Chapter 9
AKALESHA's POV
Nagstretch ako nang maramdaman ko ang pangangalay ng kamay at likod ko. Tama nga ang sinabi nila na maraming customer tuwing weekend lalo na dito sa VIP. Alas-singko palang ng gabi ay nananakit na ang katawan ko. Mabuti nalang at wala akong palpak ngayon, muntikan meron pero masasabi kong nasasanay na ako. Excited na talaga kasi akong sumweldo.
"Pagod kana ba, Aki? Gusto mo ako nalang ang sumalo sayo?" hawak ko ang balikat ko nang mapatingin ako kay Clyde, inosente siyang nakatingin sa akin habang nakaupo sa upuan rito sa locker room. Nakiki-Aki na rin siya, okay lang naman. Tropa na kami.
Mabuting tao talaga si Clyde at masayahin rin. "Ayos lang, nangawit lang. Masyado ka namang mabait" sagot ko habang iniikot-ikot ko pa ang ulo ko, bahagya akong ngumiti sa kaniya.
"Hindi naman baka kasi nahihirapan kana" ngumiti na rin ito sa akin habang pinapanood akong magstretch.
"The best ka ah!" nagthumbs ako sa kaniya. Tumawa lang siya kaya naman tumawa na rin ako. Napakabuting tao naman nito, nagtatrabaho siya rito sa Maynila para mapagamot niya ang tatay niyang may sakit na nasa probinsiya.
"Mayaman kasi, hindi sanay sa mga ganitong trabaho" walang kupas ang pagpaparinig ni Macy, hindi ko alam kung anong problema niya sa akin. Sabay kaming napatingin sa kaniya ni Clyde, nakakrus ang braso niya sa ibaba nang dibdib niya at mataray ang tingin sa akin.
"Meron bang mayaman na nagtatrabaho bilang waitress?" taas-kilay na tanong ko sa kaniya. Nag-i-stretch parin ako, hindi pinapansin ang pagtataray niya.
"Hindi ba kaya nga natanggap ka kaagad rito dahil mayaman ka? O baka naman nakatanggap kana nang ibang sahod galing sa boss natin kaya madaling manakit ang katawan mo?" patuloy niya, walang papantay sa pagkasuklam sa kaniyang mata. Kumunot lang ang noo ko sa kaniya. Hindi makuha ang punto niya. Wala naman akong ginagawang masama sa kaniya.
"Huwag mong sabihin 'yan, Macy. Hindi ganoong klase ng tao si Aki nuh!" pagtatanggol naman sa akin ni Clyde na tumayo na upang makausap ng maayos ang babaeng ubod ng taray na hindi ko alam kung anong pinaglalaban.
"Pinagtatanggol mo pa 'yan, Clyde? Bakit? Dahil pati ikaw nakikitikim na? Kaya naman pala laging hinahatid" tumawa pa ito nang sarkastiko na parang hindi makapaniwala sa nangyayari at doon ko nakuha ang ibig niyang sabihin. At hindi ko talaga alam kung saan niya pinaghuhugutan ang mga salitang binibitawan niya.
"Oh saglit lang, hindi naman ata tama 'yang mga sinasabi mo" kalmang saad ko sa kaniya. Tinigil ko ang pag-i-stretch ko at bahagyang lumapit sa kaniya. Sarkastiko ulit siyang tumawa pagkatapos ay pumapalakpak ngunit sumeryoso siya bigla at marahang lumapit sa akin. Anong nasinghot nito? Lalong kumunot ang noo ko sa kaniya.
"Kagabi ko lang hinatid si Aki, Macy. Hindi palagi pero kung gusto niya ay ihahatid ko siya palagi" paliwanag naman ni Clyde. Masyadong inosente ito sa ganitong away na akala ay nakatulong ang sinabi niyang iyon. Bumuntong hininga nalang ako.
"Huwag ka nang umarteng inosente, puwede ba? Nandiyan na ang ebidensiya oh" turo niya sa inosenteng si Clyde. " Tss nakaisa lang, gusto nang araw-arawin. Magkano ka ba?" baling niya pabalik sa akin. Wala akong alam sa mga sinasabi niya at hinding-hindi ko gagawin iyon. Wala nang saysay ang paliwanag ko dahil mukha namang kahit na anong sabihin ko ay hahanapan at hahanapan niya ng butas.
"Bahala ka nga" tamad na sabi ko at iniwan sila. Nagstretching ako palayo sa kanila at lumabas ng locker room. Ramdam ko namang may sumunod sa akin kaya naman bahagya ko iyong nilingon. Buti naman si Clyde, kung si Macy ang sumunod, naku! Iba na talaga ang sapak ng babaeng iyan.
"Anong problema no'n?" takhang tanong ko sabay turo sa locker room kung saan naiwan si Macy. Lumabi lang siya at nagkibit-balikat. Hindi ko napigilang matawa sa kaniya, napangiti nalang rin siya. "Tara na, work na" aya ko.
Si Clyde lang ang naging kaibigan ko rito. Pansin ko rin na iba ang tingin sa akin ng ibang mga empleyado rito lalo na ang mga babae, ang sungit rin no'ng babaeng nagbibigay sa akin ng iseserve ko. Buti nalang talaga at merong Clyde.
"Ingatan mo ang order na 'to. Importanteng customer 'yan kaya huwag ka sanang pumalpak" masungit na saad nito sa akin ngunit may pagkaseryoso. "Okay po" sagot ko nalang at kinuha ang tray na may steak at mamahaling wine. Ito lang naman eh.
Dahil sa sinabi sa akin ni ateng masungit ay dinahan-dahan ko pa ang paglalakad papunta sa naturang table na kinauupuan ng importanteng tao. Ngunit lalong bumagal ang paglalakad ko nang makilala ko kung sino ang nakaupo sa pinakadulong table, ang importanteng customer.
Limang hakbang ang layo naming dalawa nang matigilan ako. Bumagal ang lahat lalo na nang unti-unti itong umangat ng tingin sa akin. Hindi ko alam kung ilang minuto kaming nagkatitigan o baka segundo lang dahil masyado akong natulala sa kaniya. Naalala ko ang una naming pagkikita dahil sa suot niya. Napakurap ako nang bahagya siyang ngumiti at kumaway sa akin. Ano 'tong pakiramdam na 'to? Bakit ako kinakabahan?
Ang bakla naman ng pakiramdam na ito!
Bahagyang nanginginig ang kamay ko nang makalapit ako nang tuluyan sa kaniya. Sinerve ko ang steak niya pati na ang wine. Sinulyapan ko siya nang matapos ako. Nakaramdam kaagad ako nang inis ng makitang nakatukod ang siko niya sa table at sapo-sapo niya ang mukha niya. Nakatitig siya sa akin at nakangisi na parang may nakakatuwa.
"H-Hey!" rinig kong pagtawag niya nang talikuran ko siya. Inipit ko sa gilid ko ang tray na hawak ng kaliwang kamay ko. Ang kanang kamay ko ay dahan-dahan kong pinadapo sa dibdib ko. Kaba lang ng inis 'to.
KREIT's POV
"H-Hey!" I tried to call her raising my hand but she didn't even stop or flinch. She even walk away like a man with her sexy waitress costume. I grinned, she's cute and sexy. Masaya akong ngumiti nang tingnan ko ang sinerve niya. Good girl or good boy? Doesn't matter, good tomboy it is!
Kumain ako wearing my happy face. I want her to be bothered by me kaya naman I tried to fooled her by calling her several times.
"Ano na naman? Wala kang magawa, ah? Palagi nalang ako pinapatawag nitong ulol na 'to!" she whispered, her brows became one. How cute is this tomboy. I smirked, pissing her more and more.
"Chill. Miss, I was just wondering what's your name? Scratch that, can I get your number? Or room number, maybe?" I looked at her body from bottom to top, biting my lower lip. Is she really a he? Ooh that waist!
Bumuntong hininga siya, losing her patience. "Hey! You're not allowed to punch me here!" sumiksik ako sa dulo, malayo sa kaniya. I made a cross with my fingers to shoo the gangsta inside her. "Kagagaling ko lang, look" bahagya kong nilapitang mukha ko at tinuro ang gilid ng labi ko.
"Kung ayaw mong masaktan, tumigil kana. Hindi lang ikaw ang customer! Papansin ka!" I pouted and rolled my eyes when she walked away. Me? A papansin? That's not me. Ikaw itong lumalapit kapag tinatawag.
I did not bother the tomboy anymore. Hinintay ko nalang siya sa labas. I parked my car not too far in front of the entrance para makita ko kaagad siya paglabas niya. Umupo ako sa hood ng car ko at pinagkrus ang braso while waiting.
I waited for about three hours or maybe four? I yawned and stretch a bit. Tumingin sa relo ko, it's already quarter before nine. Napatingin ako sa second floor when the lights turn off. Napatayo nang bumukas ang entrance, naunang lumabas ang kapatid kong sira ang ulo. Hindi ko siya pinansin. Next is the other humans that I don't know, lastly is my tomboy with her ugly male friend.
Naglakad kaagad ako papunta sa kanila. Napatingin kaagad sila sa akin. Her brows immediately became one after seeing the handsome me.
"Hi" I smiled while waving at her.
"Tara na, Clyde!" hinarap niyang lalaki at nauna nang maglakad. Hindi pinansin ang kagwapuhan ko.
"Hey! Hey! Hey!" I called. Her ugly male friend named Clyde turn his face to me. "Not you! Hey, Akalesha!" hinabol siya at kinuha ang braso niya. "I'm calling you, girl. Are you deaf or what?"
"Ah alis na ako" the ugly one butt in and made his way out of the picture. Binuka niya ang bibig niya, probably to make the boy stopped or just a proper goodbye? Finally, alone together. That's not a movie.
Marahas niyang binawi ang braso niya. What the hell? Ang lakas naman ng payatot na tomboy na 'to. Her gangsta side is awesome, by the way. I blinked when she turn her back on me and started walking away frome me, of course. That's not surprising.
Inulit ko ang pagkuha sa kaniyang braso. Napalakas ata kaya naman napaharap siya sakin. "Ano pa bang gusto mo?!" she shouted, angry now. I stepped backwards.
"Hey, no need to shout" I said softly, trying to reach her shoulders. Hoping it would make her calm but she didn't gave me a chance to even touch her again.
"Gusto mo na naman ba? Pakiusap lang, ah? Tama na! Alam mo naman kung ano talaga ako pero anong ginawa mo? Ginalaw mo ako habang lasing ako! Sa totoo lang, pakiramdam ko nababoy ako kahit may kasalanan ako..." I was taken aback with what she said. Her eyes are watering while pointing my very mistake. Natahimik ako.
"Sinabi ko na sayo diba? Na tomboy ako! Na hindi ako nang kagaya ng iniisip mo. Sana pinabayaan mo nalang ako. Dahil unang-una hindi tayo magkakilala kahit na kaibigan ko pa ang pinsan mo at kahit na alam na natin ang pangalan ng isa't isa. Hindi mo ko kilala, pagkatapos ay..." tumigil siya at lumunok, bahagyang siyang umiling. "Sa bagay mas madali kapag hindi mo kakilala hindi ba? Madaling makalimutan at ibabasura nalang matapos mong gawan ng kababuyan. Alam mo ba iyong pakiramdam na baka isang araw paggising ko may nabubuong buhay na pala sa loob ko? Pagkatapos ganito pa ako" she pointed herself. "Tomboy, walang trabaho, pinalayas at wala nang pag-asa sa buhay" pinunasan niya ang luha.
This is the very first time that I felt the worst. Ito ang unang pagkakataon na naramdaman ko kung gaano ako kagago. I should've stopped myself from taking her back then, she's drunk. But it happened already. My heart started racing abnormally as I laid my eyes on her. Namumula ang pisngi niya pati ang ilong niya. Her eyes are pooling with tears. Everytime she cries, she's always glowing. The lamp post helped me from admiring her beauty in this kind of moment.
"I'm sorry...I'm really sorry. It's my fault, I'm sorry. I'm sorry, Akalesha" I said sincerely before leaving her but I stopped in the middle of walking away. "I won't stop bothering you until your forgive"
to be continued...