Η ημέρα του γάμου
-Δεν βρίσκω τις γόβες Μυρτώ και η μακιγιέζ λέει πως έχει μπλέξει στην κίνηση! μου λέει αναστατωμένη η Φανή.
-Όλα είναι στραβά, όλα είναι λάθος, ούτε ο θεός δεν θέλει αυτό το γάμο ! Και που σκατά είναι η χάρτινη σακούλα για τις ανάσες μου..παθαίνω κρίση πανικού! Δεν νιώθω καλά, το στομάχι μου έχει σφιχτεί και θέλω να κάνω εμετό! λέω και σπάω το τρίτο κατά σειρά γυάλινο ποτήρι που βρήκα μπροστά μου.
Δεν θέλω να πάω πουθενά!!! φωνάζω και απο το δίπλα δωμάτιο του ξενοδοχείου που ετοιμάζεται ο Δημήτρης ακούγεται μια κραυγή.
-Σκάσε επιτέλους! Ακούγεσαι! ακούω την θυμωμένη φωνή του Δημήτρη.
-ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΣ ΣΕ ΑΛΛΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΟΟΟΟΟΟ?
-Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΟΥ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΙΣ ΣΟΥΙΤΕΣ! ακούω την αγριοφωνάρα του απο δίπλα.
-Μυρτώ μου κάνε μια υπομονή..πάρε ανάσες..και σκέψου τι χαρά θα δώσεις στον κύριο Ράνεση!
-Αυτό μην μου το θυμίζεις γιατί για ετοιμοθάνατος , μια χαρά περδίκι τον βλέπω! Εγώ φταίω που δεν του ζήτησα τις εξετάσεις, αλλά ας κάνει καμία βλακεία και να μην είναι άρρωστος!
-ΣΕ ΑΚΟΥΩ! μου φωνάζει ο Βασίλης απο την μεσοτοιχία.
-ΣΥΓΝΩΜΗ! λέω και θέλω να βάλω τα κλάματα. Είμαι πολύ ζορισμένη , είμαι πολύ αγχωμένη, δεν περίμενα έτσι την μέρα του γάμου μου, για την ακρίβεια δεν την περίμενα καθόλου, δεν πιστεύω καν στο θεσμό του γάμου, συχαίνομαι τα νυφικά, τον πρώτο χορό, τα ρύζια και τις ηλίθιες ευχές που μου δίνουν όλοι..
-Φανή θα κλάψω..
-Έλα ρε Μυρτώ έχω κουραστεί τόσες μέρες να σε ακούω να λες τα ίδια, αφού δέχτηκες τώρα μην κάνεις πίσω, μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει..τυπικό είναι το θέμα!
-Ναι τυπικό είναι το θέμα! Εγώ όμως θα παντρευτώ τον γάιδαρο σε μια ώρα, εγώ θα πρέπει να πάω σπίτι του να κοιμηθώ και καλά μην σκεφτώ πως ο Βασίλης περιμένει και παιδιά! Φανή νομίζω πως μου τελειώνει ο αέρας..σβήνω..
-Σου φέρνω την χάρτινη σακούλα για ανάσες!
-Όχι φέρε μου το murano βάζο της θείας Ευτέρπης! Θέλω επειγόντως να σπάσω κάτι μεγάλο!
Λέω και σε δευτερόλεπτα ακούγεται ένας γυάλινος κρότος.
-ΘΑ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΔΩΡΟ? ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΣΠΑΣΕΙ ΟΛΑ!ακούω την φωνή του Δημήτρη απο την διπλανή σουίτα.
