LADY ELAFRIS HALE
Nakaramdam ako ng uhaw kaya napagising ako, dahan dahan akong umupo sa higaan with my body still aching all over pero hindi na ganoon kalala. I reached for the glass and pitcher on the table beside my bed pagkatapos uminom ay ibinalik ko ito sa pinanggalingan then I noticed the book beside it. The cursed book that has the secret to waking up the parents of my friends. Pag malaman namin kung ano makakapagpagising sa kanila ay siguradong mababalik sa dati ang lahat. Nobody can defy the most powerful people.
I reached for the book at hinawakan ito, I started to open the pages, they were blank. nagpatuloy ako sa paghanap ng kahit anong sulat sa mga pahina ng bigla itong umilaw at nag iba ang kapaligiran.
Nakatayo ako sa isang makalumang kwarto. maraming potion bottles ang nagkakalat sa sahig, karamihan nito ay basag na. marami ring mga aklat na makaluma at ibat ibang uri ng spices na ginagamit sa pag gawa ng mga potion. naglakad ako at nahagilap ng mga mata ko ang litrato ng isang pamilya. Ama, ina at isang anak na lalaki, mukhang masaya sila dito.
"Sabi ko sa yo na itigil mo na ang ginagawa mo! mapapahamak lang tayong lahat!"
"Mas mapapahamak tayo pag hindi ko ginagawa ang inuutos nila! para rin sa atin 'to!"
Agad akong napalingon sa dalawang lalaking nagsisigawan. Ang isa ay medyo katandaan na at ang isa ay mukhang binata pa. Tiningnan ko ulit ang litrato at nakita na sila ang mag-ama mula dito.
"Pa, isipin mo naman kami ni mama. Matagal na kaming nagtitiis sa pagtatago ng dahil sa pinag gagawa mo."
"Kahit anong sabihin mo ay hindi magbabago ang isip ko."
Mas nagalit ang binata at umalis sa harapan ng matandang lalaki. Lumingon siya sa gawi ko, ang akala ko ay nakita niya ako pero di kalaunan ay umupo siya sa kanyang mesa at hinimas ang kanyang noo,. He looks so devastated and in pain.
Biglang nag iba ang kapaligiran, nasa kalagitnaan ako ng madilim na gubat, maraming sumisigaw at nasusunog. Naglakad ako palabas ng gubat at bumungad saakin ang nasusunog na Academy. maraming katawan na nakahandusay kahit saan, marami rin ang nagsisitakbuhan.
Bigla akong kinabahan at lakad-takbo ang ginawa ko upang malamang kung ano ba talaga ang nangyayari. Napahiyaw ako nung bumungad saakin ang kanina ko pang hinahanap.
Tumulo ang mga luha ko kasabay ng pagkabasag ng puso ko. Nakahandusay sa sahig ang mga katawan ng mga kaibigan ko, pakiramdam ko ay naguho ang mundo ko.
Mas lumakas ang kaba na naramdaman ko nung nakita ko ang isang pamilyar na babae. agad akong napatakbo at nakumpirma ko na siya nga. Lumakas ang iyak ko, at nanginig ang buong katawan ko. blanko ang utak ko dahil sa sakit na nararamdaman ko. My worst nightmare was infront of me. Isang sitwasyon na kahit kailan ay hinding hindi ko matatanggap.
I was holding the body of my dead mom.
I cried out in pain, mas masakit 'to sa kahit anong pagpapahirap saakin. I hugged her tight. maybe, maybe she'll wake up.
"Ma! Ma! Gising! ma! Wag mo naman akong iwan oh!" Iyak ako ng iyak habang yakap ko siya.
Ngunit sa panahong iyon ay lumingon ako sa gawi ng mga kaibigan ko. Nakita ko si Aiden, maraming sugat at nakaluhod sa harapan katawan ng ama at ina niya, ang itsura niya ay tulad nung nasa kasilya, full transformed demon form. Tulad noon ay parang wala siya sa kanyang isip pero may mga luhang tumutulo sa kanyang mga mata. Nothing is more painful than losing everyone you have all at once.
"No, stop. please, stop. wag mong ituloy" I whispered under my breathe while sobbing.
May taong tumayo sa likod niya, hinawakan ang buhok niya at tinutukan ng patalim ang kanyang leeg. Gusto kong tumakbo papunta sa kanya, I wanted to save at least him pero hindi gumagalaw ang katawan ko.I was paralyzed.
I saw him look into my eyes, nakita niya ako. His eyes were in so much pain and agony na parang wala lang sa kanya kung mamatay na siya. Tiningnan ko ang taong may gawa nito only to make me hate myself more.
I saw myself smiling like a psychopath. Then she took away Aiden's life with that smile on her face. Nanigas ako, ako ba ang gumawa ng lahat ng ito? Tiningnan ko ulit ang yakap yakap ko.
did I do this to her too?
Para na akong mababaliw sa pag iisip. Habang siya binitawan si Aiden at naglakad palapit saakin, She was smiling like she won some sort of trophy.
"What does it feel like? the light, being swallowed by the darkness."
That moment, time froze and the place gradually zoomed out. There were armies of rogues and the whole place turned into the den of rogues with me as their queen.
"Elafris wake up! Wake up!"
Napasigaw ako at nagwala, takot na takot ako, I squirmed within the arms holding me.
"Wag! wag! Bitawan mo ako!"
"Its okay, its okay. I'm here, love, I'm here." Dahan dahan akong kumalma at tumingin sa paligid ko, nandito silang lahat at seryosong nakatingin saakin. Kaylie was silently crying.
"A-ano ang nangyari?" tanong ko sa kanila. Naliligo ako sa sarili ko pawis at basang basa ang mukha ko dahil sa luha, Lumayo ako kay Aiden na niyayakap ko. Naalala ko ang nangyari at nagsimula ulit akong umiyak.
"Sorry, sorry. Di ko sinasadya sorry sorry" Paghihingi ko ng tawag sa kanila."Umiwas kayo sakin please! lumayo kayo! ayokong saktan kayo! Umalis na kayo!" I struggled to be as far away as I can. Hinding hindi ako papayag na mangyari yon. never.
"Oh no, Ela." Lumapit si Kaylie saakin niyakap ako "Ano bang pinagsasabi mo. Walang mangyayari sayo, panaginip mo lang iyon" She comforted me and patted my back. I hugged her tight, I was so scared.
"Ano ba kasi yung napaniginipan mo?" Seryosong tanong ni Ash saakin, siniko siya ni Logan at tiningnan ng masama ng iba "What? how can we comfort her if she won't tell us?"
"Ang insensitive mo!" pabulong sa sigaw ni Blake sa kanya. umiling ako at sinabing okay lang.
"I just, I just had a bad dream na sinaktan ko kayong lahat. na napahamak kayong lahat saakin" I felt my chest tighten and tears began to fall again "I don't know. baka dahil hindi pa ako sanay sa mga nangyayari at hindi pa kayang matanggap ng isip ko lahat lahat. I don't know"
yumuko ako at tiningnan sila isa't-isa, I saw them dead and it pains me so much. Nagkatinginan kami ni Aiden at mas sumakit ang dibdib ko
"Alam niyo naman diba na hindi ko kayo kayang saktan? that I'd rather die than let all of you get harmed right?" Sinabi ko ang lahat ng iyon habang tinitingnan siya sa mga mata niya. I never want to see him shed those tear let alone see him die ever again.
"Oo naman, its not like you can hurt us anyway." pabirong sabi ni Logan kung kayat hinampas siya ni Tyler sa tiyan "Oof!"
"Oo nga, hindi ko kayo kayang saktan. masyado akong mahina." I whispered to myself I was just convincing myself that I'd never do that to them.
I will not. But I know she will.
"Gising na pala ang kaibigan niyo" may pumasok na isang matanda na babae at may dalang tray "Kumusta na ang pakiramdam mo?"
tumingin ako kay Kaylie at tumango lang siya.
"medyo maayos na po pakiramdam ko, di na po siya gaanong kasakit." tumango lang ang babae at lumapit saakin, nagbigay daan ang mga lalaki sa maliiit na kwarto na kinatatayuan namin. inilapag niya ang tray sa mesa sa gilid ng kama ko. May pitchel at baso din, bigla akong nanigas.
"Asan ang libro?" Bulong ko kay Aiden. Kinunutan niya ako ng noo at tinuro ang mga kamay ko. mas nanlamig ang katawan ko nung nakita na hawak ko ito at nakabukas sa gitna.
weird
"Hindi masyadong malakas ang epekto ng gamot na ibinigay ko sayo dahil ordinaryong mga spice lang ang meron ako dito sa bahay." umiling ako at ngumiti.
"Hindi po, salamat po sa pagtulong mo po saamin"
"Merida ang pangalan ko at habang namumulot ako ng mga halamang panggamot ay nakita ko kayo ng mga kaibigan mong naglakad palabas sa kasilya ng mga bampira. buti nalang at wala na sila diyan dahil wala silang ibang ginawa kundi magdulot ng kapahamakan sa mga nilalang na naninirahan dito."
tiningnan niya kami, isa-isa at para bang may naalala siya
"Kayo ba ang hinahanap ng Council? prinsesa at mga prinsipe?" tanong niya. Nagkatinginan silang lahat. Alam namin a pinaghahanap na kami ngayon pero hindi namin alam na aabot din ito sa iba.
"Bakit niyo po alam?" tanong sa kanya ni Jayden.
"May malaking pabuya ang nakapatong sa inyo, kilala kayo bilang mga traydor sa Vindea."
Kumunot ang noo ni Aiden "What do you mean by that? Traitors?"
"Mga traydor kayo ng Vindea dahil inabanduna ninyo ang trono habang wala ang mga magulang niyo. sabi-sabi ay kayo mismo ang dahilan kung bakit nagkakagulo ang Vindea ngayon at malaking pabuya ang matatanggap ng kung sino man ang makapagturo sa inyo."
Bigla kaming na alerto at tiningnan ang matandang babae, tiningnan niya naman kami ng masama
"Wag kayong mag alala, wala akong interes sa mga ganyan. Ngayon ay magimpake na kayo at magsialisan" pagkatapos non ay lumabas siya ng kwarto.
"Gaano na ba tayo katagal dito?" biglaang tanong ko "tatlong araw" sagot ni Tyler
Nanlaki ang mga mata ko "Tatlong araw?! tulog ako ng tatlong araw?!" wala silang ibang ginawa kundi tumango.
--
"Maraming salamat po sa tulong niyo. hindi po namin ito makakalimutan" Sabi ni Kaylie at nagmano kay Merida, ganon din ang ginawa namin. Laking pasasalamat namin sa kanya dahil binigyan niya kami ng bagong damit at pagkain para sa biyahe. Binigyan niya rin kami ng mga Healing potion na ginawa niya kasama si Jayden.
"Oo na. O siya, magsialisan na kayo at nakakadistorbo kayo sa gawaing bahay" napatawa nalang ako sa pagtataboy niya saamin. Pagkatapos ng lahat ng ginawa niya para saamin nagpapanggap parin siya na wala siyang pakialam saamin.
Binigyan niya rin kami ng masasakyan papunta sa Friar sa pamamagitan ng kaibigan niyang isang ogre.
"Ikaw na ang bahala sa kanila. wag mo silang ipapahamak" tugon ni Merida sa ogre, tumango naman ang ogre at pinasakay kami sa karwahe niya. Medyo kalakihan pero ang struktura ay tulad ng kalesa sa Human realm, ang pinagkaiba lang ay ang mga kabayo dito ay hindi ordinaryo, mga itim sila na gawa sa usok at may puting mga mata.
Naging matagal ang biyahe at halos siyam na oras kaming nakaupo o di kaya ay natutulog. namamanhid na nga yung pwet ko sa kakaupo. Katabi ko si Kaylie na nakasandig saakin at si Aiden na simula nung nagising ako ay hindi na umalis sa tabi ko, halata naman sa mga mukha ng mga kasama ko na natatawa sila sa pinagagawa ni Aiden.
"Sana maging maayos na ang lahat. Di na ako makapaghintay na humiga sa kama ko" biglang sabi ni Blake at nag inat "Masakit na ang katawan ko sa kakahiga sa lupa"
"Gusto ko nang umuwi sa bahay at kumain ng niluto ni mama kahit di masarap at palagi silang nag aaway ni papa" malungkot na sabi ni Logan
"Gusto ko nang marinig ang boses ni mama" sabi ni Ash
"Kahit pala palagi natin silang nakikita dati, mamimiss at namimiss parin natin sila" tahimik na dagdag ni Jayden
"I just wish for them to be safe" sabi ni Tyler. Biglang natahimik sa karwahe. Ako rin, gusto ko nang makita si mama, siguraduhin na safe siya.
Tumingin ako sa gawi ni Aiden, His eyes were misty like he was about to cry. Alam kong miss narin niya si Tita Lean at Tito Flame.
"Ma, Pa malapit na kami" tumingin ako kay Kaylie na nagsasalita habang natutulog. may tumulong luha mula sa mga mata niya and she was mumbling things about her mom and dad. Pinunasan ko ito at hinimas ang buhok niya hanggang sa maayos na ulit ang tulog niya, I hummed to her like my mom would hum to me when I keep having nightmares or unable to sleep.
The boys were crying and sobbing silently. After all, we are just kids trying to figure out how to save the kingdoms and bring back our lives. Gagawin ko lahat para makatulong sa kanila, I want to see them happy again.
--
END
Facebook Acct: Daybreakue
Fb page: Daybreakue WP
Fb Art page and Art Shop: Daybreakue
Twitter: Daybreakue