~•Relationships are like glass. Sometimes it’s better to leave them broken than try to hurt yourself putting it back together.•~
-Anonymous
Flashback Part 6
*ANGELA'S POV*
One week later.....
Bukas na ang alis namin papuntang U.S. pero hanggang ngayon tinatanong ko parin ang sarili ko
'Handa na ba ako?'
'Kaya ko na ba?
'Makakaya ko ba?
Kakayanin ko ba?
Kahit naman siguro HINDI ang isagot ko wala rin naman akong magagawa e. Marami na akong luhang nasayang, malaki na ang naisakripisyo ko para dito at kabilang nado'n ang taong mahal ko kaya wala ng dahilan para umatras pa.
Isang linggo akong hindi nagpakita kay Bryle pero maraming nagsasabi na araw-araw at gabi-gabi daw ako nitong hinahanap, halos hindi na daw ito natutulog at kumakain sa kahahanap sa'kin pero ang mas dumurog sa puso ko ay nang mapag-alaman ko na lagi daw siyang umiiyak at umiinom sa tuwing nabibigo siyang makita ako.
Feeling ko pinahihirapan ko ang asawa ko pero wala naman akong magawa dahil parte 'yon ng mga desisyon ko. Hiling ko lang na sana'y makayanan niya kapag tuluyan na akong lumayo sakanya.
Alam kong magiging masakit at mahirap sakanya pero ganun din naman ang mararamdaman ko at siguradong mas doble pa.
Pumikit ako ng mariin at humugot ng malalim na paghinga bago ako pumasok sa loob ng bahay namin.
Oo, nandito ako ngayon sa bahay namin ni Bryle para kunin ang iba kong gamit, sinigurado ko naman na pupunta ako dito sa oras na alam kong wala siya. Malamang ay nasa office siya sa mga oras na 'to kaya sinamantala ko ang pagkakataon para makapunta dito at gawin ang dapat kong gawin.
Linibot ko ang aking paningin sa paligid at agad kong napansin ang malaking pagbabago ng bahay simula nang huli akong tumapak dito. Hindi ko maipaliwanag pero sobrang gulo ng bahay at parang nawalan ito ng sigla at kulay.
Hindi ko maiwasang malungkot sa nakita ko, ganito pala ang mangyayari kapag nawala na 'ko? Parang ang pagkawala ko ay siya ring pagkawala ng buhay ng bahay na 'to. Matiyaga kong kinabisado ang bawat detalye ng aming bahay baka kasi ito na ang huling beses na mapupuntahan at makikita ko ang bahay na siyang naging saksi sa pagmamahalan namin ng asawa ko. Ganun pa man, nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang sa marating ko ang kuwarto namin ni Bryle.
Dito namin binubugsog ng pag-ibig ang mga puso namin, ito ang saksi sa init ng aming pagiibigan pero baka ito na ang huling araw na muli ko itong masisilayan. Binuksan ko ang pinto at ganun na lamang ang aking pagkabigla sa nakita ko. Otomatikong kumabog ang aking dibdib.
"Bryle?!" hindi makapaniwalang bulalas ko.
Hindi ko inaasahan na makikita ko siya dito.
Bakit siya nandito?
Hindi ba't dapat ay nasa office siya ngayon?
Nakaupo at nakasandal siya sa gilid ng kama, hawak-hawak ang isang bote ng alak.
Napansin ko na ang gulo ng kabuuan ng kuwarto, may mga bote rin ng alak na nakakalat sa kungsaan.
Parang binagyo ang kabuuan ng kuwarto namin base sa nakikita ko ngayon.
"Angela!!?" agad siyang nag-angat ng tingin at otomatikong binigkas ang aking pangalan nang makita niya ako. Nanatili ako sa kinatatayuan ko at hindi malaman ang gagawin.
Kahit pala anong iwas ang gawin ko hindi parin talaga maiiwasan na magkrus ang mga landas namin.
"Angela!! Buti naman umuwi ka na...I missed you so much!" hindi ko namalayan na yakap-yakap niya na pala ako. Hindi ako makagalaw, hindi ako makapag-salita.
"Hindi mo alam kung ga'no ako nangugulila sa bawat araw,.........oras,.......minuto at segundo na wala ka sa tabi ko."
Bukas na ang alis namin, hindi dapat ako bumigay pero bakit nagmistulan akong isang pipi na hindi makapag-salita at isang taong paralisado na hindi makagalaw. Parang biglang umalis ang diwa ko mula sa aking katawan.
Isang minuto din kaming nasa ganoong posisyon bago ko naramdaman ang paglapat ng kanyang mga labi sa labi ko.
Sinimulan niyang halikan ang mga labi ko.
Bakit? Bakit hinayaan ko lang siya na sakupin ang labi ko?
Bakit kahit anong pagtutol ng isip ko ay bumibigay parin ang katawan ko?
Ano ba'ng nangyayari sa'kin?
Matapos ang ilang sandali namalayan ko nalang ang aking sarili na nakahiga sa kama, nagpatuloy siya sa pag-angkin sa mga labi ko habang ang kaliwang palad niya'y nakabalot sa aking kaliwang dibdib at ang kanang kamay niya'y naglulumikot sa aking puson.
Pilit kong linalabanan ang sensasyong nararamdaman ko pero tuluyan ng nagtraydor ang katawan ko sa tinatakbo ng isip ko. Kusa nang gumalaw ang labi ko at tuluyan nang nakipag sanib sa kanyang mga halik.
Inisa-isa niya ang pagtanggal sa aking mga suot na damit simula sa aking suot na pangitaas hanggang sa aking skirt. Ramdam na ramdam ko ang init ng kanyang katawan lalo na nang magtanggal siya ng kanyang kasuotan. Malayang naglalakbay ang kanyang mainit na palad sa maseselang parte ng aking katawan.
"Ughh!" hindi ko maiwasang mapaungol nang sinimulan niyang halikan ang aking dibdib at pinaglaruan ang aking nipples gamit ang kanyang mapaglarong dila.
Ramdam ko rin ang pagbaba ng aking undies na siyang kumumpleto sa hubad kong katawan.
Marahang naglakad ang kanyang mga daliri pababa sa aking puson, pinaikot niya ang mga ito sa aking pusod na siyang nagdulot sa'kin ng kiliti hanggang sa mas bumababa pa ito at natumbok ang aking kaselanan, napaliyad ako ng madampian niya iyon. Hindi na bago sa'kin 'to pero parang sa tuwing gagawin namin to'y lagi akong nagmumukhang first timer.
"Ugggh........ahhh!" ungol ko nang ipasok niya ang kanyang gitnang daliri sa aking lagusan. Ramdam ko ang biglaang pagkabasa no'n nang hawakan niya 'to.
"You already wet!" sabi nito ngunit tanging ungol lang ang naisagot ko. "I want to taste your juice." bumababa ang ulo nito sa aking leeg at binigyan ako ng mga pinong halik, dumaan ito sa aking dalawang bundok at pinagliwas liwasan niya 'tong hinalikan. Pinatulis niya ang kanyang dila at pinaglaruan ang aking pusod. Ramdam na ramdam ko ang kanyang mainit na hininga na unti-unting bumababa sa aking puson.
Nagka-goose bumps ako ng bigla niya hipan ang aking pagkababae, tinakpan ko ito gamit ang aking dalawang kamay dahil nakaramdam ako ng ligaw na hiya pero agad niya 'tong tinanggal at sinabing. "Don't block the drive way." napatawa siya sa sinabi niya habang ako nama'y pulang pula na sa sobrang hiya.
"Uggh!!...Ahhh, B-bryle!?" napasabunot ako sa buhok niya ng madampian ng kanyang labi ang aking lagusan. "Yeah, that's right baby. Say my name."
"Brrrrryyle, ahh!" hindi ko maiwasang umungol sa sensasyong pinararanas sa'kin ngayon ng aking asawa. Ayaw ko man aminin pero ang katawan ko na mismo ang nagsasabi na nasasarapan ako sa mga pinaggagagawa sa'kin ng asawa ko.
Ilang saglit pa'y naramdaman ko nalang ang muling pagdating ko sa sukdulan. "Feed me!!! Aahh, I love your cum." sabi nito habang patuloy parin ang pagkamkam niya rito.
Muli niya akong hinalikan sa labi at matapos ang ilang sandali naramdaman ko nalang ang pagtutok ng kanyang pagkalalake sa aking lagusan, binigyan niya ako ng malalim at makahulugang halik bago ko naramdaman ang pagpasok ng kanyang kargada sa aking pagkababae.
"Ahhhh!"
"Uggghh!"
"You have no idea how I missed this.....aaahhhhh!" nagpatuloy siya sa paglambas pasok sa'kin habang ang kanyang mga labi ay nagliliwas sa aking dalawang dibdib at sa aking labi.
"Uggghhhh!"
"Ahhh.....yeahh!"
"U-ugh....ughhh!"
"My god, Angela.....you making me crazy, uggghh!"
Makalipas ang ilang oras nang biglang tumigas ang katawan at mga binti nito at kasabay no'n ang pagdating namin sa rurok ng aming pagniniig.
"UUUUUHGGGHHH!!!!" isang malakas na pag-ungol ang pinakawalan nito bago bumagsak ang kanyang katawan sa tabi ko. Rinig ko ang mabilis na paghingal niya habang ako ay pumihit sa kabilang side ng kama ngunit laking gulat ko nang bigla niya akong pinatihaya at dinagnan ang aking katawan.
Mabigat siya pero walang pagtutol na lumabas sa bibig ko. Tumingin ako sa kisame at doon lang ako parang natauhan.
Hindi dapat 'to nangyari.
Hindi dapat.
Hindi dapat ako bumigay.
Protesta ko sa aking isip at doon umagos ang luha ng pasisisi't pagkakamali. Alam kong wala na akong magagawa pa dahil nangyari na ang nangyari, inaamin ko din naman na nagustuhan ko ang nangyari sa amin.
Gusto kong umalis mula sa pagkakadagan niya ngunit rinig ko ang mga munting paghilik nito at ang kanyang mainit na paghinga na tumatama sa aking leeg.
Tinitigan ko ang asawa ko. Marahan kong hinaplos ang kanyang buhok papunta sa kanyang batok. Hindi ko alam kung ano ang magiging buhay ko kung wala ang taong 'to. Mahal na mahal ko siya pero kailangan kong isakripisyo ang pagmamahal na 'yon hindi para wakasan ang pagmamahalan namin kundi para wakasan na ang mga paghihirap niya.
Alam ko na panibagong pagsubok ang kahaharapin ko sa pagpunta ko ng U.S. pero hindi ba't ang buhay ay parang sugal na pwede kang manalo at matalo.
"Mahal na mahal kita, bhie, baby ko, asawa ko, mahal ko!" sabi ko habang marahan kong hinahaplos ang kanyang buhok.
Hindi ko inaasahan na mangyayari 'to pero inaamin ko na sobrang saya ko pero baka ito na ang huli na magiging masaya ako kasama ang taong mahal ko.
Meron pa naman akong nalalabing oras, at gagamitin ko ang oras na 'yon kasama ang taong mahal ko dahil ito na ang huli na makikita ko siya, mahahawakan, mayayakap at mahahalikan. Susulitin ko ang bawat oras para makasama siya kahit na sa mga yakap at haplos lang.
Ang bilis ng oras kapag hindi mo hinihintay at kung may kakayahan lang ako na pabagalin ang oras gagawin ko. Gustong gusto makasama si Bryle, kulang ang gabing ito para mapunan ang mga gabing hindi ko siya makakasama pero wala naman akong magagawa, ang bawat pagpatak ng oras ay nangangahulan ng unti-unti kong paglayo sakanya.
Dahan-dahan kong ginalaw ang katawan ko upang makaalis sa pagkakadagan niya. Sinikap kong gumalaw ng maingat upang hindi siya magising, baka hindi na ako makaalis kung magising siya.
Pinulot ko ang mga gamit ko sa sahig. Dumeretso ako sa banyo ng kuwarto upang magbihis at pagkaraa'y lumabas din ako.
Hindi ko na kukunin ang mga gamit ko dahil kailangan ko ng magmadali, ilang oras na lamang ay flight na namin. Umupo ako sa kama na hinihigaan ni Bryle, nakadapa ito habang ang mukha niya ay nasa may bandang side ko. Marahan kong hinaplos ang mukha niya.
"Sorry Bryle kung kailangan ko gawin 'to, hindi ko naman gusto 'to e. Wala lang talaga akong choice pero kung meron man hindi naman kita iiwan." kusang bumagsak ang mga luha sa aking mata.
Ilang oras nalang hindi na kami magkikita pa at tuluyan na kaming magkakalayo sa isa't isa. "Alam ko masakit........mahirap........pero sana kayanin mo. Maiintindihan ko kung mawala ang pagmamahal mo sa'kin, maiintindihan ko kung kalimutan mo ako at maghanap ka ng iba, tatangggapin ko ang lahat kasi deserve ko yun pero sana 'wag mo kalimutan na may isang tao na patuloy kang minamahal at patuloy kang mamahalin."
Ikaw lang ang lalaking mamahalin ko kahit may iba ka na.
Hinding hindi kita kalilimutan kahit ako'y limot muna.
Ikaw lang ang magiging mundo ko kahit mundo mo'y umiikot nasa iba.
Mahal na mahal na mahal kita pero kailangan muna kitang bitiwan upang makalaya ka na sa mundong hindi tayo pwedeng magsama.
Unti-unti kong linakad ang mga paa ko palayo sakanya, alam ko nasa pagtalikod ko ay hindi na'ko pwedeng lumingon pa pero ang higit sa lahat, sa aking pagtalikod ay haharapin ko ang katotohanang hindi ko na siya muling makikita pa.
Saglit akong napahinto sa paglalakad at muling liningon ang bahay namin, mula dito tanaw ko ang ilaw ng lampshade na nagmumula sa kinaroroonan ng aming kuwarto. "Paalam, Bryle......mahal na mahal kita." pagkaraa'y nagpatuloy ako sa paglalakad sa deretsong daan, basa ang kalsada, nagsimula nang kumagat ang liwanag hanggang sa lamunin ako ng makapal na hamog katapat ang bagong umaga.
Natuloy ang pagpunta namin sa U.S. Tinupad naman ni Mr.Emmanuel ang lahat ng napag-usapan namin.
Naging succesful ang operasyon ni inay pero naging mahirap ang kanyang recovery. Ilang buwan din siyang comatose. Nagkaroon din ng epekto ang operasyon niya kabilang nandun ang pagkakaroon niya ng seizures, at pananakit ng ulo. Ilang buwan din bago bumalik ang mga alaala niya, bilib nga ako kay inay dahil nakayanan niya ang lahat, kita kong lumalaban siya na siyang nagbibigay sa'kin ng lakas ng loob.
Ang sampung milyon na binigay ni Mr.Emmanuel ay sumapat lang para sa operasyon ni inay kasama nadun ang kanyang maintenance sa gamot kaya kung susumahin panandalian lang ang perang 'yon kaya naghanap ako ng trabaho dito upang matustusan ang ibang gastusin namin.
Mahirap ang buhay sa U.S., isang kahig, isang tukha lang din ang sitwasyon namin.....walang pinagkaiba sa buhay namin sa pinas kaya makalipas ang dalawang taon, nang tuluyan ng magaling si inay ay bumalik na din kami ng pilipinas.
Pero talagang mapait ang dala ng tadhana sa buhay ko, na-diagnose si inay na may stage three colon cancer na siyang nagdala sa'min sa panibagong dagok sa aming buhay. Sinikap kong humanap ng trabaho pero mukhang iba ang nahanap ko.
End of flashback..........
......................................................
Please Vote and Comment
......................................................