MUST READ BEFORE READING THE WHOLE CHAPTER!!
Okaaay. So how's everybody? Andaming theories na nangyari. Andami daw di makatulog at sumasabog na ang utak. Madami natorture. Some are just stressing themselves out. Some say I should change the genre from Teen Fiction to Mystery. Hayaan niyo. Sa Three Words lang yan. Pag ngawa ulit ako ng new story medyo normal na :)
Actually. Mula Chapter 39-43 I laid out all the OBVIOUS clues para maisip niyo kung anong mangyayari! :) Yung iba binalikan pa ang Book 1 para sa "CLUES" which is right. Kasi as I said..
Kaya ganun ang ending ng Book 1 is because.. We all know that sa buhay, not all endings are happy. It is the reality. Right? And I want all of you to learn a lesson (I believe some did) Pero! The story THREE WORDS EIGHT LETTERS both Book 1 and Book 2 as I said, are connected. Kaya tama lang na sa Book 1 pa lang may clues na =) Ayokong maging simpleng LOVE STORY lang to. Gusto ko yung tatatak talaga sa inyo. Yung hindi niyo makakalimutan. Na kapag sinabing THREE WORDS EIGHT LETTERS SAY IT AND I'M YOURS AND THREE WORDS EIGHT LETTERS IF I SAY IT WILL I BE YOURS.. Kay Girlinlove yan! The best yan! Feel na feel ko yan! Kaya nga may Book 2 kasi hindi lahat nagtapos sa Book 1. Masyadong simple kung Book 1 pa lang.. Happy Ending na. Db? Kaya sorry for lying and for playing with all of you.. IT IS FOR THE STORY's sake. I love you all guys! Hindi ko na ulit gagawin yun
P.S Book 1. Epilogue ko pa lang.. May clue na. They will meet again. They will meet again. :D
________________________________________________________________
CHAPTER 44
CHANEL'S POV
To: Elle Clemente.
From: C.H
(Now Playing: How Can I Not Love You)
Ito ang mga nakalagay.
Bakit..
Bakit nandito?
Kaninong bahay ito?!
Binuksan ko yung mga regalo..
Doon sa unang regalo..
Tang na juice.
Tapos may nakalagay na letter na
"You can never undo what you have done. You just have to accept it. And believe me.. It's better."
Hindi ko maintindihan. Bakit tang na juice?
Binuksan ko pa ulit yung isang box.
May lamang socks.
"I love you because you're just like her. And I now know.. That you're better. Maybe, the best."
Naiiyak na ako. Naguguluhan ako. Ano ito?! Anong nangyayari?! Yung thesis mate ni Cassandra si CH?! Sino si CH?!
Binuksan ko lahat, nagbrebreakdown na ako. Sinira ko lahat! Pero wala akong makitang clue kung sino siya..
Hanggang sa.. May isang malaking box.
Sa may gilid.
Binuksan ko yun. Baka nandito na ang sagot.
Pero wala. Sa loob ng box, may box na laman.
At may box pa ulit..
Paulit ulit.
Hanggang sa may isang rectangular box.
Ayoko ng buksan. Baka box na naman ito. Sayang lang..
Pero hindi ko alam kung bakit, napansin ko na lang na binubuksan ko na pala ang box at..
O____O
A--anong..
A--nong nangyayari dito?!
Bakit nandito ito?! Bakit?!
Ano na namang bang klaseng paglalaro ng tadhana ito?! Ano na naman ba?!
Bakit..
Bakit nandito yung scrapbook na ginawa ko noon..
Para..
Kay..
Kean.
Binuksan ko.
Ganoon pa rin. Walang nagbago. Ito yung ginawa ko sa starbucks. Ito yung regalo ko sakanya noong pasko.
Bakit nandito?! Naguguluhan na ako. Bakit na kay C.H?! Sino si C.H?!
Naguguluhan na ako.
Hanggang sa basahin ko yung note.
"Three Words. Eight Letters. 38. 3rd letter in the Alphabet is the letter C. 8th letter is the letter H. Your First and Last name starts with CH. CHanel CHua. Love, CH"
Kaya..
Kaya ba..
Kaya pala..
Napaupo na lang ako doon.. Yakap yakap ko ang scrapbook. Anong nangyayari?! Hindi ko maintindihan?! Please.. Tulungan niyo ako maintindihan?! Bakit ganito?! Tama ba ang naiisip ko? Siya ba? Siya nga ba? Pero.. Natatakot na akong magexpect. Ayoko ng madisappoint. Gulong gulo na ako. :(
*Creaaaaaaak*
May narinig akong nagbukas ng pinto. Malalakas na footsteps. At may narinig ako na..
"Ano ba naman tong si Yaya. Naiwan pa yung Shovel. Paano kami magtatanim."
O_____O!!
Kilala..
Kilala ko yung boses na yun.
Tumayo ako sa kinauupuan ko. Lumakad. Papalapit sa kung saan narinig ko yung boses na yun. Hindi ako pwedeng magkamali.
Siya yun.
Alam kong siya yun..
At oo, hindi nga ako nagkakamali.
"PAPA?!"
Nabitawan niya ang dala dala niyang Shovel.. Tumingin sa akin. Gulat na gulat.
"CHA--CHA--CHANEL?!? Anong--Anong--"
*creaaaaaaaaak*
May narinig akong nagbubukas na naman ng pinto..
"Papa yung susi, may importante akong ipagtatapat kay C--"
Nabitawan niya yung dala dala niyang flowers.
Anong nangyayari dito?! Anong..
"Elle?!"
Bakit siya nandito? Bakit kilala niya si Papa? Bakit?!
"YOHANN?! Bakit? Si Papa.. Ibig mong sabihin."
Ibig bang sabihin nito..
Si C.H
Si Yohann.
At si Kean..
"Kean? Ikaw ba yan?"
Please. Kill me now.
Napuno ng katahimikan ang buong kwarto. Lahat nakatitig sa isa't isa. Hindi alam kung aamin at kung maniniwala. Parehas nabigla at parehas naguguluhan. Anong nangyayari? Ano lahat to?
"Elle.. Let me explain."
Totoo nga.
Hindi ako makagalaw. Namamanhid na ako. Totoo ba ito? Ano to? Pinaglalaruan na ba ako? Ano to? Bakit ganito?!
"Elle.."
Tiningnan ko siya. Hindi ko alam ang nararamdaman ko. Kung malungkot ba ako, galit, naiinis.. O masaya. Hindi ko na alam. Gulong gulo na ako.
"K--Ke--Kean?"
Maluha luha kong tinanong sakanya. Nanginginig ako. Gusto kong sabihin niyang Oo. Pero gusto kong sabihin niya na hindi. Kasi.. Hindi ko na kaya. Hindi ko na kaya.
"Sorry."
Sorry?
"Ang ibig mong sabihin.. Si Yohann. Si C.H at.. at ikaw Kean.. Ay.. Ay.. Iisa?"
"Please. Let me explain!"
Natawa naman ako sa sinabi niya.
"Explain?! Explain na naman?! Ano pa bang ipapaliwanag mo ha?! PUNYETA NAMAN! Wag mo naman akong paglaruan! Utang na loob naman Kean!"
Iyak na ako ng iyak doon. Ano ba ito ha?! Laro? Anong akala niya? Sasaya ako? Ngayong dumating siya?!
"Sa tingin mo ba ganoon kadali na basta ka na lang dadating sa buhay ko ulit ha Kean?! Isang taon!! Isang taon ako nagdusa. Bawat araw.. Pinagbabayaran ko ang pagkawala mo! Araw araw halos patayin ko ang sarili ko! Kahihintay sayo! Kaiiyak sayo! Kaasa na babalik ka!!"
"Ilang libong luha ang lumabas sa mata ko. Ilang daang beses ako umiyak ng para sayo.. Lahat ng kawalanghiyaan halos gawin ko sa sarili ko at sa ibang tao kasi naiinis ako sa pagkawala mo. Pati nga buhay ko handa ko ng ialay para sumunod sayo, tapos.. Tapos.."
Iyak na ako ng iyak.
Galit na galit ako.
Ang sakit sakit.
"Tapos ngayon, nandiyan ka na ulit?! Kung kelan natutunan ko na na wala ka. KUNG KAILAN TANGGAP KO NA WALA KA NA! Babalik ka na parang walang nangyari?!"
"Ano bang akala mo Kean ha?! Na naglalaro tayo ng taguan?! Isang taon ka magtatago, ako, halos mamatay na kahahanap sayo. Tapos ngayon, magpapakita ka. At ano? Ako na naman ang taya?! HA?! Laro ba ito Kean? Masaya ba? MASAYA BA?!"
"Bakit ano bang akala mo ha?! Ngayong umamin ka, na yayakapin kita? Sasabihin ko na namiss kita? Tapos mamahalin kita?! Anong pakiramdam mo mapapatawad agad kita?! Ano yun?! Gaguhan!? Aba e putangina!"
Napaupo na ako. Hindi ko na kaya ito. Ang sakit na masyado. Ayaw ko na. Ayaw ko ng bumalik siya.
Tanggap ko na eh.
Tanggap ko ng wala siya. Bakit bumalik pa siya?!
Lumapit siya sa akin, at nagsalita..
"Alam mo ba kung gaano ko pinagbabayaran ang ginawa ko?! Akala mo ba araw araw masaya ako na wala ka sa tabi ko?! Oo nandito na ako! Pero alam mo ba na lahat ng lakas ng loob inipon ko para muling humarap sayo?! Oo. Sorry! Sorry nasaktan kita! Pero hanggang kailan?! Hanggang kailan mo ako sisingilin sa kasalanan ko ngayong nagbalik na ako sa buhay mo?"
"HABAMBUHAY KEAN!! I mean.. Yohann. I mean.. CH!! HINDI NA KITA KILALA!! Sino ka ba?! Sino ka na ba?! Hindi ko na kayang maniwala at magtiwala!! Masyado akong nasaktan!! Patay na ulit si Chanel! Pinatay ko na! Pinatay MO na! Wag ka ng bumalik! Umalis ka na ulit! Umalis ka na lang ulit!!!"
Tinulak ko siya. Lumayo ako sa kanya. Tumalikod. At umiyak.
Bakit nasasaktan pa rin ako?! Oo nakalimutan ko na siya.
Oo si Dylan ang pinili ko dati.
Pero ang sakit pa rin. Hanggang ngayon, di ko pa rin kaya, naiiyak pa rin ako.
Ayoko na. Ayoko ng bumalik siya. Masaya na ako. Wag na sana niyang guluhin pa.
"Papatunayan ko na nagsisisi ako na iniwan kita! Papatunayan ko na ako dapat ang piliin mo. Papatunayan ko na.. Mahal pa rin kita. Mahal na mahal pa rin kita.."
Nagpatuloy lang ako sa paglalakad. Wala ng silbi.
Ayoko na. Ayoko ng bumalik ka.
"Courtney.."
Napatigil ako sa paglalakad.
Co--Courtney?
Nga--Ngayon na lang ulit may tumawag sa akin ng Courtney. :(
Humarap ako sakanya. Kilala ko si Kean, hindi yan titigil kapag hindi mo hinarap.
"Don't stress yourself."
"I will Courtney! I promise!"
Bahala ka. Bahala ka.
Kinalimutan na kita.
At ayoko ng..
Bumalik ka pa.
_______________________________________________
Twitter Trend? Chos. HASHTAG #3W8L #WelcomeBackKean #WinCourtneyBack Or kahit ano basta samahan niyo ng #3w8l