To επόμενο πρωί ο ακατανόμαστος καθώς μπαίνει στο γραφείο, με βρίσκει να συζητάω χαμηλόφωνα με την Φανή.
-Να διαλυθούν τα πηγαδάκια! Δουλειά δεν έχετε εσείς οι δυο? λέει και πάει προς το γραφείο του.
Ax ωραία που θα περάσουμε και σήμερα.
-Καλημέρα κύριε Μελεμή, λέει η Φανή ευγενικά και εγώ της κάνω μια γκριμάτσα δυσφορίας.
-Στο γραφείο τώρα ! μου φωνάζει εκνευρισμένα και ας απέχουμε τρια μέτρα. "Δεν βρίσκω την δικογραφία του Παπαγιάννη!"
-Επίτηδες το κάνει, θα τον σκοτώσω..ψιθυρίζω στην Φανή , που σήμερα νιώθω πως λάμπει απο ευτυχία. Χρόνια έχω να την δω έτσι.
-Ακόμη να έρθεις? στριγγλίζει απο το γραφείο και με γρήγορα βήματα κατευθύνομαι προς εκείνον.
-Σου την βρήκα προχθές που την είχες πάλι χάσει! Γιατί τα εξαφανίζεις όλα? λέω και ψάχνω σε ένα σωρό απο αρχεία που υπάρχουν στο βοηθητικό γραφειάκι.
-Χθες εξαφανίστηκες όλη μέρα και δεν σήκωνες και το τηλέφωνο. Και δεν θυμάμαι ακόμη να μου είπες που πήγες, λέει και κάθεται στην δερμάτινη πολυθρόνα του. Το σημερινό αρμάνι κουστούμι είναι μπλε ανοιχτό . Μου αρέσει το μπλε πάνω του. Τον κάνει πιο..
-Σου μιλάω!
-Τι είπες?
-Οτι δεν έβρισκα το φάκελο, εσύ εξαφανίστηκες και δεν μπορούσα να συνεχίσω την υπόθεση. Θα σε ρωτούσα και χθες βράδυ, αλλά και πάλι εξαφανίστηκες σαν τον κλέφτη απο το σπίτι μου..μου λέει και σουφρώνει τα χείλια του.
Σταματάω το ψάξιμο και τον κοιτώ με ειρωνικό ύφος.
-Ε πες μας οτι έχεις νεύρα γι αυτό! Είμαι σίγουρη πως είμαι η πρώτη γυναίκα που σε παράτησε!Όσο για το πρωί που έφυγα είχα μάθημα . Πολλά μαθήματα .Και επείγοντα.
-Η πρώτη σίγουρα, τώρα αν παίζεις και στην κατηγορία της γυναίκας..μου λέει και με σαρώνει με το βλέμμα του..φοράω την κλασική στολή του γραφείου. Με κοιτά σχεδόν με δυσφορία και κοιτιέμαι κι εγώ.
-Με έχει κουράσει να σε βλέπω με chanel κάθε μέρα. Άλλα ρούχα δεν έχεις? μου λέει με μπλαζε ύφος.
-Είπα εγώ κάτι για τα αρμάνι σου?
-Εσύ τι να πεις? λέει καγχάζοντας. Αν μη τι άλλο εγώ τα φοράω, δεν με φοράνε. Και είμαι και ωραίος. Εσύ το είπες! μου λέει και νιώθω πως μου μίλησε δεκαπεντάχρονο ξαφνικά.
