Bobby's Pov:
"Zo ken ik je niet Bobby, zo ben je niet" zei Paul.
"Stop nu!!" zei ik veel harder dan net.
Ik viel op mijn knieën en tranen vertroebelden mijn zicht. Snel kneep ik mijn ogen dicht. Mijn hoofdpijn werd veel erger, het voelde op de een of andere manier anders dan normaal. "Ik kan je helpen, je moet alleen eerst weer bij zinnen komen" zei Paul die langzaam dichterbij kwam.
"Je weet dat ik me dit niet ga laten gebeuren hè Bobby, het begint tijd te worden voor maatregels" hoorde ik Masons stem door mijn hoofd galmen.
Daarna kreeg ik de ergste pijn tot nu toe, niet alleen in mijn hoofd, maar ook in de rest van mijn lichaam. Het was net alsof het vampiergif zich opnieuw door me verspreidde, het was vreselijk.
"Niet waar!! Niemand kan me tegenhouden!!!" klonk er uit mijn keel, maar ik was niet degene die het zei.
De pijn verdween en ik stond tevreden op "Ik zal ervoor zorgen dat Bobby zo niet eens meer bestaat"
Snel probeerde ik Bobby's ziel uit me te verdringen, al gaat dat niet makkelijk. Dit was niet wat ik heb gewild, maar als een of andere vriend mij weg kan krijgen, is dit mijn enigste optie om mijn doel te bereiken.
"Mason, waarom doe je dit" hoorde ik Bobby paniekerig zeggen.
"Jij maakt de dienst niet meer uit" mompelde ik onverstaanbaar.
Opeens voelde ik de muur tegen mijn rug aan knallen, mijn polsen werden ertegenaan gedrukt.
"Laat Bobby met rust!" schreeuwde Collin in mijn gezicht.
Ik begon te lachen "Denk je dat dat zo makkelijk is, me zomaar weg krijgen"
"Ik heb je eigenhandig vermoord, dat lukt me zeker nog een keer" zei hij kokend van woede.
"Dan zou je Bobby ook moeten vermoorden" zei ik uitdagend.
"Dat zal dan maar moeten" hij haalde uit en zette zijn nagels in mijn borst, even kreunde ik van de pijn, maar ik liet m er niet kennen. Daarna nam Bobby het weer over.
"Collin, stop" smeekte ik, terwijl hij zijn nagels flink doorduwde in mijn borst.
"Als ik je 1 keer kan vermoorden, kan ik dat ook een tweede keer" zei hij woedend.
"Ik ben weer terug" zei ik, ik begon te hijgen, ik ademde weer!
Snel trok Collin zijn nagels uit me, bloed droop van zijn nagels. Geschrokken keek hij van mij naar zijn hand.
"Dankje" zei ik zacht.
Hij keek verbaasd naar me op "Wat?"
"Je hebt me mezelf weer teruggegeven. Ik zag zelfs niet meer een oplossing en ik kan aan de rest zien dat ze ook niet wisten wat te doen" zei ik terwijl ik naar alle verbaasde gezichten keek van de rest die er zat, het liet me glimlachen.
Ik keek Alice nog aan, waarna ik mijn blik naar Mary liet glijden. Mijn ogen spelden zich open. Gelijk schoot ik langs Collin naar Mary toe.
Johnny, die naast haar zat, stond op en liep naar de bank. Ik tilde voorzichtig haar hoofd en borst met beide armen op en drukte een kus op haar voorhoofd.
"Heb ik..." ik veegde het haar uit haar nek en zag de beten zitten, mijn beten.
Alice knielde tegenover me neer en legde haar hand op de mijne "Nee, dit heeft Mason gedaan"
"En ik ga ervoor zorgen dat dit nooit meer zal gebeuren" zei Paul die naar ons toe kwam stappen.