Το ξυπνητήρι μου χτυπά στις έξι και αρχίζω να ντύνομαι με ταχύτητα φωτός. Chanel φόρεμα, μαλλιά κότσο, βάψιμο , δεκάποντη γόβα κι έξω απο την πόρτα. Για πρωινό ούτε λόγος.
Είναι εφτά η ώρα στο γραφείο και βλέπω το γραφείο του Δημήτρη άδειο.
7.30 η ώρα και είναι ακόμη άδειο.
Καλά αυτός δεν μου είπε πως έχουμε επείγουσα δουλειά? Έχω μάθημα στις εννιά και η σχολή είναι στην άλλη άκρη της πόλης!
7.40 η ώρα και τα νεύρα μου είναι στο ταβάνι.
Τον παίρνω τηλέφωνο . Πριν το κλείσω επιτέλους μου απαντάει.
-Στον ύπνο σου με βλέπεις? μου λέει με βραχνή φωνή και θέλω να του διακτινίσω το συρραπτικό στο κεφάλι του.
-Κοιμάσαι?του λέω και είμαι έτοιμη να εκραγώ. Καψόνια μου κάνει το γαιδούρι?
-Μμμ λέει και χασκογελά. Και όχι μαζί μου! Τι κάνει ο έκφυλος στην άλλη άκρη της γραμμής και γιατί μου μιλάει συγχρόνως?
-Είσαι με παρέα? του λέω εκνευρισμένη.
-Θέλεις να συζητήσουμε την προσωπική μου ζωή 7 το πρωί?
-7.45 η ώρα είναι και μου είπες να έρθω απο τις επτά!
-Γράψε λάθος , θα έρθω δυο παρά, το πρωινό μου θα είναι πολυάσχολο, λέει και χασκογελά ξανά. Μα τι του κάνει επιτέλους και δεν μπορεί να συγκρατηθεί? Παίζει να είναι η πρώτη φορά που τον ακούω να γελάει.Με αυτόν τον ..τρόπο.
-Είσαι γαιδούρι και έκφυλος!
-Τι είπες ? μου λέει αυστηρά.
-Λέω θα είμαι εδώ δυο παρά. Θα έρθω ξανά στο γραφείο. Αν και έχω κι εγώ δου.., λέω και ακούω οτι μου τερμάτισε την κλήση.
Θα δεις Δημητράκη, θα σε καρφώσω κι εγώ στον πατέρα μου πως περνάς τα πρωινά σου! Ερωτύλε!
Τρέχω σαν την τρελή με την Πόρσε και φτάνω αργοπορημένη στο μάθημα. Κλασικά όλοι γυρίζουν και με κοιτούν. Και κλασικά κανένας δεν με χωνεύει. Ούτε ένα φίλο δεν έχω. Αλλά και αυτοί έχουν το δίκιο τους. Εννιά το πρωί και τους έρχομαι στο αμφιθέατρο με chanel και γόβα. Τα κορίτσια με κοιτάνε σαν να είμαι το μεγαλύτερο ψώνιο και τα αγόρια νομίζουν οτι είμαι σνόμπ. Και δεν έχω και το χρόνο να τους αποδείξω το αντίθετο! Τι να κάνω ? Είμαι προορισμένη να διευθύνω το μεγαλύτερο δικηγορικό γραφείο της χώρας! Πρέπει να είμαι comme il faut! Το λέει και ο πατέρας μου. Και ο Δημήτρης!
Μια το μεσημέρι και το μάθημα τελείωσε. Πρέπει όπωςκαιδήποτε να είμαι δυο η ώρα στο γραφείο. Όχι γιατί μου το είπε το γαιδούρι αλλά έχω και να δω τον Μιχαλάκη! Σήμερα το βράδυ είναι το πάρτυ του γραφείου και θέλω να τον καλέσω!
