Medya: Damla
Bu bölümü en sevdiğiniz şarkıyla okuyun iyi okumalar;)
insan bazen o kadar çok acı yaşar ki artık hissizleşir. Artık ne çektiği acıları umursar nede çekmek üzere olduğu acıları. Alışır çünkü. Alışır artık acı çekmeye.
Oturduğum yatakta dizlerimi karnıma çekip ellerimle kulaklarımı kapattım. Yaşadığım şoktan kurtulmak istiyordum artık. Gözlerimi kapatıp herşeyi unutmaya çalıştım. içinde bulunduğum durumu bir süre unutmaya çalıştım. Ama olmuyordu. Neredesin görkem? Neden kurtarmıyorsun beni?
Derin bir nefes alıp etrafıma bakındım. Kaçmak için bir yol bulmaya çalışıyordum. Küçük bir cam vardı ama lanet olsun ki demir parmaklıklarla kaplıydı.
Son şansım olarak ayağa kalkıp kapıya yürüdüm. Elimi kapı kulpuna koydum bi umutla.
Kapıyı sessizce açmaya çalıştım. Ama açılmamıştı. Tam tahmin ettiğim gibi kapıyı kilitlemişti şerefsiz! Ama öylece durmayacaktım tabiki aklımda ki zekice planlarımı uygulamaya koyuldum.
Saçımdan aldığım tel tokayı kapının kilidine koyup çevirmeye çalıştım. Ama duyduğum ayak sesleriyle birinin geleceğini anlayıp hızla yatağa attım kendimi. Tel tokayı da cebime atıp gözlerimi cama diktim. Sanki dışarıyı izliyormuş gibi görünmek için.
Kapının kilidi açıldığında içeri giren gökhan la ona döndüm. Yatağın karşısında ki koltuğa oturup gözlerini bana dikti.
"Nasılsın bakalım? Esir düşmek nasıl bir duygu?"
Gözlerimi kıstım. "Şerefsizin tekisin biliyorsun değil mi?"
Söylediğim lafa kahkahalarla gülünce yüzümü buruşturdum.
"Kes şunu! Aynı bir aptal gibi gülüyorsun." Dediğimde kahkahaları durmuş gözleri alevler saçarak bana bakıyordu.
"Çok konuşuyorsun, sana yapabileceklerimin farkında sın değil mi?"
"Bana hiç birşey yapamazsın!" Diyerek bağırdım sinirle. Beyinsiz herif kendini ne sanıyordu?
Yüzünde beliren iğrenç sırıtışıyla yanıma yaklaştı. Kolumu tutarak beni yataktan yere fırlatınca acıyla inledim. Pis sırıtışıyla bana doğru gelmeye başlayınca oturur pozisyon da geriye doğru gitmeye başladım.
Hızlı bir hamleyle saçlarıma asılıp yüzünü yüzüme yaklaştırdı.
"Sana ne yapabileceğimi görmek ister misin? Hem sana bunu yapınca Görkem ve ardayı da yeterince deli etmiş olurum."
Ona gözlerimi pörtleterek baktım.
"Ne diyorsun sen pislik?"
Sinsice güldü. Ve bakışları bütün vücudumda dolaşmaya başladı. Ani bir hamleyle beni yere itip üstüme çıktı. Ve dudaklarını boynuma değdirdi.
Şok tan kaskatı bir şekilde kalmıştım resmen. Ellerini tişortüme koyup yırtınca tişortümden açıkta kalan göğüslerime kaydı gözleri.
Sonunda yapmaya çalıştığı şeyin şokundan kurtulup onu ittim. Bir faydası olmamıştı ama.
"Çek o iğrenç bakışlarını üzerimden şerefsiz!" Diyerek kafamı tam burnuna geçirdiğimde geriye doğru sendeledi.
Burnunu tutarak inledi. "Ne yaptın lan sen?" Diye sordu sinirle.
Gülümsedim. "Buna kafa atmak deniyor. Ve.." dedikten sonra hızla yerden kalkıp o daha olayın şokunu atlatamadan yumrugumu gözüne geçirdim.
"Ve buna da yumruk atmak deniyor." Dedikten sonra onu itip hızla dışarı çıktım.
O kendini toplayıp peşimden gelmeye başlamadan önce kaçmalıydım.
Çıkış kapısına doğru koşup tam açmak üzereydim ki arkamdan belimi sarıp beni kendine çeken kolları hissedince öylece durdum.
Kulağıma yaklaşıp fısıldadı.
"Benden kaçabilecegini mi sanıyordun?"
Gülümsedim."Aslına bakarsan evet sanıyordum. Hâlâ da sanıyorum." Dedikten sonra dirseğimi karın boşluğuna geçirdim. O geriye doğru sendelerken hızla arkama dönüp iki bacağının arasına tekme attığımda yere düşmüştü. Bundan fırsat bularak tam kapıyı açıp çıkacaktım ki onun o iğrenç sesi beni durdurdu.
"Tek bir adım daha atarsan, seni öldürürüm."
Yavaşça arkamı döndüm. Ayağa kalkmış bana silah tutuyordu.
Elindeki silaha kaydı gözlerim. Gözlerimi devirdim.
"Ölmekten korktuğumu mu sanıyorsun?"
Bana hayretle baktı. "Evet öyle sanıyorum."
Kıkırdadım."öldür öyleyse."
Korkmadığımı farkettiğinde sinirle bağırdı.
"Bence beni sinirlendirme! Aksi takdirde seni ve sevdiğin herkesi öldürürüm. Anladın mı?"
*******
Güney
~~~~~~~
"Abi bir sakin ol, adamlar heryerde arıyorlar damlayı."
Görkem resmen delirmiş gibi mekânın içinde volta atıyordu. Damla kaçırılmıştı. Ve 2 gündür görkem ne yemek yemiş nede uyumuştu. Heryerde onu aramıştı. Ama çökmüş tü resmen. Artık uyuması gerekiyordu. Gözlerinin altı mosmor olmuştu. Ölü gibiydi.
"Gökhan şerefsizi kaçırdı lan Damlayı." Dedikten sonra sinirle duvara bir yumruk attı. "O orospu çocuğunu bulduğumda yaşatmayacagım. Eğer damlaya birşey olursa, onun hayatını sikerim."
Görkemin sinirden gözü dönmüştü. Çaresizce arıyordu. Damlayı. Onu ilk defa böyle görüyordum. Damlayı cidden sevdiğini anlamak zor değildi.
Görkemin adamlarından birisi yanımıza geldiğinde görkem ona döndü.
"Söyle." Dedi ölümcül bir sakinlikle. Gorkemin bu hali herkesi korkutacak cinstendi.
"Abi, kızı bulamadık."
Adamın bu sözünden sonra görkem adama öyle bir baktı ki. insanın içini titeretecek cinsten. Birazdan bu adamı öldürecek ti herhalde.
"Sikerim lan sizi!" Görkem adama sert bir yumruk attığında adamın yüzü dağılmıştı.
"Bulacaksınız lan!" Diye kükredi ellerini sinirle saçlarından geçirerek. O sırada arda içeri dalarak görkeme yürüdü.
"Nerede lan damla? Ne yaptın ona?"
Bu şerefsiz ne bok yemeye gelmişti Acaba? Tam ardayı dışarı çıkarmak için yanına gidecegim sırada görkem sinirle ardaya yürüdü.
"Bir sen eksiktin pezevenk, sikerim seni!" Dedikten sonra tam ardaya yumruk atacakken
Görkemin telefonu çaldığında telefonu sinirle çıkartıp tam fırlatacakken ekranda gördüğü şeyle çenesi kasıldı ve telefonu açtı.
Yanına gidip ne olduğuna baktım. Gökhan görüntülü arıyordu.
"Selam Görkem" dedi neşeyle.
Görkem yumruklarını sıkarak bağırdı.
"Nerede lan damla orospu çocuğu? Sikecegim seni!"
"Sakin ol şampiyon." Dedi gökhan sırıtarak. "Ardada yanında gördüğüm kadarıyla. Mükemmel ikili tamamlanmış." Diyerek kahkaha atınca görkem sinirle kükredi.
"Damla nerde Lan Ebesini siktigim?"
Gökhan telefonu başka bir tarafa çevirince hepimiz ne yaptığına baktık. Telefonu yatağa çevirdiginde Damlanın yatakta gözleri kapalı bir şekilde yattığını gördüğümüzde gözlerim şok la açıldı.
Görkem çaresizce Damlaya baktığında gözlerinde ki bakış adamı ölmeden öldürecek derecedeydi.
Arda şaşkınca "Damla." Diyerek fısıldadığında görkem yumruklarını sıktı.
"Ona iyi bakın bence,bir daha göremeyeceksiniz çünkü. Siz benim herşeyimi elimden aldınız. Şimdi bende sizin herşeyinizi elinizden alıyorum."
"Damlanın saçının tek bir teline bile zarar gelirse hayatını sikerim orospu çocuğu!"
Gökhan Görkem in bu sözü üzerine sırıttıktan sonra aramayı sonlandırınca görkem sinirle bağırıp telefonu yere fırlattı. Kafayı yiyecek gibiydi.
"Buldunuz mu?" Dedi görkem yanımıza gelen adamına.
"Evet abi, gökhan ın telefon kayıtlarından yerlerini tespit ettik."
Görkem hızla bana döndü.
"Gidiyoruz." Dediğinde
"Tamam abi." Diyerek adamlara bir işaret verdim. Herkes toplandığında yola çıkmıştık.
******
Damla
~~~~~~
Başıma saplanan dehşet bir ağrıyla gözlerimi açtım. Bana yine iğne vurmuştu şerefsiz.
Üstelik bu diğerlerinden farklı olmuştu. Nefesim kesilmişti. Ve hâlâ etkisini gösteriyordu.
Derin bir nefes alarak nefesimi düzene sokmaya çalıştım.
Kapı açıldığında Gökhan hızla yanıma ulaşıp kolumu tuttuğu gibi yataktan kaldırıp sürüklemeye başladı.
"O iğrenç ellerini üzerimden çek!" Diyerek bağırdım.
"Kes sesini!" Dedikten sonra dış kapıyı açıp dışarı çıkardı beni.
Kapının önünde duran arabaya fırlatır gibi bindirdikten sonra kendi de binip kapıyı kilitledi.
Ona sinirle baktım. "Ne yapmaya çalışıyorsun? Nereye gidiyoruz?"
Gülümsedi."Yeni sahibine gidiyorsun mutlu ol." Dedikten sonra göz kırptı.
"Ne sahibi lan? Ne diyorsun sen?" Diyerek bağırdım.
"Sattım seni. Bundan sonra büyük patronun olacaksın." Dedikten sonra keyifle gülümsedi.
Ona şokla baktım.
"Lan sen kimsin de beni satıyorsun? Görkem senin ebeni sikecek biliyorsun değil mi?"
"Tabi, bulabilirse siksin!"
"Bulur!" Dedim bağırarak. " O Beni yerin dibinde bile olsam bulur."
"Evet," dedi dalga geçercesine" büyük aşık Görkem Tunç sevdiği kızın peşinden gider tabi." Dedikten sonra sırıttı.
Araba durduğunda etrafıma bakındım. Burası çok büyük bir bar'dı.
Sinirle ona döndüm. "Beni bar'a mı sattın orospu çocuğu?"
"Adam sadece barın sahibi değil. Çok güçlü ve zengin. Senin karşılığında bana çok büyük ödüller verecek. Bu işime gelir." Dedikten sonra arabadan inip benimde kapımı açtı.
"Hem güzel ve bakiresin. Bu daha fazla kazanmamı sağlayacak." Dedikten sonra kolumu tutup arabadan indirmeye çalıştı.
"Çek o pis ellerini hiç bir yere gelmiyorum!" Diyerek onu ittim.
Gökhan sinirle bana baktıktan sonra cebinden telefonu çıkarıp birini aradı. Onu umursamayıp koltuğa iyice yayılıp bacaklarımı torpidoya uzattım. Keyfim yerindeydi.
Gökhan telefonu kapatıp tekrar cebine koyunca bana sırıttı. Neden sırıttığını çözmeye çalışıyordum ki barın içinden çıkıp bana doğru gelen 3 adam la anlamıştım sırıtmasının nedenini. Bu adam tam bir pislikti! Ama benim gitmeye hiç niyetim yoktu.
Adamlar içeri uzanıp beni kaldırmaya çalışınca son gücümle direnmiştim ama başarısız olmuştum.
Beni içeri sürüklemeye başladıklarında bende bağırmaya başlamıştım.
"Bırakın lan beni!"
Tabiki bırakmıyor hatta daha hızlı götürüyorlardı. Etraftaki herkes beni izlerken kolumu tutup sürükleyen adama tekme atmaya çalıştım.
Adam beni kucağına alıp zar zor yürümeye devam etmişti. Delirecektim artık nereye düşmüştüm ben böyle?
Beni bi odaya sokup odadaki koltuğa oturttuklarına sinirle etrafa bakındım.
"Bırakın beni aptallar! Ne istiyorsunuz benden?"
"Kes artık sesini! Patron gelince anlatır!" Diyen kel adama uçan tekme atmamak için kendimi zor tuttum.
"Hay senin patronuna," kel adam bana kötü kötü bakınca cümlemi tamamlayamadan susmak zorunda kalmıştım. Korkunç bakıyordu.
Kapı açıldığında içeri siyah takım elbiseli bir adam girip kel olana "Patron Geliyor." Diyerek açıklama yaptıktan sonra ceketini dügmeleyip ellerini önünde birleştirdi ve kafasını öne eğdi. Kel olan kötü bakışlı adam da aynısını yaptığında saçlarımı savurdum.
"Görelim bakalım şu patronunuzu." Dedikten sonra kollarımı belime koyarak bakışlarımı kapıya çevirdim.
içeri orta yaşlı jilet gibi parlak takım elbiseli, karizmatik bir adam girdiğinde gözlerimi kıstım. Kafasında şapkası olduğu için yüzünü net göremiyordum. Umursamadan konuşmaya başladım.
"Bana bak patron bozuntusu, bırak beni yoksa sonuçlarına katlanırsın." Diyerek uyardım onu. Evet görkem beni bulunca hepsini öldürecek ti.
Adam şapkasını kafasından çıkartıp yüzünü bana döndüğünde gözlerini gözlerimle buluşturdu.
O an ölmek istedim. Bunun bir rüya olmasını istedim. Bunun her zaman ki kabuslarımdan olmasını istedim. Kıpırdayamıyor, öylece ona bakıyordum. Kesik kesik nefesler alıyordum. Bu bir kâbus olmalıydı. O da tanımış olacakki gözlerimin içine yüzünde ki şok ifadesiyle derin derin bakıyordu.
Gözlerimden yaşlar usulca süzülürken kendimde ayakta duracak gücü bulamıyordum.
Güçlükle konuşmak için zorladım kendimi.
"Baba," dedim gözlerimi sımsıkı kapatırken. içimden ettigim tek dua bunun bir kâbus olmasıydı. Karşımda ki adamın Babam olmamasıydı tek duam.