάνει..μου λέει και κατεβάζει το παντελόνι.
-Δεν έχεις ανάγκη εσύ, είσαι φλεγόμενος δράκος, του λέω και τον ρίχνω στο κρεβάτι μας.
Ρε τι ωραία που περνάμε!!!!!!!
ΤΕΛΟΣ.
Ευχαριστώ για την παρέα κορίτσια!